Reinaert de V.

De voorstelling ging over het verhaal van Reinaert de Vos, die hier Reinaert de V. wordt genoemd, want ‘van schurken wordt altijd alleen de beginletter van hun achternaam gegeven’ en Reinaert is een schurk.

Als het verhaal begint, is het ‘hofdag’, een dag waarop je aan koningin Leeuwin mag vertellen wat voor slechte dingen in haar dierenrijk gebeuren. Alle burgers vertellen over de slechte streken die de vos Reinaert heeft uitgehaald. De burgers zijn allemaal dieren in prachtige kostuums; Zo zijn er een grote beer, een dansende haas, een grijze wolf en een beetje sluwe kater. Tijdens de hofdag komt er een haan langs, wiens kinderen allemaal opgegeten zijn door Reinaert, behalve zijn dochter die de haan nu – wel zonder hoofd – gaat begraven. De koningin roept op om Reinaert te berechten, en stuurt eerst Bruun de Beer om hem op te halen. Reinaerts dochter is ook op de hofdag en snelt naar haar vaders huis om hem te waarschuwen. Als door Reinaerts list, het Bruun niet lukt Reinaert mee te nemen, probeert de Tybeert de kater het ook, maar tevergeefs. Reinaert haalt allerlei streken uit met de andere dieren om niet berecht te hoeven worden, en hierdoor ontkomt hij uiteindelijk de dood. Het verhaal volgde grotendeels het boek van Reinaert de Vos, met een paar veranderingen.

Bijna de hele voorstelling werd gezongen en er was live muziek van muzikanten die de hele tijd op het podium muziek maakten, en twee keer kwam er zelfs een kinderkoor. Met de muziek begreep je het verhaal en de muziek gaf ook de sfeer van de scènes aan.

De kostuums van de acteurs waren heel mooi gemaakt. De dieren waren op allerlei verschillende manieren gemaakt; soms alleen de kop, dan weer de helft van een dier, en de beer was zelfs een volledig pak. Het mooiste vond ik het kleine vosje dat tevoorschijn kwam uit een bolletje. De acteurs brachten met de kostuums de dieren echt heel mooi tot leven. Er werd prachtig gedanst met de kostuums, vooral met de haas.

De hele voorstelling had 1 groot decorstuk, dat op verschillende manieren werd gebruikt. Het was een groot middenblok dat kon draaien. Er schoof soms een trap uit, waarop je naar boven kon lopen, en dat vond ik heel mooi. Aan de andere kant was een cel, die op 2 manieren werd gebruikt. Het hele decor was in de stijl van kunstenaar Escher. Dat vond ik wel mooi gedaan. Zo bleef de dochter van de vos op 1 plek rennen en door het ronddraaiende decor leek het alsof ze veel verder kwam.

Ik heb enorm genoten van de voorstelling. Mijn broertje had de voorstelling een dag eerder al met school gezien, maar is weer meegegaan omdat hij het nog een keer wilde zien. Ook ik zou de voorstelling nog wel een keer willen zien, en hoop dat Holland Opera nog eens terugkomt met deze voorstelling, want officieel was de voorstelling van 13 april de allerlaatste.