Als het anders loopt

Als het anders loop gaat over mensen met een beperking die problemen hebben. De voorstelling wordt gespeeld door acteurs met een beperking én zonder beperking. Zo zie je een acteur met geen armen en benen, maar ook iemand die het Syndroom van down heeft. Die heet Jonas. (in het echte leven heet hij Johannes Jonas).

Er wordt aan het begin van de voorstelling een meisje opgezogen, daarna komt er iemand met een enorm groot baby hoofd op. (Wie daar inzit, kan je uitvinden door zelf de voorstelling te bekijken!) Dan komt Jonas binnen, zijn vader krijgt stapels met papier.

De vader gaat het papierwerk invullen, maar Jonas moet blijven zitten. Jonas wil dat niet en loopt weg. Omdat hij niks mag of kan doen. Jonas noemt zijn vader een slechte vader. Maar die probeert Jonas juist te helpen. Steeds zie je mensen waar iets mee is en waarvan het leven niet makkelijk gaat. Er komt een mevrouw in een rolstoel binnen, zij heeft een afspraak. Ze wordt niet geholpen, ze gaat weg. Een andere meneer, zonder benen komt binnen: hij komt zijn nep benen ophalen maar hij moet even wachten op zijn nieuwe benen.

De man laat wat vallen, wat hij probeert op te pakken, maar dan valt hij zelf. Het is niet makkelijk om geen benen te hebben. Er is ook een zwangere vrouw. Zij komt binnen en gaat schreeuwen om hulp. De man probeert haar te helpen op heel veel hele gekke manieren.

De voorstelling heeft heel veel losse stukjes. Een soort plaatjes boek. Maar alles samen is het een mooi verhaal. Dat we elkaar moeten helpen, vooral de mensen waar het leven een beetje anders loopt. Want dat is niet gemakkelijk.

Het mooiste vond ik de scène waar Jonas die zich zelf bekijkt alsof hij geen down syndroom heeft. Het grote baby-hoofd-mens komt binnen en Jonas haalt het verband er af. Als het verband er af is dan zie wie daar in zit. Alle problemen komen nog eens voorbij en hoe het anders zou kunnen. De man zonder benen op een segway. De zwangere mevrouw met een baby.

Het decor is ook heel mooi: Het zijn houten muren die kunnen bewegen.

En omdat ze met zovelen zijn, kunnen ze de muren met de hand bewegen.. Na afloop van de voorstelling mocht ik het ook geprobeerd te bewegen en het was eigenlijk best zwaar maar ook best gemakkelijk.

Wat tof was dat je na de voorstelling een kaart kan maken voor iemand bij wie het leven ook anders loopt. En dat je die mag versturen. Zodat de ander zich een beetje beter voelt. Deze voorstelling is een mooi gebaar naar alle mensen met een beperking.

Leeftijd: 10 jaar

Theater: Schuur, Haarlem