Als het anders loopt

Het was een bijzondere voorstelling. Het ging over mensen in een wachtruimte. Ze hebben een afspraak in een ziekenhuis. Ze komen voor verschillende dingen. Bijvoorbeeld iemand die komt met zijn zoon. Zijn zoon heeft syndroom van Down. Voor mij was hij de hoofdpersoon, hij was een soort rode draad. Hij speelde zijn rol heel goed.

Er was ook een man met korte armen en benen. Hij wilde graag langere benen. Het ging er ook over dat alle mensen iets hadden, maar niet werden geholpen. Die vader moest bijvoorbeeld duizenden formulieren invullen. Er was een vrouw in een rolstoel, ze werd steeds ergens anders heen gestuurd. Zij komt in contact met de vader, maar wil geen hulp hebben.

Er was ook dans, bijvoorbeeld een meisje. Zij speelde dat ze heel ziek was. Haar broer komt bij haar op bezoek en probeert haar op te vrolijken. Maar zijn zus is te ziek. Ik vond haar dans het mooist, het leek of ze zweefde.

Ik vond de voorstelling vooral bijzonder omdat het een beetje freaky was. Het decor was ook bijzonder. Het decor bewoog, het leek uit zichzelf te bewegen.

Sommige stukjes waren heel grappig. Er was een vrouw en zij leerde de man lopen met zijn protheses. Zij deed heel grappig, heel overdreven. Er was ook een zwangere vrouw met haar man. Ook hun dans was heel cool, zij dansten vooral samen. Tussendoor liep er steeds een vrouw met een heel groot, zwaar verband-hoofd. Zij kon prachtig zingen. Toen ik haar de eerste keer zag was dat wel een beetje eng.

Ik vond het een hele mooie voorstelling, ik moest er wel later nog over nadenken omdat ik niet alles goed begreep. Als laatste wil ik nog zeggen dat de blauwe handen én de muziekinstrumenten ook een belangrijke rol hebben. Als je naar deze voorstelling gaat is dat wel echt een bijzondere ervaring.

Groetjes!

Leeftijd: 11 jaar

Theater: Schuur, Haarlem