De Notenkraker

De hoofdpersoon is Marie en zij is op een bal en niemand wil met haar dansen. Marie denkt: “Niemand vindt mij mooi”. Opeens komt de Drosselmeier met een magische kast. Dat is de toegang tot een hele andere wereld met allemaal Notenkrakers, muizen en kopieën van de Drosselmeier. Marie is nieuwsgierig en wil in de kast, maar dat mag niet van de Drosselemeier, want hij vindt haar te onzeker. Plots komt er een Notenkraker uit de kast en die biedt Marie bloemen aan. Marie gaat niet mee omdat ze zichzelf te lelijk vindt. Ze gaat in gevecht met haar eigen spiegelbeeld en sloopt de spiegels. Ze verzamelt al haar moed en gaat dan toch de kast in. Daar komt ze in een wereld waar je op wolken staat en je een sterrenhemel ziet. De Notenkraker en de Drosselmeier zijn daar ook en Marie gaat weer van zichzelf houden. Ze gaat weer terug door de kast en is gewoon weer op het bal. Daar komt een man of een jongen en die wil met Marie dansen en iedereen is jaloers. En dan geven ze elkaar een dikke vette kusss.

Het is een dansvoorstelling, er wordt niet in gepraat. Het is heel klassiek ballet denk ik. Er waren groepjes die soms synchroon dansten en dan weer hun eigen dans dansten. Dat vond ik heel cool, want je zal maar elk stapje moeten onthouden van de hele voorstelling. Het was heel druk op toneel, dat vind ik juist wel leuk want er is altijd wel iets te zien.

Er zaten allemaal kleine grapjes in. Zoals dat iemand op iemand anders z’n kont sloeg.

Het kostuum is een heel belangrijk onderwerp bij deze voorstelling. Ik vond ze allemaal heel mooi en er zaten heel veel details in. De Notenkraker heeft een soort spierenpak en een helm met heel veel oranje uitsteeksels zoals een huls van een noot. Marie heeft een heel glitterig blauw pak dat bij haar zij heet erg uitsteekt. De Drosselmeier heeft een pak met keverkontjes. De muizen waren ninja’s met touwen om hun hoofd. Er waren ook mensen met verschillende soorten zilveren maskers.

Ik vond de sterrenhemel en de wolkenlucht heel mooi. Ook de magische kast. Eigenlijk waren er niet zoveel attributen, maar degene die er waren, waren wél belangrijk. Zoals een luik in de sterrenhemel. Daar kwamen de Notenkraker en Marie doorheen om naar de wereld achter de kast te gaan.

Ik vond het gevecht van Marie tegen haar eigen spiegelbeeld heel mooi. Want er werden spiegels kapot gegooid, niet echte, maar er werden een soort kanonnen afgevuurd zoals party poppers. Dat zag eruit alsof er echt glas kapot werd gegooid. In de pauze waren ze de hele pauze bezig om dat op te ruimen.

Ik vond het een hele coole voorstelling omdat er niet in gepraat werd, maar alleen in gedanst. Dus je kan ook gewoon naar de Notenkraker gaan als je doof bent. Ik vond het cool dat het een dansvoorstelling is en omdat er de hele tijd iets te zien is haak je niet zo snel af. Je wilt weten hoe het afloopt.

Wat ook cool was, was dat er heel veel mensen op het podium staan. Bijvoorbeeld toen Marie tegen haar spiegelbeeld vocht kwam er steeds meer mensen uit de kast, meer en meer, alsof haar spiegelbeeld ging winnen. Toen was Marie er klaar mee en heeft Marie haar spiegelbeeld kapot gegooid. Dat was mijn favoriete scene.