Diarree is mijn lievelingskleur

Naar deze voorstelling had ik het meeste uitgekeken vanwege de titel, maar het viel toch een beetje tegen. Ik had het anders verwacht, ik had verwacht dat het meer toneelspel zou zijn.

Voordat de voorstelling begon, kregen we allemaal een nummer omgehangen, alsof we meededen aan een auditie. Aan het begin van de voorstelling werd er ook omgeroepen dat we (het publiek) een auditie deden. Zodra we op onze plek zaten, vertelde een omroepstem wat we moesten doen op die plek. Daarna werden sommige mensen uit het publiek gekozen om naar voren te komen en een soort auditie te doen, in verschillende groepen. Daar was ik ook bij. Uit deze groepen gingen dan personen door naar de volgende ronde. Later kwamen we erachter dat hier stiekem ook acteurs tussen zaten. Het gedeelte met de publieksaudities duurde best wel lang. Vervolgens kwam het spel met de acteurs op gang en gebeurden er nogal rare dingen, gevolgd door een heel druk einde.

Het publiek was onderdeel van de voorstelling en dat was leuk gedaan, maar ik vond dat ook wel een beetje makkelijk. Het publiek lag hierdoor wel vaak in een deuk van het lachen. Het was goed bedacht met een omroeper die niet alleen alle nummers opnoemde, maar die ook een beetje commentator speelde en gekke aanwijzingen gaf.

Het stuk was vooral bedoeld als een grappige voorstelling met drie acteurs, die allemaal rare en vieze dingen op het podium deden, zoals in de broek plassen, poep vastpakken en eraan likken.

Hun kleding vond ik niet spectaculair omdat het gewoon normale kleding was, maar daardoor leek het wel alsof zij publiek of medewerkers waren en had je niet meteen door dat dit de acteurs waren. Dat was wel slim bedacht.

Het decor leek eerst een beetje saai, later kwamen we erachter dat het decor kon ronddraaien en daarmee een soort kijkje backstage gaf. Dat vond ik heel mooi gedaan. Later hebben ze het decor gebruikt om te rellen, vies te maken en ook kapot te slaan.

De muziek was soms leuk en feestelijk, maar meestal leek het op een saai minecraft achtergrondmuziekje. Aan het einde werden de muziek, het geluid, het licht en het decor gebruikt als een eind-knaller. Het publiek vond dit fantastisch.