Het best bewaarde geluid ter wereld

Het verhaal gaat over zus Xantippe en haar broertje Ysbrand die stiekem een geluidslaboratorium hebben in een verlaten fabriek. Zij nemen dat geluid op in een buis en als je die vasthoudt kun je het geluid horen. Opeens kwam het buurmeisje Charlie van de Modeweg langs. Zij kan super goed bewaken zegt ze en schept op om mee te mogen doen. Xantippe wil niet meer daar werken, ze wil vrij spelen in het gras en ijs eten. Haar broertje wil niet dat ze weggaat dus maken ze een afspraak: ze doen nog drie geluiden en Ysbrand mag ze kiezen. Hij kiest er drie en die gaan ze meteen verzamelen, dat lukt gemakkelijk, maar dan komen ze aan bij de laatste. De Pidipidi vogel! Ysbrand wil niet dat het nu al afgelopen is dus onderbreekt hij steeds de zoekmachine-lijn. Het is al laat en ze gaan naar huis, behalve buurmeisje Charlie. Zij blijft om te bewaken dat kan ze goed zei ze. Maar ze is alsnog heel bang en belt Ysbrand, want ze hoort dat er iemand inbreekt. Maar waarom gaat de inbreker nou het Pidipidi geluid opnemen?! Op dat moment komt Ysbrand binnen en ze gaan achter de boef aan. Wil je weten wie de boef is? En of alles nog goed komt? Ja! Dan moet je zelf maar gaan.

Ze hebben in het laboratorium natuurlijk een witte lange jas aan en daaronder hun eigen kleren. Die kleren zijn gewoon normaal zoals de kleren die je nu aan hebt. Er werd in gezongen door iedereen. Er was ook veel extra geluid zoals de-een-na-langste-scheet-ter-wereld, kermisgeluid en andere geluiden die vangen in het geluidslaboratorium, want ja geluid!!

Het decor bestond uit: buizen, geluid-opzuigmachines, een bureau, en nog een buis waar nieuwe geluiden door naar binnen komen.

Het spel is heel goed, want ze kunnen goed acteren en mooi zingen, want er werd drie stemmig gezongen.

Ik vond het een leuke voorstelling voor kinderen van 5 t/m 8 jaar.  Want er worden heel veel grapjes in verteld met vieze woordjes en de fantasie past goed bij jonge kinderen.

Maar voor mijn leeftijd (10) vind ik het minder leuk omdat de liedjes en het taalgebruik zijn best kinderachtig en dat is het niet zo leuk om naar te luisteren/kijken.

Je mocht ook zelf geluiden maken op het begin, dat vond ik wel leuk.

Zeker naar toe gaan met jonge kinderen.

Gezien in de Lindenberg in Nijmegen