Koning Gilgamesj

Koning gilgamesj gaat over een meisje Sama. Haar vader kijkt alleen maar naar een groene muur met spijkerschrift die hij er zelf op heeft geschreven. Maar Sama mist haar moeder die overleden is,  haar vader wil er liever niet over praten, maar het is verdoods dag (de dag waarop haar moeder overleed) en ze wil nu echt weten wat haar laatste woorden waren. Opeens belanden ze in een andere tijd waar koning Gilgamesj de baas was. Sama en haar vader zien dingen over vechten, vriendschap en verdriet.

Er waren 4 acteurs die het verhaal speelden en zongen of zingend praten, rappen. Dat vond ik grappig en leuk. Omdat het anders is en je er snel doorheen gaat. De muziek was heel hard met veel lekkere beats. Ik vond dat mooi omdat de spelers helemaal los gingen op de beat. Ik vond dat de kostuums erg goed passen bij het verhaal. Aan het  decor kun je zien dat er veel tijd aan is besteed en het zag er ook mooi uit, het decor paste zich ook aan de omgeving aan. Ik vond het decor niet te druk en het was goed te zien.

Er waren aan het begin tablets uitgedeeld, daarmee kon je een spel spelen met QR codes, zo kwam je ook meer te weten over het verhaal al voor de voorstelling begon. Ik vond dat erg leuk maar het was ook rommelig omdat iedereen in dezelfde hal stond en dan botste je ook vaak. Ook tijdens de voorstelling kreeg je tussendoor opdrachten. Het was leuk en onvoorspelbaar, maar soms zat ik meer in het verhaal en stoorde het een heel klein beetje.

Aan het einde van de voorstelling voelde het verdrietig, maar ook lief,  Sama en haar vader hebben veel meegemaakt. En ik ook.

Theater de Krakeling, Amsterdam