LOEV

LOEV is een kindervoorstelling, maar bij de voorstelling zelf waren er op de avond dat wij er waren bijna geen kinderen. Dus eigenlijk is de voorstelling voor iedereen. Voordat we de voorstelling bekeken lazen we een kleine samenvatting en daarin stond dat er niet in werd gepraat. Op dat moment dacht ik wel even dat het misschien dan wel een hele saaie voorstelling zou worden, maar ik had het helemaal mis.

De voorstelling werd gespeeld door vier dansers en vier saxofonisten. Met de dans en muziek konden de mensen op het podium konden erg goed emoties overbrengen naar het publiek: verliefdheid, woede, verdriet……. Op een gegeven moment ging iemand heel hard huilen, ik weet niet of het verdrietig bedoeld was, want ik vond dat een heel grappig stukje. En later moment had iedereen ruzie met elkaar en werd er gevochten, maar dan in slow motion. Soms dacht ik echt dat ik naar een echt gevecht aan het kijken was. Bij sommige klappen kon ik bij wijze van spreken de pijn gewoon voelen. Het mooiste stukje van de voorstelling vond ik dat iemand ging zingen. Dat was echt prachtig! Ik verstond er helemaal niks van maar dat hoefde ook niet.

De voorstelling had een mooie boodschap. De boodschap werd niet direct zo gezegd, maar als je de voorstelling bekijkt komt hij wel over. ‘Iedereen is hetzelfde maar toch anders’ of ‘iedereen is anders maar toch hetzelfde’. Ik denk eigenlijk dat de voorstelling meerdere boodschappen heeft, maar de mooiste vond ik deze.

De kostuums waren wel een beetje saai omdat ze allemaal een beetje dezelfde kleur hadden. Alleen de kostuums van de mensen met een blaasinstrument waren heel leuk. Een had een rood glitter pak aan; dat vond ik het mooiste kostuum. Aan het eind had iedereen een zwarte jas aan, dat vertelde de boodschap extra goed.

De live muziek was erg goed gespeeld en dat was zeker toegevoegde waarde. Door de muziek hoorde je ook blije emoties en zielige emoties. Af en toe was er bonkende muziek op de achtergrond. Dat had voor mij niet gehoeven, want dat overheerste de rest van de muziek een beetje. Maar verder was het hele mooie muziek.

Aan het eind begonnen de acteurs in alle talen vrijheid te roepen. Ik vond dat dat niet helemaal paste bij de rest van de voorstelling. 

Het was een erg leuke voorstelling waarin veel werd gedanst en muziek werd gespeeld.

Het is zeker een voorstelling voor jong en oud. En je moet je zeker niet tegen laten houden dat er niet in wordt gepraat, want daar merk je helemaal niks van.

Theater De Krakeling, Amsterdam