Mijs met de Zwavelstokjes

Gebaseerd op het sprookje ‘Het meisje met de zwavelstokjes’. (als je het sprookje niet kent kun je naar de Efteling gaan)

Bij binnenkomst in het theater zagen we een speeltuin. Je kon je daar verkleden en er was een soort speelhuis. Toen de voorstelling begon zag je een beeldscherm met een afbeelding van de ruimte er op. De spelers waren Mijs, een sneeuwman en opa. In het begin dacht ik dat de sneeuwman een robot na deed. Opa vertelde en veranderde de sprookjes van Roodkapje en Sneeuwwitje.

In het begin zag je Mijs op verschillende plekken lopen. Mijs liep door sneeuw en naast een crossbaan waar net iemand aan het crossen was. Je kon haar gezicht toen niet zien. Mijs had een te grote rode winterjas aan. Later in de voorstelling kon je haar gezicht wel zien. Ze had lucifers in haar hand. De sneeuwman wilde de lucifers wel kopen, niet voor geld maar voor heel veel sneeuw. Daar had Mijs niks aan.

De sneeuwman zei tegen Mijs dat ze de lucifers moest aansteken. Mijs dacht aan lekkere gerechten omdat ze hongerleed. Ik vond het vies toen ze lieten zien hoe iemand een bosbessentaart at. Op het eind viel Mijs op de grond en zag je haar op het beeldscherm samen met haar opa. Ze zag er gelukkig uit. In de voorstelling werden verschillende opera-liedjes gezongen. Ik vond het een leuke voorstelling omdat, Ik van sprookjes houd.

De leeftijdsgrens 6+ klopt omdat ik en mijn zusje van 6 het leuk vonden.

Gezien in: Stadsschouwburg Arnhem