Repelsteeltje en de blinde prinses

Toen ik het theater binnenliep was het al heel erg druk. Ze hadden de inrichting van de hal helemaal gebaseerd op de voorstelling. Overal hing de poster die ik al weken daarvoor door de hele stad zag hangen. Eerlijk gezegd werd ik niet aangetrokken door de poster. Ik vond de combinatie van de tekeningen en de foto’s maar raar. Op het grote digitale scherm in de hal werden de personages van gebeamed. Ik vond de zaal erg luxe vooral de zachte stoelen. Onze zitplaatsen waren net voor de geluidsman en dus hadden we goed zicht.

De voorstelling begon verassend met de actrice Joke Tjalsma die Greet Hofmans speelde voor het doek, de zaal toesprak. Daarna verscheen Repelsteeltje opeens heel spectaculair in een wolk van rook.

Ik vind het heel mooi dat er twee verhalen door elkaar heen liepen. Het eerste verhaal is het sprookje dat de kinderen kennen van met het bekende rijmpje “niemand weet, niemand weet, dat ik Repelsteeltje heet.” Het andere verhaal is wat de volwassenen beter kennen, het verhaal van Greet Hofmans, Prins Bernard en Koningin Juliana en hun blinde dochter Marijke die ook Christina heet.

In de voorstelling is er een moment dat Koningin Juliana ranja inschenkt voor arme mensen. In de pauze werd er ook gratis ranja uitgedeeld voor het publiek. Dat vond ik nou heel grappig en slim bedacht. De acteur, Wart Kamps, die Repelsteeltje speelde zal ik sowieso niet vergeten want ik vond hem echt heel goed en hilarisch grappig. Het personage Prins Bernard (Patrick Duijtshoff) sprak soms Duits wat de kinderen in de zaal niet konden volgen maar de ouders weer wel dus voor hun was de rol van Prins Bernard soms weer grappig.

Er werd verder veel gezongen door de verschillende personages. De begeleidende muziek werd vanaf een bandje afgespeeld.

Een compliment voor degene die het decor bedacht heeft. Het decor bewoog van hoog naar laag waardoor een andere locatie tevoorschijn kwam. Maar wat wel jammer was dat als het decor van links naar rechts verschoven werd je de mensen van backstage zag.

De voorstelling had voor mij een duidelijke boodschap namelijk: arm of rijk we zijn allemaal gelijk! Ik heb enorm genoten van de voorstelling. Ik zat zo erg in het verhaal dat ik op een moment vergat om aantekeningen te maken. De voorstelling speelt nog heel lang tot in april…dus ik zeg GAAN!

Leeftijd: 10 jaar        

Gezien in: Theater Rotterdam