TENT

De voorstelling werd gespeeld door drie personen, die een verhaal vertelde over een meisje dat niet uit haar tent durfde te komen. Ze had de tent van haar opa gekregen, die vol hing met allemaal foto’s van zijn avonturen. Maar er was een probleem met haar tent, want deze was aan het krimpen. Ze wilde aan haar moeder om raad vragen, maar die was veel te druk (dat was heel grappig, want op haar computer stond met hele grote letters: DRUK!). Ze besloot naar de kledingmaker te gaan in het klein dorp waar ze woonde. De vrouw zei: ‘’dit kan ik helaas niet maken. Je moet naar de tentenmaker’’. Toen zei het meisje: ‘’maar, maar dat is in de stad, dat durf ik niet hoor!’’. Ze verzamelde al haar moed (dat ze niet zoveel had, want ze was eigenlijk overal bang voor) bij elkaar en ging met de streekbus naar de grote stad. Maar de streekbus was veel te laat en toen deze eindelijk kwam, zei de chauffeur: ‘’je bent veel te groot met die tent, kom er eens uit’’. Dat durfde het meisje natuurlijk niet, dus toen zat er maar een ding op: ze moest op het dak van de streekbus, samen met een hele, gekke meneer. De rit was nogal wild en het meisje probeerde zich stevig vast te houden. Maar dat lukte niet en ze vloog met tent en al van het dak af. Ze belande in het bos, waar ze een mevrouw tegen kwam. Die mevrouw zei: ‘’Ben je van gemeente? Ik heb een geweer hoor!’’. Het meisje mocht nergens staan, omdat heel het bos het huis van deze mevrouw was. Het meisje vroeg of de mevrouw wist waar de grote weg was. ‘’Maar natuurlijk weet ik dat, ik ken heel dit bos uit mijn hoofd. Gewoon rechtdoor, dan naar rechts, over het bruggetje, naar links, nog een keer naar links, naar rechts en dan ben je er.’’ Het meisje vertrok, maar begon al heel snel te verdwalen. ‘’Was het nou links of rechts? Waar is het bruggetje?’’. Het meisje begon te huilen en wilde het bijna opgeven.

Totdat ze vanuit de verte muziek hoorde. Een feestvierende optocht kwam haar tegemoet. ‘’Hee, jij bent verkleed als tent! Wat leuk, wat een mooi kostuum.’’ Zei een van de feestgangers. Het meisje snapte niet zo goed wat er aan de hand was. Ze zag de mensen feesten en dansen en werd er eigenlijk een beetje jaloers van. Ze wilde heel graag meedoen, scheurde gaten in de tent bij haar voeten en armen om beter te kunnen bewegen en ging met ze meedansen. Ze danste en danste, totdat ze per ongeluk viel. In een afgrond, waardoor ze in water belandde. Ze riep om hulp, maar niemand hoorde haar, omdat de optocht al veel te ver weg was. 

En hoe het verder gaat… dat moeten jullie maar zelf gaan bekijken.

Dit vond ik:
Ik vond het een heel mooi gespeeld verhaal. Ik heb bijna niks opgeschreven tijdens de voorstelling, want ik zat er helemaal in! Het was eigenlijk geen toneelstuk, maar meer alsof iemand een verhaal vertelde. Echt anders dan andere voorstellingen die ik ooit heb gezien. Er zaten ook veel grappige stukjes in de voorstelling. Het meest grappige vond ik het koor van haringen, die zongen: ‘diiiit is het koooor van haaaringen’.

Ik zou de voorstelling echt aanraden, omdat ik er heel erg door geïnspireerd ben. Ik vond het een unieke ervaring. Nu heb zoveel geschreven, dus de rest moet je zelf maar bekijken. Of je gaat naar hun website.

Verkadefabriek