TENT

Op 2 februari ging ik naar het theaterstuk Tent in De Verkade Fabriek en zag alle juryleden op één na en er was een fotoshoot. De volgende keer dat ik ze zie is wanneer we de winnaar kiezen.

Dit is een verhaal dat zich in de verleden tijd afspeelt, want drie mensen vertellen het verhaal terwijl ze acteren. Het speelt zich af in een klein dorp. Zo klein dat het geen naam heeft. Iedereen noemt het Klein Dorp. Dit dorp bestaat uit: Twaalf huizen, vijf boerderijen, één kerk en één bushalte. De hoofdpersoon is Kaya, een meisje dat nooit uit haar grootvaders tent komt, maar deze overal mee naartoe neemt. Van de school tot de douche. Overal. Haar moeder weet niet eens hoe ze eruit ziet, zo lang zit ze er al in. Op een keer kwam een man met een diepe stem en een borstelige snor helpen en mompelde een paar woorden: “Hoe langer dit doorgaat, hoe erger het wordt.”

Nu telt elke beweging. Eén verkeerde en het is voorbij. De tent krimpt! Kaya moet op avontuur gaan anders loopt ze gevaar. Ze wordt platgedrukt als ze niets doet…

De acteurs speelden zo goed dat het voelde alsof het echt voor je neus gebeurde. Ze maakten stukjes spannend door paniek te acteren door geluiden te maken. Eén actrice deed heel veel geluiden na, zoals bijzondere vogels en andere dieren. En Kaya’s kostuum is een tent. Zo drukt ze zich uit.

Ze gingen ook zingen, er was een koor van tentharingen, een soort houten poppen die in koor en meerstemmig zongen. Het grappige van dit koor was dat ze in de zee geen tentharingen meer waren, maar haringen en dus vissen! 

Ze gebruikten een projector, licht en videocamera. Er waren veel rekwisieten om het verhaal mee te vertellen. Met die rekwisieten gebruikten ze het effect van licht en vooral een paar voorwerpen die live werden opgenomen en getoond op een wit gordijn achter de acteurs.

 (EN) 

On the second of February, I went to the theatre piece Tent in De Verkade Fabriek and saw every other jury except one and took a fotoshoot. The next time I will see them is when we will choose the winner.

(Tent is Dutch for Tent. It’s the same pronunciation and spelling.)

This is a story set in past tense because three people are telling the story to you whilst acting. The scene is set in a small village. So small it doesn’t have a name. Everyone calls it Small Village. This village contains: Twelve houses, five farms, one church and one bus stop. The main character is Kaya, a girl who never comes out of her grandfathers tent but instead takes it with her everywhere. From the school to the shower. Everywhere. Her mum doesn’t even know how she looks like, that’s how long she as been in there. Once a man with a deep voice and a bushy Mustache came to help and mumbled a few words: “The longer this keeps going, the worse it becomes.”

Now every move counts. One wrong one and its over. The tent is shrinking! Kaya needs to go on an adventure or will be in danger. She will get squashed flat if she doesn’t do anything…

The actors played so well that it felt like it was really happening in front of you. They made bits exciting by acting panic by making sounds. One actress imitated lots of sounds, like special birds and other animals. Kaya’s costume is a tent. She expresses herself in that way.

They also started singing, there was a choir of tent pegs, a kind of wood puppets that sang in chorus and polyphonically. The funny part of this choir was that in Dutch tent pegs are the exact same pronunciation and spelling as a specific fish. In the sea the choir wasn’t a few tent pegs, but fish instead!

They used a projector, light and video camera. There were many props to tell the story with. With those props they used the effect of light and mostly a few items which were recorded live and shown on a white curtain behind the actors.