Wie jij dAn wel niet bent

De voorstelling gaat over prinses Amalia die zich afvroeg: “kun je kiezen wie je bent?”. Daar gingen de acteurs over nadenken en namen je mee in hun gedachtes. Er waren aan het begin 2 personages, 1 stoere, egoïstische bodyguard en een fanatieke presentator. Ze waren niet lang met z’n tweeën, want al snel vroegen ze een mevrouw uit het publiek om naar beneden te komen. Het was een beetje twijfelachtig of ze een actrice was of gewoon iemand uit het publiek, maar later werd duidelijk dat ze gewoon een actrice was. De actrice was heel grappig want ze deed echt alsof ze gewoon een bezoeker was, maar later veranderde dat wel. 

Het was een klein theater, dus het was een klein podium maar de spelers hadden het decor zo neergezet dat ze niet op elkaar botsten. Het decor was kleurrijk, er stonden op een wat hoger plateautje 2 stoelen en er stond een HEEL GROOT scherm. Er waren niet veel lichten en die veranderde ook niet van kleur. Als ze dat hadden gedaan was het wel wat leuker geweest, wel was het GROTE scherm omringd met lampjes. Ook vond ik het jammer dat de spelers eigenlijk de hele tijd op 1 plek bleven staan, in plaats van rond te lopen. Wel maakte ze veel gebruik van emoties. Je zag duidelijk of ze boos of blij waren. Het was ook leuk hoe de acteurs aan het begin een hele ander imago hadden dan aan het einde! (De bodyguard was bijvoorbeeld aan het begin heel stoer en ongeduldig, maar aan het eind het tegenovergestelde.)

Ik vond het heel leuk dat de acteurs goed contact maakten met het publiek. Ze vroegen bijvoorbeeld: “kun jij kiezen wie je bent?” aan het publiek en gaven dan ook mensen de beurt om te vertellen wat ze vonden. Daarom was het publiek ook heel enthousiast! 

Soms was de muziek een beetje te hard dus kon je de acteurs niet goed verstaan. Aan het einde ging de muziek ook steeds harder en gingen de acteurs door elkaar heen praatten, dus verstond je ze minder goed. Op een gegeven moment werd het ook een beetje saai. De voorstelling duurde gewoon iets te lang denk ik. 

Ik vind wel dat ze een groter podium verdienen, want je zag dat de acteurs wel een beetje moesten oppassen dat ze niet tegen elkaar aan botsten. Ook verdienen ze het om hun theaterstuk aan meer mensen te kunnen laten zien.

Ik snap wel dat het 9+ was. Er werd best wel veel in gescheld en ze lieten dingen zien die jonge kinderen niet willen/mogen zien, bijv. een blote buik, iemand in zijn onderbroek, of iemand die rookt (niet echt). Ik zou misschien wel de leeftijd verhogen naar 10/11+!

Al met al, geef ik deze voorstelling wel een 7. Het was een leuke voorstelling en de acteurs waren energiek. Maar ik vind het wel een 7, omdat ik de clue niet helemaal snapte.

Leeftijd: 11 jaar

Theater: Theater walhalla, Rotterdam