Zwerfhonden

Op maandagmiddag 18 maart ben ik naar de schoolvoorstelling Zwerfhonden van Plan D- geweest in Leiden. Ik hoorde dat bij gewone voorstellingen ook een voorprogramma is, wat al een inkijkje geeft op de voorstelling, echter bij schoolvoorstellingen deden ze dat niet. Helaas heb ik dat dus gemist.

De voorstelling begon met dat iemand aan het dansen was op skeelers op het podium.  Deze man moest de machtige Tsaar voorstellen. Al snel kwamen er andere mensen, die honden moesten voorstellen, op het podium om hem heen dansen. Het podium werd steeds voller met mensen, onder andere met iemand in een rolstoel en twee mannen die aan het filmen waren. Er werd veel gedanst, gezongen en muziek afgespeeld. Tijdens het spel werd op een gegeven moment de tsaar in zijn been gebeten door één van de honden. De tsaar verloor zijn been (die afgesneden werd in het ziekenhuis) en wilde wraak nemen. Hij wilde de bijtende hond laten afmaken.

Tijdens de voorstelling gebeurden er verschillende bijzondere dingen, en werd onze aandacht alle kanten op getrokken. Zo werd aan het begin van de voorstelling plotseling een megagroot doek over het publiek in de zaal getrokken, die terecht kwam op het podium. Dat vond ik leuk en origineel bedacht om aandacht te trekken. Het publiek, vooral bestaande uit kinderen van ca 8 jaar, vond het een beetje eng en begon te gillen. Op het podium werd het doek opgehangen, en doordat er lucht in werd geblazen, kwamen er prachtige vormen naar voren uit het doek.

Naast de muziek op de achtergrond en de zang van de acteurs, begon er ook ineens een koor, bestaande uit 4 personen, te zingen op de trappen naast het publiek. Verder parcourden de acteurs en actrices als honden over de stoelen tussen het publiek. Later werd er zelfs namaakvlees naar het publiek gegooid waar de ‘honden’ achteraan gingen. Het publiek werd daar wild van en probeerde de stukken vlees te vangen.

Het decor bestond uit het doek dat ophing achter de acteurs, en het bestond uit soort witte matrassen die ze gebruikten als bedden en achtergrond. Vooraan stonden er schermen waar we onder andere op zagen wat er tijdens de voorstelling gefilmd werd.  Zoiets had ik nog niet eerder gezien en was bijzonder. Ook werd er soms film op het doek erachter geprojecteerd.

Van de kleding vond ik het slim bedacht dat de tsaar skeelers aan had waardoor hij groter leek dan de honden, en machtig. Verder was dat ook heel slim dat na het verlies van zijn been, die skeeler uitging en het nog echter leek alsof hij dat been kwijt was.

Na de voorstelling liet bleven de acteurs op het podium en lieten ze het publiek vragen stellen over het verhaal, die de spelers beantwoordden. Er waren heel veel vragen uit het publiek.

Ik vond het een goede voorstelling, maar het verhaal begreep ik soms niet helemaal. Ik vond vooral het doek fantastisch dat tijdens de voorstelling werd gebruikt bij het publiek en op het podium.