Een volkszanger komt op. Klaar voor het concert van zijn leven. Zijn oeuvre: liederen over zijn leven. Zijn hits: Mijn lieve maar ondeugende hond, Een moeilijke kerstavond met de familie, Oh lieve lente waar blijf je toch..?

Vrolijk begint hij volwassen liederen over zijn zwaarmoedig leven te zingen. Alleen, wil iedereen deze ellende wel aanhoren? En lijken de nummers niet heel erg op elkaar? Wanneer de kinderen in de zaal langzaam maar zeker opstandig worden, realiseert het theater zich dat ze de verkeerde act heeft geboekt voor de jonge doelgroep. Subtiel proberen de theaterprogrammeurs van de volkszanger af te komen. Maar hoe stop je iemand die niet wil stoppen? Of die zelfs helemaal niets doorheeft?

Het beste van mij is een voorstelling over de magie van het theater, hoe je met kleine dingen grote veranderingen kunt creëren en dat je samen vaak meer teweeg brengt, dan wanneer je alles alleen wilt doen. Wacht.. is dat nu de volkszanger die achter de techniek zit, of rent de techniek achter de volkszanger aan…? En hoe kan het ineens sneeuwen op het podium?