Aan het einde van de weg staat Hotel Perdu. Er brandt licht. Het is een komen en gaan van bizarre personages: een eenzame linkerschoen hupt onhandig naar binnen, de jongen die altijd wordt overgeslagen houdt de deur open voor een overbodig geworden typemachine, in de lobby slaat de receptionist zijn arm om een gekrompen trui en checkt hem in.

Hotel Perdu is een troostrijke plek voor iedereen die iets uit te zoeken heeft. Verdwaalde gasten kunnen zich melden bij de receptionist die elke taal spreekt en elk verdriet verstaat…