Arend leeft in een telefooncentrale. Dag en nacht verbindt hij honderden bellers met elkaar en alles loopt op rolletjes. In deze wirwar van knoppen en kabels voelt hij zich thuis; hier kent hij de weg. Fouten worden niet gemaakt. Nee, fouten maken… dat vindt Arend het afgrijselijkste wat er is. Hij neemt zijn werk bloedserieus. Want wat zou er gebeuren als mensen verkeerd worden verbonden? Dat zou regelrecht rampzalig zijn.

Maar dan, op een nacht, gaat plots zijn eigen telefoon. Een mysterieuze beller zegt hem dat hij zélf verbinding moet maken. Maar… met wie dan? En waarom? En hoe? Tuut… tuut… tuut… Wat nu? En waarom klonk die stem zo vreselijk bekend?

Regisseur Simon Boer ontwierp en schreef voor Monofoon eigenhandig de muziek, tekst, decor, licht en geluid, en smeedde dit alles tot een diep verbonden geheel. Een innovatief zelfdenkend decor vol sensoren speelt (zonder technicus) naadloos samen met de acteur. Het resultaat is een virtuoze familievoorstelling met de speelsheid van live theater en de magie van een Pixar-film.

De voorstelling is ontwikkeld bij Theater Sonnevanck in opdracht van Oyfo Techniekmuseum in Hengelo, waar de voorstelling aansluit bij de museumzone Verbondenheid, en is geïnspireerd op de daadwerkelijk werkende telefooncentrale in de collectie.

Monofoon vertelt een ontroerend verhaal over eenzaamheid en verbinding, over praten en luisteren, over de vraag hoe het nou eigenlijk echt met ons gaat.