Recensies
Hieronder vind je een aantal recensies door de Podiumkids Kinderjury over voorstellingen die meedingen naar de Podiumkids prijs.
De Gebroeders Leeuwenhart van HNTJong - door Doris
Door: Doris Zuijderland
Leeftijd: 10 jaar
Gezien in: Theater aan het Spui in Den Haag
Wanneer: 19 oktober 2019
Ik zag samen met de andere leden van de kinderjury de première van het toneelstuk De Gebroeders Leeuwenhart van Het Nationale Theater (www.hnt.nl).
Het toneelstuk begint met dat een van de twee hoofdrolspelers, Karel, in een blauwe pyjama op een heel groot bed, vertelt over zijn leven. Over dat hij ziek is en de hele tijd in bed moet liggen, en over zijn gezin. Zijn grote broer Jonathan is altijd lief en zorgt heel goed voor hem. Zo leren we ze kennen, en daarna wordt het een heel spannend verhaal. Er gebeuren zielige dingen, soms is het ook een beetje eng. Het is heel sprookjesachtig en de broers beleven samen allemaal avonturen.
Ik vind dat de acteurs goed spelen. Alle emoties zijn duidelijk en zie je aan hun gezichtsuitdrukking, bijvoorbeeld als ze verdrietig zijn leef je echt met ze mee. Wat ook bijzonder is, is dat er vijf acteurs zijn die alle rollen spelen, en er zijn best veel rollen! Ze wisselen van rol door bijvoorbeeld een kledingstuk te veranderen; Karels moeder maakt van haar trui een broek-pak en is dan opeens een opa. Je ziet dat gebeuren en toch lijkt het echt.
De acteurs maken heel veel van de geluiden in het toneelstuk zelf, zoals bijvoorbeeld het geknetter van vuur en het geroekoe van een duif. Dat vind ik bijzonder omdat het heel echt klinkt. Ook vind ik het leuk dat er veel live muziek wordt gemaakt. De muziek is mooi en bijpassend, en maakt het toneelstuk spannender, al vind ik de muziek soms wel iets te hard. Het decor is simpel, eigenlijk alleen een groot bed, wat ze uitvouwen tot bijvoorbeeld een paard of een grot. Met zo weinig vertellen ze dus het hele verhaal.
Ik ben heel blij dat ik het toneelstuk heb gezien omdat ik het een mooi verhaal vind, en het een bijzonder toneelstuk is. Soms vond ik het verhaal wat moeilijk te begrijpen, terwijl ik kort geleden het boek De Gebroeders Leeuwenhart van Astrid Lindgren heb gelezen en het verhaal dus al ken, en het dus niet echt makkelijk. Maar toch raad ik zeker aan om te gaan.
De Gebroeders Leeuwenhart van HNTJong - door Maarten
Door: Maarten Zoutendijk
Leeftijd: 9 jaar
Gezien in: Den Haag, het Spuitheater
Wanneer: 19 oktober 2019
Aan het begin voor de voorstelling zag je een groot bed, dat vond ik best grappig. Toen de voorstelling begon was er een gitarist en die speelde heel mooi tokkelend gitaar. Dat gaf een fijn gevoel, heel rustgevend. Daarna begon de gitarist er ook prachtig bij te fluiten.
Toen begon het verhaal en werd er heel mooi verteld dat Kruimel, die eigenlijk anders heette, erg ziek was. De emoties werden mooi overgebracht, bijvoorbeeld bij het droevige dat hij doodging moest de moeder huilen en de vader troostte de moeder. Jonathan, de broer van Kruimel, troostte hem met positieve woorden. Later, toen er brand uitbrak, springt Jonathan met Kruimel op zijn rug uit het raam en dan sterft Jonathan. Dat was eigenlijk niet de bedoeling, want Kruimel zou eerder doodgaan. Ook hierbij werden de emoties heel mooi overgebracht. Daarna kwam heel mooie zang.
Er waren allerlei dingen die supergoed en mooi gespeeld waren. Op verschillende stukken was het ontroerend, of spannend, of geheimzinnig en soms gewoon leuk. Ik vond de muziek heel erg mooi.
Later in het verhaal is er een strijd en dat gebeurt in Nanjiala, dat is de wereld waar je heen gaat na de dood. Die strijd is tegen Angel en zijn handlanger. Jonathan gaat daar heen en die is één van de belangrijkste soldaten in de strijd en die wordt dus gezocht. Kruimel is daar ook gekomen en die heeft een zg opa en die verbergt de beide jongens. De soldaten doen huiszoekingen bij oudjes en weerlozen en Kruimel wordt niet verdacht maar Jonathan wel. Later beuken ze bij dat oudje de deur in en die staat op en roept dat hij en zijn kleinzoon willen slapen. Hij gaat heel erg tekeer en scheldt en tiert. Dat vond ik eigenlijk heel grappig, maar zo was het niet bedoeld. Koning Angel zaait dood en verdierf. Jonathan wil Kruimel wel beschermen maar moet heel vaak weg, dus is Kruimel vaak alleen. In het begin had hij een paard gekregen van Jonathan en dat was een raar paard vond ik. De eindstrijd is behoorlijk eng.
Het bed kon worden uitgeklapt en de kussens opgestapeld. Zo konden de spelers allerlei decors bouwen. Het bed kon van alles voorstellen, iedere scène kon erop gespeeld worden. Er werd contact gezocht met het publiek door te kijken, maar het publiek werd niet echt betrokken in het verhaal met vragen of opmerkingen ofzo. Het is geen waargebeurd verhaal, het is gebaseerd op het prachtige boek van Astrid Lindgren.
Er waren zo’n vijf spelers. De spelers hadden vaak een dubbelrol, hun kostuum was daarop aangepast, bv een rode lap om de koning geslagen met een afzetlint er omheen. Zo konden ze snel van rol veranderen en bleef de vaart in het verhaal. Ik heb me geen moment verveeld, het verhaal en het spel bleef de hele tijd boeiend.
Als ik terugdenk aan het stuk denk ik het eerst aan de koning die op een gruwelijke manier met zijn scepter een burger vermoordde. Het gevoel dat de voorstelling bij mij heeft achtergelaten is vooral hoop, omdat er echt stukken zijn in het verhaal die hoop op een goede afloop bieden. Daarnaast vond ik de vloekende en tierende opa erg grappig, omdat zoiets niet bij een opa hoort.
Ik zou anderen zeker aanraden om te gaan kijken want het is in het totaal een supermooie voorstelling, al vond ik het paard niet heel echt na gemaakt. Let niet te veel op de details maar geniet van het geheel. Het was een prachtige voorstelling.
De Gebroeders Leeuwenhart van HNTJong - door Amber
Door: Amber Jonkers
Leeftijd: 8 jaar (bijna 9 jaar)
Gezien in: Den Haag
Wanneer: 19 oktober 2019
In het decor van een heel groot bed waarin twee dappere broers slapen en veel spannende avonturen beleven. Het gaat om sterke Jonathan die zorgt voor zijn jongere zieke broer Kruimel, die niet lang meer zal leven. Er wordt geprobeerd volwassenen en kinderen te leren leven met de dood.
Er zit veel vreugde in maar ook veel verdriet. Er werd in de voorstelling veel muziek gebruikt zoals rustige maar later werd het harder. Er was een drumstel dat ik iets te lawaaierig vond. Door de muziek werd ik wat verdrietig, maar dit paste goed bij het moment in het verhaal. Door het drummuziek werd ik wel in het verhaal meegenomen en werd ik blij. Ook al was het harde muziek, ik begreep het verhaal toen goed.
Het decor is een groot bed wat past bij het verhaal van zieke Kruimel. Ik vind het wat leeg en op het laatste rommelig en vol (het was niet echt overzichtelijk). De 6 acteurs speelden veel naar het publiek. Ze willen het voor ons duidelijk maken hoe het is als je dood gaat. Ze dromen samen over de fantasiewereld Nangijala, waar Kruimel na zijn dood naar toe gaat. Ik vond de meeste acteurs goed spelen, alleen 1 (stoere) ridder speelde irritant.
Het verhaal is na gemaakt van een boek. Ik heb het boek gelezen, maar het was niet helemaal hetzelfde. De fantasiewereld heette anders en ze hadden in plaats van een paard een kameel. Ik vond het theater wel leuker dan het boek. Ik vind het verhaal mooi, omdat Jonathan zijn broertje veel helpt en leert dat de dood niet zo erg is. Kostuums waren simpel. Pyama en kleren over elkaar heen. Maar het paste bij het verhaal.
Het kussengevecht vond ik indrukwekkend, omdat Kruimel dan even blij is en ik werd er ook blij van. Als ik terugdenk aan de voorstelling, springt mij het namaak paard van kussens te binnen. Dit vond ik erg leuk gemaakt, wilde ik thuis ook proberen! Als je van een verdrietig en spannend verhaal houdt, maar ook van humor, dan is deze voorstelling echt een aanrader.
De Gebroeders Leeuwenhart van HNTJong - door Boet
Door: Boet Blijlevens
Leeftijd: 11 jaar
Gezien in: Theater aan het Spui Den Haag & Schouwburg Hengelo
Wanneer: 19 oktober & 25 oktober
Het verhaal komt van het boek De gebroeders Leeuwenhart door Astrid Lindgren. Het gaat over twee broertjes waarvan er een doodziek is. Het oudere broertje vertelt hem over Nangijala, een soort hemel. Het stuk speelt zich verder helemaal af in die andere wereld, Nangijala, waar ze een vriendengroep hebben maar daar zit een verrader in. Samen moeten de twee broertjes de verrader vinden en Tengil de slechterik verslaan en Nangijala redden!
Bij binnenkomst was de acteur die ook de meeste muziek speelde al op zijn gitaar aan het spelen, dat was leuk binnenkomen. Af en toe sprookjesachtig, af en toe best luid. Het klopte met wat je op de vloer zag. Ze speelden niet op een podium maar op dezelfde hoogte als de eerste rij in het theater. Wanneer het spannend was werd de muziek ook anders. Ook gebruikten ze delen van het decor voor geluiden. Het decor was knap gemaakt. Met een groot bed konden alle plekken in het verhaal uitgebeeld worden. Alles draaide dan ook om dat ene mega-grote bed.
Meestal speelden ze zonder op het publiek te letten maar af en toe keken ze recht de zaal in, vooral bij de grappigere stukjes. Dat maakte het nog leuker. Met vijf acteurs hebben ze heel veel rollen uitgebeeldt. Door snelle veranderingen van het haar, de kleding, het licht en het bed wist je vrij snel al wie wat was in het verhaal. Gewone kleding werd heel speciaal door kleine dingen te veranderen. Tip: let op de snor van Jossie!
Het verhaal speelt zich bijna helemaal af in Nangijala waar ook verschillende plekken zijn. Het verhaal gaat snel maar alles volgt wel logisch op elkaar. Af en toe wel heel goed opletten want er komen veel verschillende en best moeilijke namen in voor.
Ik vond het een ontzettend leuke voorstelling. Twee keer heb ik het gezien en ik vond het beide keren heel leuk. Het verhaal vond ik spannend, grappig en soms emotioneel. Iets minder vond ik dat er af en toe heel harde geluiden waren daarom weet ik ook niet of het wel vanaf 8 jaar moet zijn. En soms kon ik het moeilijk volgen door alle moeilijke namen en ging het ook erg snel. Natuurlijk moet iedereen naar deze voorstelling gaan. Een spannend verhaal waar je heel erg meeleeft met de twee broertjes die allerlei avonturen beleven.
De Gebroeders Leeuwenhart van HNTJong - door Yara
Door: Yara Verhoeff
Leeftijd: 10 jaar
Gezien in: Den Haag, Theater aan het Spui
Wanneer: 19 oktober 2019
Toen ik de zaal binnen liep viel mij het decor meteen op. Ik zag een mega groot bed, heel leuk ze daar de voorstelling mee deden. Nog een ding wat mij meteen op viel was die meneer in de hoek stond met een piano in zijn hand. Hij speelde de hele voorstelling en af en toe speelde hij vertolkte hij een personage. Soms was hij ook de verhalen verteller.
De titel past perfect bij het verhaal. Het gaat over twee broers die samen op pad gaan en avonturen beleven. De muziek paste ook heel goed, soms dreigend soms wat zachter en liever. Ook leuk dat het publiek werd mee genomen in het verhaal en als het moeilijk te volgen was werd het uitgelegd door de verteller. Tenslotte vind ik het echt fantastisch dat in totaal drie acteurs en actrices wel twaalf mensen tegelijk speelden en zich onder of achter het bed omkleedde zonder dat je als publiek het zag. Alleen de leeftijd kwalificatie van 8 plus is niet echt passend want sommige stukjes waren best eng en soms ook echt niet te begrijpen voor jonge kinderen.
Ik ben blij dat ik naar de voorstelling ben geweest en raad het alle kinderen aan om te gaan.
Zwijnenstal van Theater Sonnevanck en de Nederlandse Reisopera - door Maarten
Door: Maarten Zoutendijk
Leeftijd: (bijna) 10
Gezien in: Hengelo
Wanneer: 30 nov 2019
Bij binnenkomst in de zaal zagen we een boerderij met een klein hokje ernaast en daarvoor een plateautje met een gitarist en een accordeonist. Onder de boerderij lag iemand… De grond lag bezaaid met blokken, alsof er allemaal stenen lagen. Er hing rook in de zaal, wat een gevoel gaf alsof er iets ergs was gebeurd.
Er was, vooral in het begin van de voorstelling (maar ook wel later) hele mooie muziek. Er was heel mooie zang, wat me opviel was dat het ook meerstemmig was.
Sommige stukjes van de dansjes en de teksten waren behoorlijk grappig.
Het stuk begon best heftig, de boer die op de boerderij woonde werd namelijk doodgeschoten.
De spelers hadden verschillende mutsen, waarmee ze van rol veranderden. Zo was er een muts met lang haar en linten, dat was de pony. Een andere muts met een soort hanenkam maakte de kip.
In het verhaal was een mevrouw en een man, zij speelden broer en zus varken. Zij hadden allebei bepaalde ideeën over hoe het leven op de boerderij moest zijn en zij zongen die in een lied en dat lied zongen ze solo en dat vond ik heel mooi.
Ik vond het heel grappig toen Hagel en Admiraal (dat zijn dus de beide varkens) in het begin van het stuk regels ophingen aan het huis (nadat ze de mensen hadden weggejaagd) en dat later in het verhaal Admiraal sommige regels weghaalde en die er nog wel hingen overtrad.
Het paard in het verhaal zat heel goed in zijn rol, want bij treurige momenten kon hij kijken als een beteuterd kleutertje en bij blije momenten was het echt zo iemand die in de rondte sprong. Als een echte spring-in-het-veld.
Het publiek werd goed bij de voorstelling betrokken, we mochten zelfs meestemmen. Voor mij was er een onbegrijpelijk stukje toen de admiraal zei ‘Ik ben de beste, stem op mij’ en iedereen door elkaar zong en praatte.
Aan het begin kreeg de Admiraal puppy’s en die waren in de loop van het verhaal groot geworden. Als de Admiraal op zijn fluiten blies werd het licht door de technicus gedimd en hoorde je eng geblaf. Dat was best spannend.
Ik begreep niet goed wat er werd bedoeld met ‘Big brother is watching you’.
Het moment dat de kip door de honden (die je dus eigenlijk niet zag) gedood. Daarna volgde er een hele stille stilte in de zaal. De Admiraal neemt dus eigenlijk in het spel dus ineens de leiding. Hij laat de dieren denken dat hij heeeel goed is en mooi en prachtig. Maar dan zie je hem op de achtergrond van allerlei dingen doen die niet bij dieren horen en de regels overtreden. Er werd n.a.v die droom (het plan van de Admiraal) een machine gebouwd en die heeft Knokker (het paard dat door de Admiraal Knakker wordt genoemd) helemaal in elkaar gezet. Toen hij de laatste paal zette en de machine helemaal af was, ging hij dood. Dat was een heel triest stukje
Een schaap is ondertussen stiekem binnen gekomen (zij is eigenlijk het zusje van de Admiraal en ze heeft in de gaten dat hij niet deugt) en samen met de andere dieren jaagt ze de Admiraal weg. Maar voordat dat gebeurt, heeft hij een machine gebouwd met allemaal vakjes erin met producten van de mens zoals knakworst, woldraad en melk. Toen een van de dieren zich wist te bevrijden hebben ze de Admiraal het huis uit geschopt.
Kortom; het was een prachtige voorstelling met voor ieder een dier en dat maakt het nóg leuker!
Zwijnenstal van Theater Sonnevanck en de Nederlandse Reisopera - door Boet
Door: Boet Blijlevens
Leeftijd: 11 jaar
Gezien in: schouwburg Hengelo
Wanneer: 30 november 2019
Het verhaal gaat over 6 dieren die op een boerderij leven waar ze zich eigenlijk niet thuis voelen. Op een dag wordt hun leider King doodgeschoten door de boer. De dieren zijn woest en jagen de boer weg, nu zijn ze alleen alleen op hun eigen dierenboerderij!
De dieren zijn: 2 kippen, 2 paarden en 2 varkens. Samen proberen ze zichzelf staande te houden in deze moeilijke maar mooie tijd, daarom bedenken ze dieren-regels die er voor zorgen dat alles goed verloopt. Ook hebben ze bepaald dat alle dieren gelijk zijn en dat er dus ook geen baas is. Samen werken ze aan een fantastisch plan van Hagel het varken. Het is een machine die voor alles zorgt! Maar het gaat slecht ze hebben eten en drinken nodig en vrijwel niemand houdt zich aan de dieren-regels. Dus is het eigenlijk wel zo geweldig of probeert er toch iemand de (gemene) baas te spelen?!
De acteurs spelen ontzettend goed!! Ze hebben het echt geweldig gedaan met alles! Vooral vond ik het goed hoe ze de emoties speelden want als het grappig was lachte echt iedereen en als er iets zielig was was iedereen stil. Ook op een gegeven moment deed een karakter ontzettend gemeen en keek ik gewoon boos naar hem want ik vond hem erg gemeen. Ze hadden ook contact met het publiek, het voelde echt alsof ik erin meespeelde. Ik heb erg gelachen en erg veel genoten!!
De kostuums waren erg simpel wat ik persoonlijk erg mooi bij het verhaal vond passen. Iedereen droeg een overal met laarzen (trouwens als je goed keek zag je dat er pootafdrukken onder de laarzen zaten). Ook hadden ze niks op hun gezicht alleen een pruik waardoor je kon zien wat voor dier het was. Soms deden ze ook hun pruik af en deden daarna een andere op dan werd het ineens een ander dier.
De muziek en dans waren beide erg vrolijk en erg gevarieerd. De pony ging heel grappig met een lint dansen daar moest ik erg van lachen.
Het decor was erg mooi je zag een kleine boerderij met allemaal schuimblokken op de grond die ze later wegveegden. Tijdens de voorstelling werden er steeds meer stukken van een machine opgebouwd die later erg belangrijk in het verhaal was. Ook was het lekker rommelig.
Ik vond het echt geweldig. Het is leuk voor volwassenen en kinderen want er zit een sterke boodschap in dit is zeker een aanrader van mij!! Alleen jammer dat het is afgelopen…
Zwijnenstal van Theater Sonnevanck en de Nederlandse Reisopera - door Amber
Door: Amber Jonkers
Leeftijd: 9 jaar
Gezien in: Schouwburg Hengelo
Wanneer: 29 november 2019
Het verhaal speelt zich af op een boerderij, waar de dieren niet blij waren met mensen aan de macht. Zij wilden dit graag veranderen en hebben de boer verjaagd. Er werden afspraken gemaakt over hoe de dieren samen de boerderij konden runnen. Er waren 6 dieren, die mochten elkaar niet doodschieten. De dieren mochten geen kleren aan en zo nog veel meer. Ze waren tegen de mensen. De dieren op de boerderij mochten niet bij de mensen komen. Alles wat menselijk was mocht niet meer. Al snel komt er onvrede tussen de dieren en is er een zwijn die de baas gaat spelen. Hij heeft 2 wilde honden die alleen naar hem luisteren en hij gebruikt deze om te laten zien dat hij de baas is. Alle dieren zijn gelijk, maar sommige dieren zijn “gelijker”. Stiekem deed het zwijn allemaal mensen dingen, zoals tv kijken en in de stoel zitten terwijl de rest van de dieren maar hard moesten werken. Er zijn ook veel dode dieren. Het is er druk en veel muziek. Op het einde wordt de zwijn verjaagd en beginnen de dieren weer van voren af aan.
Er waren 2 acteurs die ik ken van de Luizenmoeder. Zij maar ook de andere acteurs speelden erg goed. Ze speelden bijna allemaal een dubbelrol. Ook vond ik het bijzonder hoe ze die verschillende (mensen) stemmen deden en niet in de war raakten van welk dier ze nu weer waren. Het stuk werd leuk gespeeld en het is erg grappig.
De kostuums waren erg verschillend, zoals een kippen, varkens, koeien, wolven, paarden en schapen kostuums. Ik vond ze allemaal erg mooi gemaakt. Simpel maar wel duidelijk. Je wist gelijk om welk dier het ging.
Zoals ik al zei was er veel muziek en veel dans, dat vond ik erg mooi en indrukwekkend.
Het decor was goed in elkaar gezet en paste goed bij de voorstelling. Het was een stal met de boerderij op de achtergrond. Deze werd steeds meer gebruikt naar mate de voorstelling vorderde.
Ik vond de voorstelling zo leuk, dat ik er nog duizend keer naar toe wil. Helaas is de voorstelling afgelopen, dus kan dat niet meer, maar ik vond hem super!
Reis om de wereld in 80 dagen van Beumer & Drost - door Guus
Door: Guus van Raak
Leeftijd: 11 jaar
Gezien in: Podium Hoge Woerd, Utrecht
Wanneer: 13 december 2019
Reis om de wereld gaat over twee mannen die naar de maan zijn gestuurd. De mannen mochten geen herinneringen meer hebben aan de aarde dus er was een hele grote muur die de maan afschermde. Er kwam elke keer een scheur in de muur als de aarde om de maan draaide. De twee mannen moesten elke keer als er een scheur kwam deze repareren, maar ze waren stiekem bezig om de muur juist kapot te maken. Elke keer als er een scheur kwam, gingen ze die beitelen en verven, omdat er ook controleurs zijn die elke keer als er een scheur is controleren of ze de scheur goed hadden gerepareerd.
Ik vond het decor heel erg mooi, omdat er een soort muur was waar een projector op scheen waardoor het super spannend werd. In die muur zaten allemaal vakjes waar dingen in waren verstopt. In een vakje zat een boek die ze hadden meegenomen van de aarde dat ze niet al hun herinneringen zouden vergeten. En er was ook een kar waar ze koffie in konden maken. Die kar was ook geprojecteerd. Ik vond het ook bijzonder dat het leek alsof de scheur echt in de muur kwam, terwijl ook dat geprojecteerd was.
De acteurs waren erg goed in hun rollen, omdat ze zich goed konden inleven in de rollen. En ze speelden ook twee rollen. Ze waren en de mannen die waren opgesloten en ze waren ook de controleurs, dus ze moesten zich altijd snel omkleden. Ik vond het heel knap. De twee mannen hadden witten kostuums aan. De controleurs hadden een leging en een lange jas aan en hakken. Ik vond de pakken goed bij de voorstelling passen.
Er waren heel veel geluidseffecten zoals een sirene als er een scheur kwam en nog heel veel andere dingen. Er was soms ook spannende muziek als de controleurs kwamen. Ik vond dat de geluidseffecten erg goed waren, omdat het goed bij de voorstelling paste. Ik vond het wel cool dat het begon met sirenes en met rook die rood was verlicht. Er werd veel licht gebruikt en dat was erg mooi.
Ze waren dus aan het werken aan het grote plan. Uiteindelijk kwamen de controleurs er achter dat ze een boek hadden. Dat mocht ook niet, want dat bracht herinneringen aan de aarde. Toen moesten ze naar een andere plek op de maan. Ze moesten om 9 uur weg, maar ze wisten dat de muur zou breken om 9 uur dus net toen de controleurs kwamen gingen ze weg. Op het scherm gingen ze terug naar de aarde, maar dat was weer geprojecteerd. Op het toneel waren de controleurs aan het kijken hoe ze weggingen.
Ik vond het ook cool dat er veel met schaduw werd gewerkt. Kort samengevat ik vond het wel leuk. Maar soms een beetje vaag. Pas op het einde werd echt duidelijk waar ze waren en waar ze mee bezig waren, en wat het doel was.
De Toverfluit van Toneelmakerij en Silbersee - door Amber
Door: Amber Jonkers
Leeftijd: 9 jaar
Gezien in: Arnhem Musis theater
Wanneer: 22 december 2019
Het verhaal ging over Pamina, een gewoon meisje van planeet aarde. Toen ze in bed lag hoorde ze haar ouders ruziën. Toen ze in slaap viel droomde ze en ontmoette ze Tamino (een astronaut) uit de toekomst. In haar dromen komt ze ook de zon en de nacht tegen. Dit blijken haar ouders te zijn maar Pamina ontkent dit. Er was een strijd tussen de zon en nacht. Moon is er ook, hij is de oppas van Pamina, maar niet zo’n lieve, want hij heeft Pamina aan een ketting vastgezet. Dit verhaal werd met veel verschillende muziekstijlen verteld, van Mozart tot hiphop tot rap. Ik vond het verhaal mooi omdat ik het spannend (en een beetje eng) vond. Het was spannend omdat er een strijd tussen de zon en de nacht met Pamina in het middelpunt was.
Het decor was erg mooi, ik vond het indrukwekkend. Het decor was zo gemaakt dat je een draaideur hebt, aan de ene kant is de slaapkamer van Pamina met een geel bed en aan de andere kant de stoel van de zon of de nacht. Het waren twee grote lichtgevende driehoeken, die van kleur veranderden. Aan beide kanten stonden acteurs muziekinstrumenten te bespelen. Alle 9 acteurs deden eigenlijk allemaal veel dingen, zoals acteren, zingen en muziek maken. Er was een hoge verdieping waar ze op speelden maar ook een lage verdieping, op die lage verdieping stond ook een ondertiteling in het Engels en aan de ene kant stond het in het Nederlands. Dat was wel handig, want soms werd er wat onverstaanbaar gesproken, zodat het de ruimte leek.
Pamina heeft een jumpsuit aan die ik zelf ook wel zou willen hebben, want hij is super mooi met allemaal kleuren. Moon had hoge sokken aan (die zijn blauw) hij heeft ook een kort broekje aan met een heel erg lang t-shirt, dit t-shirt zat zelfs helemaal door zijn broekje. De grote zon had hele hoge schoenen aan waardoor hij ook echt de grote zon leek. Hij had ook een gouden pak aan en zo leek hij best wel op de echte zon. De nacht die had een zwarte jurk aan, het was zo’n jurk die heel groot is en bij de nacht hoorde. Tamino de astronaut die had een wit pak aan en daar zaten lichtjes in, zijn vriend die hielp hem heel goed en hij had een gek superheldenpak aan.
Ze zongen verschillende soorten muziekstijlen: er was opera gezang, beat boxing, rap, noem het maar op. Dat was erg gaaf. De opera kwam wel hard door, dat was heel indringend, ik moest er wat aan wennen.
Ik raad het je wel aan om er naar toe te gaan als je van een stoere, enge, grappige voorstelling houdt, maar ik hoef er persoonlijk niet nog een keer naar toe. Dit is niet helemaal mijn fantasie hoe ik het ook had verwacht.
Reis om de wereld in 80 dagen van Beumer & Drost - door Doris
Door: Doris Zuijderland
Leeftijd: 10 jaar
Gezien in: De Krakeling, Amsterdam
Wanneer: 21 december 2019
Bij binnenkomst staat er een grote blauwe muur en je weet nog helemaal niet wat er gaat gebeuren. Daarna begint het en wordt het meteen spannend. Er komt rook achter de muur vandaan en er zit een scheur in de muur. Daarna is het verhaal heel spannend en avontuurlijk, en ook zeker grappig. Het is gebaseerd op het beroemde boek Reis om de Wereld in 80 Dagen van Jules Verne, maar eigenlijk komt dat er bijna niet in voor en maken ze er een heel ander verhaal van.
Aan het begin vond ik het best lastig te begrijpen omdat je niet zag waar ze precies waren en wat ze deden, en waarom. Maar al snel werd het mij duidelijker, alhoewel sommige dingen pas helemaal aan het einde duidelijk werden. Maar dat was niet erg want het ging niet alleen om het verhaal, maar ook over vriendschap, moed, en avontuur.
Het hele toneelstuk wordt zo’n beetje gespeeld door twee acteurs. Ze spelen vooral heel grappig; ze maken veel grapjes en doen leuke stemmetjes. Ze hebben ook grappige kostuums. Omdat er heel veel special effects zijn is er weinig decor; het enige wat er staat zijn een muur en een gereedschapskist. Daarmee vertellen ze het hele verhaal, heel knap.
Wat ik heel leuk vond was dat je aan het einde vragen aan de acteurs mocht stellen over het toneelstuk, niet alleen over het verhaal maar ook bijvoorbeeld over het decor. Ik raad het zeker aan om er naar toe te gaan!
De Toverfluit van Toneelmakerij en Silbersee - door Maarten
Door: Maarten Zoutendijk
Leeftijd: 10 jaar
Gezien in: Internationaal Theater Amsterdam
Wanneer: 2 januari 2020
Het verhaal gaat over een meisje die door Zon wordt ontvoerd en een astronaut die haar met behulp van de toverfluit gaat zoeken en redden.
Het decor was eenvoudig maar daardoor juist heel duidelijk en overzichtelijk. Er werd goed gebruik gemaakt van licht. De kostuums waren mooi en gaven duidelijk de verschillende rollen aan. Grappig was de pyjama van Pamina, omdat hier sterren op stonden. De acteurs zaten goed in hun rol, er werd goed naar het publiek toegespeeld.
Muziek werd goed gebruikt om de sfeer te ondersteunen en werd gemaakt door de spelers zelf. Er waren geen aparte muzikanten. Opvallend hierbij waren rap, a capella en beatboxen, in combinatie met klassieke zang. Ook kwam er hiphop in voor. Om Zon kracht bij te zetten viel er tijdens zijn zang een koor in, die verdeeld was onder het publiek. Er kwam applaus uit de zaal na de rap van Papageno en de zang van Zon met het koor.
Op mij heeft de meeste indruk gemaakt dat Moon toch werd meegevraagd naar de nieuwe wereld, terwijl hij in het stuk eigenlijk alleen maar boos deed. De voorstelling werd aan één stuk gespeeld, maar ik heb me geen moment verveeld. Er zaten veel spannende stukjes in waarbij ik op het puntje van mijn stoel zat. De tijd ging heel snel. Ik vond het een prachtige voorstelling en raad deze iedereen aan.
Ruimtevlucht van Het Houten Huis en Holland Opera - door Boet
Door: Boet
Leeftijd: 11 jaar
Gezien in: het Zwolse theater
Wanneer: 11 januari 2020
Het verhaal gaat over een groep mensen, dieren en dingen die weg van de aarde willen omdat het niet goed gaat met de aarde. De mensen en dieren die toch mee mogen voelen zich schuldig. Iedereen heeft zijn eigen problemen op het schip. Maar was het wel zo’n goed idee of krijgt iedereen toch heimwee?
Als iedereen aan boord is krijgt iedereen een hut dat is nu hun verblijf. Uiteindelijk begint de ruimtevlucht, het is spannend maar iedereen zet door. Tijdens de reis zie je dat iedereen er moeite mee heeft, ze missen vrienden en familie en voelen zich schuldig. Op een gegeven moment komt er een zwarte blubber op het podium en schuift naar iemand toe. Iedereen krijgt z’n eigen blubber wat op dat moment zijn/haar emoties zijn. Ze proberen er alles aan te doen om zich thuis te voelen maar dat is moeilijk. Gaat het ze lukken of niet?
De kostuums waren ontzettend gevarieerd want er waren heel veel verschillende karakters. De werknemers van het schip hadden witte kleding aan net zoals op een echt schip. De mensen op het schip zagen er heel anders uit, wat ik zelf erg leuk bedacht vond.
De acteurs spelen verschillende rollen die ze goed spelen. Je hebt bijvoorbeeld de werknemers aan boord die robots zijn dat spelen ze erg goed ook een aap die een beetje krom loopt maar ook een walrus die de hele tijd op zijn buik lag. Ze maakten het verhaal realistisch en het voelde echt omdat het ook dingen waren waar we in het echte leven mee worstelen.
Er was heel veel muziek en dans. Bij binnenkomst zie je al een man achter een bureau waar allerlei muziekinstrumenten op zitten. Er zijn ook 2 operazangers die heel veel opera zingen, soms iets te veel. Qua dans vond ik het erg mooi er was een meisje dat veel danste en dat kan ze HEEL goed!
Toen je binnenkwam zag je een man achter een bureau die vreemde geluidjes maakte. Als je recht vooruit kijkt zie je een gat waar later in het stuk veel dingen mee gaat gebeuren, ook heb je een soort mobiel om mee te bellen naar de mensen op aarde. Het decor blijft zo.
Ik vond het een ontzettend gaaf/leuk stuk met spanning, humor en emotie. Ik heb ervan genoten en raad het zeker om met familie er naartoe te gaan. Het duurde ongeveer een uur dus het was goed vol te houden. Op het eind mocht je op het podium om te kijken en vragen stellen aan de acteurs. Je mocht ook met ze op de foto dat vond ik erg leuk. Ze waren heel aardig en geduldig. Na een tijdje kregen we een rondleiding backstage dat mag niet vaak dus dat was erg cool. Ook heb ik nog walrus geld meegekregen dat ze gebruiken in het stuk dus als je ernaartoe gaat vraag dan zeker om een briefje walrusgeld!
Back to Oz van Het Filiaal theatermakers - door Ebby
Door: Ebby
Leeftijd: 11 jaar
Gezien in: Schouwburg Hengelo
Wanneer: 3 januari 2020
De voorstelling Back to Oz begint met een storm. Weervrouw Doortje komt in de tv studio met een storm in een andere wereld. Deze wereld heet Oz. Als Doortje de Weervrouw de grote gele stenen weg volgt, ontmoet ze Stroblik en Leeuw. Samen krijgen ze te maken met Boze Heks. Het verhaal is gebaseerd op het beroemde boek de Wizard of Oz, het is een heel spannend, leuk en grappig verhaal.
In het begin was het een beetje moeilijk te begrijpen en daardoor niet echt geschikt voor kinderen onder de tien jaar. Dit duurde gelukkig niet heel erg lang en daarna werd het begrijpelijker.
Naast de super goeie acteurs word er live muziek gemaakt en live video opnames. Deze video opnames werden van kleine poppetjes en zo gemaakt en geprojecteerd op een groot scherm. Dit maakte dat het decor steeds anders leek.
Het was een coole voorstelling, die knap in elkaar zat. Ik heb vooral hard (misschien wel een beetje te hard) gelachen om de heks en de zang van Naomi was prachtig!
Ruimtevlucht van Het Houten Huis en Holland Opera - door Ebby
Door: Ebby
Leeftijd: 11 jaar
Gezien in: Schouwburg Odeon Zwolle
Wanneer: 11 januari 2020
De voorstelling Ruimtevlucht gaat over mensen die in de ruimte op zoek gaan naar een beter leven voor de mensen op aarde. Niet iedereen mag mee in het ruimteschip, er is een strenge selectie. Voor het helderziende meisje en de geleerde giraf, het echtpaar en andere mensen is er plaats. Het is een coole voorstelling vol met live muziek, zang en dans.
Decor: het lijkt alsof je in een ruimteschip kijkt. Er was een bedieningspaneel, een groot raam waardoor je de ruimte kon zien. Ook waren er een soort van robot bewakers in witte pakken. De acteurs speelden zo goed dat je dacht dat het allemaal echt gebeurde. Ook cool vond ik dat je na de voorstelling op het podium mocht en dat je foto’s mocht maken met de acteurs. We mochten ook backstage kijken, we konden ook nog vragen stellen aan de acteurs. Dat vond ik echt super gaaf!
Een voorstelling voor jonge en oude mensen (al moest mijn moeder in het begin een beetje haar best doen om het te begrijpen, kwestie van inlezen en goed opletten, denk ik…).
Ruimtevlucht van Het Houten Huis en Holland Opera - door Guus
Door: Guus van Raak
Leeftijd: 11 jaar
Gezien in: Amersfoort, Veersmederij
Wanneer: 28 december 2019
Ruimtevlucht gaat over een groepje verschillende karakters die naar een andere planeet worden gestuurd. Dat komt omdat er op de aarde veel giftige stoffen zijn. Het groepje moet de mensheid voortzetten. Ze gaan met een ruimteschip naar een andere planeet. In het ruimteschip gebeuren bijzondere dingen zoals een vergadering, een meisje dat voorspelt of ze op de goede weg zijn en een wetenschappelijke giraffe die alles weet over de ruimte. Ze kunnen ook bellen naar thuis en daardoor zagen ze hoe slecht het ging met hun familie en de aarde.
Op een gegeven moment komen er duistere monsters die de mensen op het schip bang en verdrietig willen maken. Uiteindelijk crashte het schip bijna, maar het ging toch goed. De duistere monsters waren eigenlijk goede monsters die ze naar de planeet wezen en zeiden het komt goed.
Ik vond het decor heel erg mooi en bijzonder. Het waren rondes die steeds kleiner werden en aan het eind een raam. Door dat raam kan je de ruimte zien. Die rondes waren gangen waar de mensen doorheen gingen richting hun kamer. In het midden zat de piloot, in een soort houten cirkel, waarmee hij het schip bestuurde en de muziek maakte.
De kostuums van de mensen waren erg mooi. De kostuums van de piloten waren echte kostuums van piloten. De andere mensen hadden hun eigen kostuum van het karakter. Bijvoorbeeld de koningin had een heel mooie jurk en de gorilla had een pak aan van een gorilla.
De muziek was heel erg mooi. Er was veel opera. De piloot was ook de man die alle muziek maakte. Het was echt heel erg mooi en ik vond de opera goed bij de voorstelling passen. De geluidseffecten waren super mooi want die waren ook live gemaakt. De piloot riep om met een heel erg gekke taal die niemand kon verstaan.
De acteurs speelden hun rollen erg goed. Het was mooi om te zien hoe ze de emoties speelden, want die speelden ze erg goed. Sommigen konden heel goed dansen en sommigen heel goed zingen.
Ik heb bijna de hele voorstelling kippenvel gehad, omdat het zo bijzonder was.
De Familie van Nielie in alle Staten van Kwatta - door Boet
Door: Boet Blijlevens
Leeftijd: 11 jaar
Gezien in: Schouwburg Hengelo
Wanneer: zaterdag 25 januari 2020
Het verhaal gaat over een rare familie: de familie van Nielie. In het begin wordt iedereen voorgesteld en ze vertellen dat ze naar een uitvinderscongres gaan in Amerika, voor de uitvinding die hun vader Theo heeft gemaakt. Maar de vader wil eigenlijk niet mee want de uitvinding die alle wereldproblemen zou moeten oplossen is nog niet af. Hij durft niets aan zijn familie te zeggen dus gaan ze naar Amerika. Maar oma Wil mag helemaal Amerika niet in. Zij probeert met ‘het raam’ te gaan waar je overal mee naartoe kan maar mag dat wel? En gaat het in Amerika goed of raken ze elkaar toch kwijt?
Iedereen heeft zijn eigen problemen. De broer, Jonathan, wil de hond meenemen en rapper Jo-tan worden. Het zusje, Pamela, protesteert tegen de ondergang van het klimaat. De moeder, Saar, is gewoon ronduit gestresst en oma Wil hoopt haar grote liefde terug te krijgen. De vader is bang dat de uitvinding niet werkt en de filosoof, Socrates, loopt maar een beetje hyper rond en stelt allerlei diepzinnige vragen. Socrates heeft aan Saar beloofd dat niemand met het raam mag dus oma ook niet. Daarom besluit oma in een koffer naar Amerika te gaan (lenige oma!). Ook komen we erachter dat oma voormalig spion is en haar spionnen man Igor terug wil maar die zit opgesloten in Alcatraz. Samen met de filosoof proberen ze hem te bevrijden. De rest van de familie raakt elkaar snel kwijt en beleven hun eigen spannende avonturen. Het zusje gaat eindelijk iets doen voor het klimaat, het broertje leert hoe hij een rapper kan worden, de vader leert dat fouten maken niet erg is en de moeder leert dat niet alles perfect is.
De acteurs moeten allemaal compleet andere rollen spelen en dat doen ze goed. Ze brengen alles mooi over en omdat het een familie is herken je jezelf er soms ook in, dat maakt alles net iets leuker. Het vrijheidsbeeld, president Trump en de beveiligers, het vliegtuigpersoneel, het was allemaal erg grappig gedaan.
De kostuums waren kleurrijk en een beetje kinderlijk. Ik zelf vond het mooi en ook lekker opvallend. De muziek en dans waren vrolijk en een beetje onnozel, onnozel op een hele leuke manier!
Het decor bleef hetzelfde: kleurrijk en weer een beetje tekenfilmachtig. Ik vond het een mooi decor en het paste er goed bij, lekker chaotisch! Door middel van licht werden er af en toe tekeningen op geprojecteerd die bij het verhaal hoorden. Net als het spandoek van Pamela, het zusje. Ze ging ergens staan en dan verscheen er tekst op het spandoek. Vond ik heel gaaf gedaan.
Ik vond het een ontzettend leuke voorstelling met humor voor kinderen en volwassenen, ook zitten er veel wijze woorden in die soms serieus zijn en soms gewoon grappig. De liedjes die ze zongen waren erg goed gedaan. Ik raad het aan om met je familie hier naartoe te gaan zeker als je familie zelf een beetje gek is want dat maakt het wel wat leuker!
Back to Oz van Het Filiaal theatermakers - door Yara
Door: Yara
Leeftijd: 10 jaar
Gezien in: Theater Rotterdam
Wanneer: Zondag 19 januari 2020
Toen ik de schouwburg binnenliep viel mij op dat er weinig onderwerpen waren die te maken hadden met de voorstelling Back to Oz maar wel van andere voorstellingen. Dat vond ik wel jammer. Het zou leuker zijn geweest als er in de hal bijvoorbeeld meer posters of aandacht was voor de voorstelling. Toen we werden opgeroepen kwamen we in een hele drukke en volle zaal terecht. Op het podium was er niets behalve een groot rood doek. Voordat de voorstelling begon zag ik al een paar acteurs binnenkomen en vooraan gaan zitten om vervolgens in het spel te kunnen springen.
Het verhaal gaat over een mevrouw die Doortje heet. Zij is weervrouw van beroep en is heel onzeker over zichzelf. Ze krijgt nare reacties op Twitter zoals: ‘slechtste weervrouw ever’. Omdat zij daardoor gespannen is kan ze haar werk niet goed doen en vergeet ze bijvoorbeeld alles tijdens de TV opnames. Plotseling stormt er een orkaan langs die haar naar een andere wereld meeneemt. Als ze daar aankomt, landt ze op een mevrouw in een kist, die een heks blijkt te zijn. Als ze zich omdraait ziet ze groene bewegende handjes op een scherm. Deze handjes heten: ‘Munchkins’ en geven Doortje aan dat ze het gele pad moet volgen om weer naar huis te kunnen gaan. Tijdens die tocht komt ze vreemde wezens tegen die allemaal iets belangrijks, menselijks, missen. Zo is er een vogelverschrikker die hersenen wil, de man van blik verlangt naar een hart en ze komt een leeuw tegen die moed wil.
Het decor vind ik heel mooi gemaakt. De TV studio was levensecht. Ik vond het alleen jammer dat het onderweg zijn, met kleine poppetjes op een groot beeldscherm werd uitgebeeld. Ik vond dat dit voor een theatervoorstelling te vaak werd gedaan. Het leek hierdoor soms wel alsof ik naar een film in de bioscoop zat te kijken. Maar het idee was wel leuk.
Eén actrice, Henke Tuinstra, die de heks speelt vond ik echt geweldig en ook hilarisch.
De muziek maakte de meeste indruk op mij. Tijdens de voorstelling zag je de instrumenten achterin in het donker oplichten. In het begin leek het zelfs alsof er een paar instrumenten uit zichzelf het podium opliepen. Hoe ze dat deden was echt onbeschrijfelijk mooi. Ik heb ook nog nooit zo‘n mooi samenspel gehoord in een voorstelling!!! Deze keer was mijn vader mee die muzikant is en dus waren we extra kritisch over het muzikale deel. De instrumenten bestonden uit een slagwerkgroep en een blazersgroep; 2 trompetten,1 trombone, hoorn, 1 tuba,1 drumstel, 1 marimba, 1 vibrafoon en 2 pauken.
Juffenballet van Maas theater en dans en BonteHond - door Boet
Door: Boet
Leeftijd: 11 jaar
Gezien in: Wilminktheater, Enschede
Wanneer: 9 februari 2020
Het verhaal gaat over 6 juffen en 1 directrice. In het begin zie je dat er een nieuwe juf bij komt: juffrouw Klaproos of gewoon juf Roos. Juf Roos raakt al snel bevriend met juf Maanzaad (de directrice). Juf Maanzaad is een echte hippie, ze houdt van de natuur, kinderen, boeken etc. Maar de anderen juffen mogen haar niet, zij houden niet van lieve regels, natuur en kinderen. Ze willen juf Maanzaad zo snel mogelijk weg hebben zodat ze hun eigen regeltjes kunnen maken. Ze maken een drankje waardoor juf Maanzaad blind wordt, juf Roos weet niet wat ze moet doen ze is hopeloos. Maar vlak voordat juf Maanzaad de school verliet gaf ze juf Roos een mega dik boek. Juf Roos vindt het een te dik boek om te lezen. Maar misschien moet ze toch een kijkje gaan nemen in het boek.
De acteurs/actrices moesten juffen spelen die eigenlijk geen juffen wilden zijn. Ik vind dat ze het goed hebben overgebracht. Elke juf had wel een ding waardoor ze eigenlijk geen juf wou zijn, behalve juf Roos en juf Maanzaad die willen heel graag juf zijn. Ze hebben allemaal goede juffen gespeeld (al zijn de juffen in het echt wel wat liever). Ze hebben het gewoon ronduit super goed gedaan. Trouwens de gymlerares, Juf Kruitvat gaat een erg leuke gymles geven.
De kostuums waren typische juffen kostuums die je in stripboeken/tv zou zien. Het waren echt prachtige kostuums, in het begin dacht ik dat het zo ging blijven maar naarmate het verhaal verder ging hadden ze steeds meer iets strengere/stoere kleding aan wat goed werkte met het verhaal. In een stukje in het verhaal gebeurt er iets heel leuks (ik zeg niet precies wat ) alle juffen dragen hele gekke disco kleren dat ziet er erg grappig uit.
Het decor was erg mooi en simpel. In het begin was het een klaslokaal maar uiteindelijk veranderde het naar een griezelig bos dat erg mooi was.
De muziek en dans waren echt heel mooi. De dans was vooral dramatisch maar ook niet zo heel ingewikkeld. De muziek was griezelig maar niet heel erg het was vooral zang. Trouwens Juf Blauwzuur heeft een solo die ze echt prachtig zingt!
Ik heb heel erg genoten van deze wonderlijke voorstelling. Ik raad het aan om hier met je familie naartoe te gaan het is spannend, grappig, mooi en een beetje herkenbaar voor kinderen op de basisschool Het was leuk en ik ben erg blij dat ik er naartoe ben gegaan.
Juffenballet door Maas theater en dans en BonteHond - door Ebby
Door: Ebby
Leeftijd: 11 jaar
Gezien in: Wilmink theater
Wanneer: 9 februari 2020
Ik vond het een super leuke voorstelling: het was spannend, grappig en mysterieus. Het ging over een stel gemene juffen, die een geniepig plannetje hadden. De lieve juf Roos die nieuw was op de school vonden ze maar raar. De directrice was heel lief en aardig. De gemene juffen wilden haar weg hebben en gingen hun eigen gang. De school werd een zooitje, hun plannetje was gelukt om directrice Maanzaad weg te krijgen.
Er moest een nieuwe leider gekozen worden. Alle gemene juffen wilden de leider wel zijn maar Juf Roos wou dat dus juist helemaal niet, ze liet de rest van de juffen hun gang maar gaan. Toen de leider gekozen was ging er nog meer mis. Ze probeerden er allemaal voor te zorgen dat zij alsnog de leider werden. Uiteindelijk kwam directrice Maanzaad alsnog terug alles kwam weer goed door Juf Roos en zij werd de leider.
De kostuums zijn allemaal anders, en de acteurs wisselen vaak van kleding. Er werd ook gezongen dat vond ik echt super mooi. De muziek was mysterieus, alsof je even in een andere wereld zit. Het decor bestond uit een paar stoelen en een schoolbord. Uit het plafond kwamen de grote panelen met daarop een bos of decor van gordijnen van een podium. Op de mysterieuze muziek werd veel gedanst. De acteurs speelden heel goed en het leek allemaal echt. Ik vond het heel knap omdat ze vaak heel serieus moesten zijn. Ik vond het een hele leuke voorstelling omdat het over iets gaat waar je elke dag mee te maken hebt namelijk school.
Back to Oz van Het Filiaal theatermakers - door Guus
Door: Guus van Raak
Leeftijd: 11 jaar
Gezien in: Stadsschouwburg Utrecht
Wanneer: 20 februari 2019
Back to Oz gaat over een vrouw genaamd Doortje. Ze werkt in een tv-studio en vindt haar werk eigenlijk helemaal niet zo leuk. Ze heeft ook een hondje Toto. Op internet wordt ze uitgescholden voor slechtste weervrouw.
Maar op een dag gaat de wereld opeens draaien en ze belandt in Oz. Ze ziet eerst alleen groene handschoenen. Dat zijn de Munchkins. Die zeggen waar ze heen moet om weer naar de tv-studio te gaan. Ze merkt dat ze met de desk van de tv-studio een heks heeft vermoord, maar de groene handschoenen zeggen dat ze haar schoenen moet pakken.
Ze moet langs de gele bakstenen weg naar de tovenaar van Oz in de groene stad. Toen ze onderweg waren hoorden ze iets en dat was Stro: een vogelverschrikker. Die heeft geen hersenen en ging mee naar de tovenaar voor hersenen. Toen kwamen ze langs een speeltuin en daar hoorden ze weer iemand: het was Blik en hij had geen hart. Dus ging hij ook mee naar de tovenaar. Ze gingen langs een bos en zagen daar Leeuw. Ze had geen moed en ging ook mee voor moed.
En natuurlijk gaat ook niet alles goed. Ze komen een heks tegen en zij wil wraak, omdat Doortje haar zus heeft geplet. En uiteindelijk krijgt de heks Doortje te pakken. Nouja, de hulpjes van de heks, de vliegende apen. Doortje gaat mee naar het kasteel van de heks. En dan neemt de heks Doortje mee naar een kamer met afgehakte hoofden. Er was nog een plekje vrij voor Doortje. En toen de vliegende aap het hoofd net wilde afhakken kwamen Stro, Blik en de Leeuw. Toen hakte ze het hoofd van de heks eraf, maar uiteindelijk zetten ze het hoofd er weer op. Voor de ruil dat de heks niet meer slecht was.
Ze gingen naar de tovenaar. Toen ze daar aankwamen bleek de tovenaar helemaal geen tovenaar te zijn. Maar eigenlijk kon Stro al nadenken en Blik al voelen en Leeuw had al moed. Dus deed de tovenaar alsof hij al die dingen toverde. En kwam alles goed.
Uiteindelijk zei de heks tegen Doortje dat als ze drie keer klikte met haar hakken, dat ze dan weer terugging naar de tv studio. Ze wilde eigenlijk niet, maar probeerde het en was meteen weer terug. Ze presenteerde weer het weer en toen zei ze dat het niets uitmaakte hoe je doet en wie je bent, en ze nam ontslag.
De kostuums vond ik echt heel mooi en pasten heel goed bij hun rol. Stro had een pak van een vogelverschrikker met veel stro erin. Blik had een pak met veel metaal. De leeuw had een stoer pak dat leek op een leeuw.
De muziek was heel mooi en live gespeeld door een blazersgroep en een slagwerkgroep. De muziek vond ik heel goed gespeeld. Het paste bij de voorstelling. Maar soms ook wel heel hard. De liedjes waren ook erg leuk, want ze waren heel erg mooi gezongen.
Het decor was heel mooi. Het bestond uit maquettes, waar ze met voetjes aan hun vingers doorheen liepen. Die werden live gefilmd en uitgezonden op een heel groot scherm. Het was heel erg knap. Aan het begin was het een tv-studio, maar dat veranderde snel door de storm.
De acteurs speelden hun rol erg goed. Ze speelden de emoties ook heel goed. Het was soms verdrietig en soms grappig. Ik vond het knap hoe ze dat deden.
Ik vond de voorstelling heel erg mooi en heel leuk. Ik vond het knap dat ze het bijna allemaal live filmde. Kort samengevat het was een heel leuke voorstelling.
Mijn moeder is een diva van De Toneelmakerij - door Ebby
Door: Ebby Winter
Leeftijd: 11 jaar
Gezien in: Theater de Krakeling, Amsterdam
Wanneer: 14 februari 2020
De voorstelling ging over een tweeling: Victor en Valencia. Hun moeder is een vreselijke diva die beroemd is. Ze hebben een papagaai Papie. Hun moeder die was op haar kamer aan het “bijtanken”. Moeder is heel deftig. Valencia blijft altijd thuis bij haar moeder. Victor gaat stiekem naar het buurthuis om gitaar te spelen. Daar krijgt hij les van een hele aardige gitaarleraar, samen gaan ze vaak leuke dingen doen. Victor heeft een gitaar optreden in het buurthuis, als hij thuis komt gaat hij in een hoekje van de kamer zitten. Het ging namelijk heel slecht. Uiteindelijk gaat Valencia ook naar buiten.
Het decor was een huiskamer maar er stonden niet zo veel spullen in. De kostuums waren heel simpel maar toch heel mooi bij het stuk, ze waren in het zwart gekleed. Er was veel spannende muziek. De acteurs speelden heel mooi. Ik vond het knap wat ze deden, ze speelden het maar met drie acteurs. ik vond het een mooie voorstelling omdat het in het begin heel spannend was. Mij sprak het persoonlijk niet zo aan, ik denk namelijk dat het niet echt geschikt is voor kinderen tot twaalf jaar.
Mijn moeder is een diva van De Toneelmakerij - door Guus
Door: Guus van Raak
Leeftijd: 11 jaar
Gezien in: Kunstmin, Dordrecht
Wanneer: 16 februari 2020
De voorstelling De familie van Nielie in alle staten gaat over een familie. De familie is een beetje raar. Er is ook een voice-over die eigenlijk alleen de introductie moest doen maar hij komt de hele voorstelling terug. De voice-over zegt dan dat de familie een groot avontuur gaat beleven en dat gebeurt ook.
De vader is een uitvinder. Hij heeft een uitvinding uitgevonden die de wereld beter zou maken. De moeder zegt dan opeens dat ze naar Amerika gaan voor een uitvindingen beurs. En de familie wist dat nog helemaal niet. Toen moesten ze heel snel hun koffers pakken anders kwamen ze te laat voor het vliegtuig. Ze halen het uiteindelijk net en gaan dan naar Amerika. De oma had een vriend die vast zat in Amerika. Maar de oma mocht eigenlijk Amerika niet in. Ze ging toen in een koffer zitten en ging stiekem mee terwijl niemand het wist. De familie had ook een hond maar die mocht eigenlijk niet mee. De zoon had de hond toch stiekem meegenomen.
Toen ze aankwamen kwam de beveiliging erachter. Ze werden heel even opgesloten maar ontsnapten toch. Toen raakte de familie elkaar kwijt. En de dochter was klimaat activist en zat de hele tijd te protesteren. En deed nooit iets. Toen zei ze tegen haar vader dat ze iets ging doen. Want de dochter was met de vader en de zoon was met de moeder. De dochter ging graffiti spuiten op een olie fabriek maar toen stortte die fabriek in en was ze net op tijd weg. De oma was ondertussen bij de gevangenis met de uitvinding die nog eigenlijk helemaal niet klaar was. Maar de uitvinding kon wel explosies maken. De oma had die vriend bevrijd. En toen gingen ze weer terug naar huis en was alles weer gewoon. Er was ook een filosoof, met een raam. Als je daardoorheen stapt kunt je overal naartoe.
Het decor waren allemaal vormen in andere kleuren en een paar wat grotere vormen. Ze bewogen heen en weer. Er word af en toe ook op geprojecteerd, tekeningen van waar ze waren.
Ik vond het en beetje raar, want ik had niet echt het gevoel dat het paste bij de scenes.
De kostuums waren mooi. Het waren aparte outfits met rare kleurcombinaties. Dit paste goed bij de voorstelling, omdat het ook een beetje bij het decor paste. De muziek zongen ze zelf. De liedjes waren niet helemaal mijn smaak. Het paste bovendien niet zo goed bij de voorstelling. De dansjes waren een beetje raar. De acteurs waren grappig en leuk. Het was een moeder, vader, zoon, dochter en een oma. Ze speelden hun rol erg goed en grappig.
Ik zelf vond het niet z’n leuke voorstelling want het verhaal was voor mij een beetje kinderachtig. Het werd gespeeld alsof het voor kleinere kinderen was.
Juffenballet van Maas theater en dans en BonteHond - door Maarten
Door: Maarten Zoutendijk
Leeftijd: 10 jaar
Gezien in: Wilminktheater Enschede
Wanneer: 9 februari 2020
Toen ik de zaal binnenkwam was het gordijn nog dicht. Al snel kwam een stel dames (juffen) voor het gordijn en zij voerden een discussie. Eén van de vrouwen deed me denken aan juffrouw Bulstronk uit het boek van Mathilda. Al snel kwam er een nieuwe juf bij, juffrouw Roos, en zij hield erg van kinderen. De overige juffen deden dat niet. De hoofdjuf moet weg, vinden de overige juffen, en ze smeden daarom een gemeen plannetje. Ze maken haar blind… Juf Roos, de stagiaire, maakt haar weer ziend en wordt uiteindelijk de nieuwe baas van de school. Dat lukt haar mede omdat de gymjuf (die zo op juffrouw Bulstronk leek) de kant van juf Roos kiest.
De muziek was van tevoren opgenomen, er was dus geen live muziek. De muziek voegde erg veel toe aan het verhaal, bijvoorbeeld als er werd getoverd dan klonk er enge muziek. Als er iets vrolijks was, dan klonk er vrolijke muziek. De spelers dansten tussen de vertelscènes door ook, dat zag er prachtig uit. De vechtscène aan het eind vond ik heel goed, vooral omdat er zo goed getimed werd.
Het decor werd van bovenaf geregeld, er kwam dan bv een bos naar beneden of een schoolbord. Zo werd er snel gewisseld van situatie. De spelers maakten goed contact met het publiek, we moesten zelfs mee doen met de ochtendgymnastiek. Juf Roos sprak ons ook regelmatig aan alsof we in haar klas zaten.
De kostuums waren goed, maar waren ook erg grappig. Toen één van de juffen hoofdjuf mocht worden, trok zij een prinsessenjurk aan en begon ineens heel deftig te praten. Deze rol werd door een man gespeeld en dat vond ik heel knap.
Ik vond het een mooie voorstelling met veel humor, spannende momenten en veel fantasie. Het verhaal lijkt op een sprookje maar heeft ook dingen die uit een waargebeurd verhaal zouden kunnen komen. Er werd bijvoorbeeld getoverd, maar er werd ook gewoon lesgegeven. Na de voorstelling hebben we gedanst.
Lampje van Maas theater en dans - door Ebby
Door: Ebby Winter
Leeftijd: 11 jaar
Gezien in: schouwburg Hengelo
Wanneer: 15 februari 2020
Lampje is een nieuwsgierig meisje, haar vader is vuurtoren wachter. Hij loopt moeizaam, dus moet Lampje elke avond het licht in de vuurtoren aan doen. Op een dag waren de lucifers op en moest Lampje nieuwe gaan halen. Dat was zwaar er was heel veel wind en het stormde. Het lukte uiteindelijk niet om het licht aan te doen.
Lampje moest naar het “zwarte huis” waar een “monster” leeft. Lampje ontdekt uiteindelijk het monster en samen beleven ze veel avonturen.
Ze hadden allemaal andere kostuums, bijvoorbeeld Lampje had een donkerblauw broekpakje aan. Decor: er waren allemaal rotsen, een vuurtorentje en een keuken. Er werd veel gezongen, echt prachtig. De acteurs speelden heel mooi en geloofwaardig. Ik vond het een leuke voorstelling omdat er veel fantasie in zat.
Warnet van Schippers & Van Gucht - door Boet
Door: Boet
Leeftijd: 11 jaar
Gezien in: Theater aan het Spui
Wanneer: 23 februari 2020
Warnet is een aparte voorstelling. In het begin krijgt iedereen een handje confetti wat je moet bewaren voor het einde van de voorstelling. Daarna ga je een grote witte kubus in. In die kubus hangen 4 beamers die video’s op de muren afbeelden. Eerst is het gewoon een lift die naar verschillende verdiepingen gaat. Op elke verdieping is er een video gemaakt waar de man die het hele stuk doet op staat in allerlei kostuums. De man ging op een doos zitten en pakte een microfoon, hij ging dan praten met de microfoon dat paste bij de video die op het beeld was. Toen ineens kwam er een storing, het beeld veranderde in een soort van parkje waar je alle karakters in zag. Op elk scherm gebeurde er iets anders dus je kon overal kijken en dan zag je weer wat anders. Het scherm veranderde zo een paar keer. Ik vond het zelf heel bijzonder!
Er was een acteur die ontzettend veel moest doen, dat vond ik heel knap want als hij bijvoorbeeld iets heel raars moest doen dan bleef hij serieus! Ook heeft hij heel erg veel video’s van te voren moeten opnemen waar hij rare dingen moest doen. Hij verkleedde zich ook in aparte kostuums die erg grappig waren.
De kostuums waren zoals ik al zei heel erg verschillend. Sommige waren mooi gemaakt maar sommige waren ook heel raar op een grappige manier.
Het decor was dus een grote witte kubus waar je als publiek middenin zat en 4 beamers die video’s projecteerden op de muren. De muziek was erg raar. Je hoorde soms op de achtergrond een soort riedeltje en soms begon de man te zingen. Er was niet echt een dans.
Ik vond het een leuke/grappige/aparte voorstelling. Ik vond het leuk omdat het een keer iets anders was, want dit zie je niet vaak. Ik raad het aan om hier naartoe te gaan maar het is niet voor iedereen.
Warnet van Schippers & Van Gucht - door Doris
Door: Doris
Leeftijd: 10 jaar
Gezien in: Theater aan het Spui in Den Haag
Wanneer: 23 februari 2020
Aan het begin kregen we allemaal een handje confetti dat we moesten bewaren voor het einde. Er werd niet gezegd waarvoor de confetti was. Toen stapten we allemaal in een witte kubus en daar was een tribune in de vorm van een piramide. Daarop gingen we zitten. Om ons heen waren allemaal grote schermen waar het toneelstuk op geprojecteerd werd. Een groot deel van het toneelstuk was dus niet live gespeeld maar was van tevoren opgenomen. Wat wél live was, was één man, de enige acteur, die allemaal verschillende dingen deed.
Op de schermen zag je ook alleen diezelfde man, en een hondje. Op het ene scherm gebeurde iets anders dan op het andere. Het viel me op dat het beeld een beetje schimmig was. Er gebeurt dus heel veel in het toneelstuk waardoor ik soms niet wist waar ik moest kijken, en ook niet helemaal begreep wat het verhaal was. Het waren eigenlijk allemaal miniverhaaltjes, zoals toen een opa zijn mandarijnen in de prullenbak ging gooien. Daarna wordt die opa dan opeens een ander persoon en begint een ander verhaaltje.
Het hele toneelstuk wordt dus door één acteur gespeeld. Dat vond ik best wel knap omdat hij het dus helemaal alleen deed en heel veel rollen had. Soms was hij grappig, maar ook soms eng of gek. Hij kleedde zich steeds om, terwijl hij aan het toneel spelen was. De kostuums vond ik raar en grappig, maar het meest raar. Er was heel veel muziek, allemaal verschillende soorten. Er waren geen instrumenten of live muziek. Al vrij snel in het toneelstuk is er een heel erg piepend geluid. Dat vond ik een beetje naar dus ik was blij toen het weer weg ging.
Ik vond het al met al wel een raar toneelstuk, want het was heel druk en chaotisch, en ik snapte het niet allemaal. Maar het was uiteindelijk wel grappig en het einde is heel leuk, maar daar zal ik niets over vertellen want dat moet je zelf maar zien. Het was zeker bijzonder.
En de winnaar is… van BonteHond - door Doris
Door: Doris Zuijderland
Leeftijd: 10
Gezien in: De Krakeling, Amsterdam
Wanneer: 2 november 2019
Als je de zaal binnen loopt word je meteen meegesleurd naar de rode of naar de blauwe kant van de zaal. De rode helft is van de moeder, en de blauwe helft van de vader. Als je eenmaal zit hoor je meteen bij die kleur; dus als je aan de rode kant zit hoor je bij de moeder. En nog voor het toneelstuk begonnen is gaan ze aan je trekken; als je bij rood zit gaat de vader proberen om je aan de blauwe kant te krijgen en omgekeerd. Eigenlijk is het toneelstuk dan al begonnen. Want het toneelstuk gaat over een vechtscheiding. Een vader en een moeder, die eerst gelukkig waren samen, maar nu alleen maar ruzie kunnen maken met elkaar. En over hun kind, die vindt dat ze niet mogen scheiden, omdat ze er verdrietig van wordt en niet wil kiezen tussen haar vader en haar moeder.
Het verhaal is verdrietig. Uiteindelijk merk je dat je met het kind meeleeft, maar ook met de vader én de moeder, omdat het voor iedereen éven naar is, de scheiding. Maar het verhaal is ook grappig, je moet vaak lachen.
Het is een klein decor; eigenlijk alleen maar een vierkant op de grond, gemaakt met tape, en daarin in twee hoeken een krukje en bokshandschoenen. Net een boksring. Je zit als publiek heel dichtbij de acteurs, en daardoor zie je heel goed de emoties op hun gezicht. Dat is ook belangrijk. Want eigenlijk is er niet echt een verhaal maar is het toneelstuk een bokswedstrijd. Het gaat over hoe het tussen de vader, de moeder en het kind gaat en wat ze voelen, zoals boosheid, verdriet, verliefdheid, jaloezie en nog veel meer. Net als in een bokswedstrijd wordt er ook gevochten, maar er wordt ook gedanst en gesprongen.
Ik vond En de winnaar is… heel erg leuk omdat je helemaal in het verhaal werd getrokken. Dat je heel erg meeleeft met de acteurs vond ik heel mooi.
En de winnaar is... van BonteHond - door Guus
Door: Guus van Raak
Leeftijd: 11 jaar
Gezien in: Theater aan de Slinger, Houten
Wanneer: 25 oktober 2019
Deze voorstelling gaat over een vechtscheiding en dat is meteen te merken bij binnenkomst.
Als je binnen komt zie je aan de ene kant een blauwe tribune en aan de andere kan een rode tribune. Je moet dan aan een kant gaan zitten en als je zit dan word je door de moeder/vader naar hun kant toe getrokken. Je ziet een soort boksring gemaakt van wit tape.
Dan begint de voorstelling en gaat er een microfoon naar beneden en dan gaat de dochter de vader en moeder aankondigen en wie de strijd wint krijgt het kind. Als de vader en moeder gaan zeggen dat ze echt gaan scheiden, gaat de dochter allemaal dingen opnoemen waarom er juist geen kans is dat ze gaan scheiden. En uiteindelijk wordt de dochter heel verdrietig en zegt ze dat ze eigenlijk haar hart door de midden wil delen, omdat de ene helft van haar bij de vader en de andere helft bij de moeder wil zijn.
Ik vond het decor heel mooi en ik vond het goed passen bij de voorstelling, omdat de boksring bij een voorstelling over een vechtscheiding heel goed past. Ik vond het ook heel leuk dat je zo dicht bij het toneel zit, omdat dat bijna nooit zo is. De muziek past ook heel goed bij de voorstelling. Als het soms heel spannend is in de voorstelling, is de muziek ook heel spannend of als het heel leuk is wordt de muziek ook heel leuk. Bijvoorbeeld als ze echt gaan boksen wordt de muziek heel spannend. Als ze met de dochter gaan praten wordt de muziek heel mooi. De kostuums passen ook goed bij de voorstelling. De moeder had een rood pak aan en de vader een blauw pak. Die pakken kwamen ook overeen met de rood en blauwe banken.
Eva Zwart de moeder speelden haar rol heel goed, want ze kon zich echt heel goed inleven in de rol van de moeder. Dionisio Matias de vader kon de rol ook heel goed spelen, omdat hij de emoties heel goed kon spelen. Sabrina Nabermacnack het kind kon de rol echt geweldig spelen het leek echt alsof ze een echt kind was, ze kon overbrengen dat ze echt een kind was die in die situatie zat.
Ik zelf vond het ook heel leuk dat het publiek er vaak bij betrokken werd. De humor was ook heel grappig, omdat ze soms echt leuke grapjes maakten. Soms danste ze ook en als ze danste was het heel mooi en goed. Toen ik naar huis ging was ik erg onder de indruk van deze erg mooie voorstelling. Ik vind het zelf heel bijzonder dat je over zo’n zwaar zo’n mooie voorstelling maakt.
De Gebroeders Leeuwenhart van HNTJong - door Ebby
Door: Ebby Winter
Leeftijd: 11 jaar
Gezien in: Den Haag en Hengelo
Wanneer: 19 oktober 2019 en 25 oktober 2019
De voorstelling De Gebroeders Leeuwenhart heeft een simpel maar cool decor namelijk: een mega bed. Ze maken/doen met dat bed heel veel. De kostuums, de acteurs hebben veel kledingwissels op het podium. En ze hebben allemaal veel rollen. Het wordt gespeeld door maar vijf mensen. Het verhaal gaat over de twee broers Jonathan & Karel die veel avonturen beleven. Karel is ziek en zal niet lang meer leven. De broers dromen samen over de fantasiewereld Nangijala. Ze vechten samen tegen de tiran Tengil en zijn draak. De muziek is mooi en soms om op mee te dansen vrolijk en spannend op sommige stukjes.
Zwijnenstal van Theater Sonnevanck en de Nederlandse Reisopera - door Doris
Door: Doris Zuijderland
Leeftijd: 10
Gezien in: de Meervaart in Amsterdam
Wanneer: 31 oktober 2019
Het verhaal speelt zich af op een boerderij met een klein huisje. Daar woont een boer, die helemaal aan het begin van het toneelstuk weg wordt gejaagd door de boerderijdieren. De dieren zijn daarna eigen baas. Ze jagen de boer weg omdat ze zeggen dat ze klaar zijn met werken voor de mensen; ze willen voor zichzelf werken! Ze weten zeker dat dat gaat lukken omdat ze zichzelf beter kennen dan de mensen. Maar eigenlijk doen ze precies hetzelfde als mensen; ze maken regels, waar sommige dieren het niet mee eens zijn, en maken ruzie over wie de baas is.
In het verhaal zitten twee paarden, twee varkens, een haan, een kip, twee geiten en een schaap. Deze worden gespeeld door vier acteurs en twee muzikanten, dus sommige acteurs spelen meerdere rollen. Ze spelen met grappige stemmetjes. De kostuums zijn mooi maar simpel, de acteurs wisselen van rol door iets anders op hun hoofd te zetten. De muziek wordt live gemaakt door een gitaar en een accordeon, het is heel swingend en er wordt heel veel gezongen. Het decor is eenvoudig, met een huis en schuimblokken.
Ik vond het toneelstuk goed en grappig gespeeld, met veel mooie muziek. Ik vond het ook superleuk dat ze het publiek meetrokken door te vragen wat wij er van vonden. Soms was het wel een beetje moeilijk te begrijpen, want het is best een ingewikkeld verhaal. Maar het is ook een prachtig verhaal, en heel meeslepend gespeeld. Daarom raad ik aan om er naar toe te gaan.
De Gebroeders Leeuwenhart van HNTJong - door Guus
Door: Guus van Raak
Leeftijd: 11 jaar
Gezien in: Den Haag, Theater aan het Spui
Wanneer: 19 oktober 2019
In een heel groot bed licht Kruimel ofterwel Karel. Kruimel is erg ziek, maar zijn broer Jonatan vrolijkt hem hem op door verhalen te vertellen over hoe het gaat op school en nog vele andere dingen. Jonatan zegt altijd tegen Kruimel dat als hij dood gaat dat hij dan Nangijala gaat, een land met sprookjes, kampvuren en avonturen.
Maar door een ongeluk gaat Jonatan eerder dood dan Kruimel dus komen ze allebei in Nangijala terecht. Maar in Nangijala gaat ook niet alles goed, omdat de slechterik Tengil aan de macht is!
In de voorstelling is het decor alleen een heel groot bed, maar met dat bed maken ze eigenlijk alles in de voorstelling. Zo maken ze bijvoorbeeld met een rood doek een heel andere wereld, zoals die van de schurk. Ook het licht speelde een belangrijke rol, bijvoorbeeld een monster wat ze met twee grote lampen creeerden.
Ook met de kostuums deden ze leuke dingen, ze ruilden onder de voorstelling van kostuums en daardoor werden het andere pesonages. Een acteur speelde namenlijk drie rollen in de voorstelling en dat zag je bijvoorbeeld doordat ze haar eigen staart als snor liet veranderen.
Het licht maakte voor mij de voorstelling heel bijzonder, maar ik vond het decor wel een beetje rommelig. Al denk ik wel dat het bij het decor hoorde.
Ik vond het ook heel mooi dat er live muziek bij was, omdat het de voorstelling ook spannender maakt. Er werd gespeeld op een drumstel en een gitaar en er werd ook in gezongen. Ik vond het geluid wel wat aan de harde kant.
Rick Paul van Mulligen speelde de rol van Jonatan erg goed, omdat hij zich goed kon in leven in de rol. Hij kon de emoties heel erg goed spelen. Teun Luijkx speelde de rol van Karel ofterwel Kruimel en kon de rol ook geweldig goed spelen. Ik vond dat hij de emoties blij, angtig en verdrietig heel goed kon spelen.
Ik vond het verhaal soms wel een beetje moeilijk te volgen, omdat de overgangen soms niet helemaal duidelijk waren. Voor de rest vond ik het verhaal ook best spannend vooral voor 8+. Bijvoorbeeld de harde muziek en het hoge gillen vond ik best spannend.
Ik ging naar huis met een tevreden gevoel, omdat ik een mooie voorstelling heb gezien. Ik heb vooral genoten voor de humor.
De Toverfluit van Toneelmakerij en Silbersee - door Guus
Door: Guus van Raak
Leeftijd: 11 jaar
Gezien in: Tilburg, Schouwburg
Wanneer: 16 november 2019
Je komt binnen en ziet drie van groot naar kleine driehoeken staan in het midden van het podium. Met die driehoeken veranderden ze het decor, door het te draaien. De ene kant is bijvoorbeeld een slaapkamer, en dan weer een werkkamer van Papageno. Aan beide kanten staan alle instrumenten die ze gebruiken in het stuk.
Het gaat over Pamila en haar ouders. De ouders van Pamila zitten de hele tijd te ruziën en denken dat zij het niet hoort, omdat ze ruziën als Pamila in bed ligt. Dan wordt Pamila opeens wakker in een wereld die wij nog niet kennen. De vader van Pamila is in die wereld de zon en de moeder van Pamila is de maan. De maan wil dat de zon voor eeuwig onder blijft en de zon wil dat de maan nooit meer komt. De zon en de maan willen Pamila allebei, dus dan is het strijden wie haar krijgt, maar dan komt Tamino opeens en die moet Pamila gaan redden. Ze worden ook nog geholpen door Papageno, het hulpje van de zon.
Ik vond het decor best spannend en ik was wel benieuwd naar wat er zou gebeuren in de voorsteling. Ik vond het ook wel mooi dat je de muziek instrumenten gewoon kon zien. Ik vond het handig dat er ook ondertiteling was, want soms als ze gingen zingen kon je dat niet zo goed verstaan.
Ik vond de kostuums er mooi uitzien. De kostuums waren erg glimmend en de schoenen hadden een heel erg hogen zool. Dat was wel grappig en het paste heel goed bij de voorstelling, omdat het ook een beetje over de ruimte ging.
Het geluid vond ik wel erg hard, maar dat kwam denk ik omdat ze best hoog zongen.
Ik vind dat de acteurs hun rollen heel erg goed speelden, omdat ze allemaal goed bij die rol pasten. Ik vond ook dat ze de emoties van de rollen erg goed konden spelen, omdat ze zich echt in de rol konden inleven.
Ik vond de muziek echt heel erg mooi en ik vond het heel erg leuk dat de muziek live was. De acteurs waren ook tegelijk de muzikanten. Kort samengevat vond ik de muziek geweldig. Het was een opera, die toch weer wat cooler werd gemaakt, doordat Papageno ook soms rapte en breakdance deed.
Ik ging naar huis met een goed gevoel over de voorstelling, omdat ik een bijzondere voorstelling heb gezien. Ik heb vooral genoten van het gezang. Er gebeurde ook iets grappigs in de zaal, maar daar ga ik niet te veel over vertellen, want dat moet je zelf maar beleven.
Zwijnenstal van Theater Sonnevanck en de Nederlandse Reisopera - door Ebby
Door: Ebby Winter
Leeftijd: 11 jaar
Gezien in: Schouwburg Hengelo
Wanneer: 30 november
De voorstelling Zwijnenstal gaat over dieren die op hun boerderij alles zelf gaan regelen. De dieren zijn tegen de mens. Ze willen een machine gaan bouwen die al het werk doet. Ze willen een rustig leventje gaan opbouwen zonder werk, totdat Admiraal [varken] de touwtjes in handen krijgt/neemt… De dieren zijn bang voor Admiraal en werken daarom nog harder aan de machine. Hagel [varken], de zus van Admiraal, komt in opstand en gaat er wat aan doen. Niemand durft verder tegen Admiraal in te gaan…
Er is vooral spannende muziek, het is grappig en spannend. Er wordt veel en mooi gezongen.
De voorstelling wordt gespeeld door vier acteurs en twee muzikanten. De acteurs zijn heel erg goed, ze spelen heel meeslepend. Je word echt in het verhaal getrokken. De acteurs dragen overalls met dieren-oren en pruiken, zo zijn er varkens, kippen, paarden en geiten. De twee muzikanten dragen dezelfde kostuums als de acteurs, dat vind ik mooi omdat die er dan goed bij betrokken worden.
Het decor: er staan een houten huis en stal op een grote vloer. De vloer is bezaaid met schuimrubberen zwart blokken. En later wordt er een machine op gebouwd.
Ik vond het een mooie voorstelling en ik heb veel gelachen. Als de voorstelling nog te zien was zou ik het zeker aanraden bij anderen.
Ruimtevlucht van Het Houten Huis en Holland Opera - door Doris
Door: Doris Zuijderland
Leeftijd: 10 jaar
Gezien in: De Toneelschuur in Haarlem
Wanneer: 24 november 2019
Meteen als je binnenkomt zie je een bijzonder decor met allemaal cirkels die steeds kleiner worden, met aan het einde een rond raam. Daardoor heb je uitzicht op de ruimte en daar zie je allemaal sterren en planeten. Als het stuk begint stappen alle passagiers in een ruimteschip. Met dat ruimteschip gaan ze de ruimte in omdat er iets met de aarde aan de hand is. Iedereen wil graag weg maar alleen de belangrijke mensen en dieren mogen mee.
Als de ruimtevlucht begonnen is gaat iedereen naar zijn eigen hut en daarna gebeurt er heel veel. Het is niet altijd duidelijk wát er gebeurt omdat iedereen in een andere taal praat. Bijna niemand kun je dus verstaan en daardoor vond ik het stuk soms wel lastig te volgen. Maar er is heel veel mooie dans en zang, ik vond het bijvoorbeeld heel bijzonder toen ze een robot nadeden. Omdat het eigenlijk een opera is, en niet alleen maar een toneelstuk, wordt er meer gezongen dan gepraat. De zang is best heftig maar ook heel mooi. De dans is heel erg van alles en nog wat, klassiek ballet, moderne dans, electric boogie. Dat vond ik heel cool. Ik vond ook de kostuums heel bijzonder. Je zag duidelijk wat het was, maar het was het steeds ook weer niet. Zoals bij een mens met een giraffenkop. Verder waren er veel special effects, bijvoorbeeld geluidjes.
Ik vond het zó’n bijzonder toneelstuk dat toen ik naar buiten kwam ik even moest bijkomen. Het was écht heftig, maar heftig op een goede manier!
Lampje van Maas theater en dans - door Yara
Door: Yara Verhoeff
Leeftijd: 10 jaar
Gezien in: Maaspodium
Wanneer: 14 December 2019
Toen ik die avond het theater binnen liep viel het mij meteen al op dat alle medewerkers van het Maaspodium lucifers op hun borst hadden gespeld. Er was een heel schema bedacht. Om 18.00 uur was er eerst een biologisch diner voor het publiek. Toen we de zaal in mochten zag ik dat de zaal bomvol was. Het was uitverkocht. Hoe Maaspodium dat allemaal organiseert vind ik echt fantastisch. Kortom, die avond was te gek, echt een beleving en een hele mooie voorstelling.
De voorstelling gaat over een meisje Emilia (Lampje) dat bang is dat haar vader het niet zonder haar redt. Zij is bij haar vader weggehaald omdat hij haar sloeg. Zij vergat een keer lucifers te kopen voor het vuurtorenlicht waardoor er een schip op de rotsen liep. Ze kwam in een huis terecht van een admiraal. In dat huis woonde Martha die het huis onderhield en haar twee zonen Lenie en Nick en een hond. Bovenin de toren woonde er ook een monster, Edward. Iedereen was bang voor hem maar Lampje niet en wou wel voor hem zorgen. Daarna werden Lampje en Vis, zoals Lampje Edward noemde omdat hij een vissenstaart had, onafscheidelijke vrienden en beleefden ze veel avonturen.
Het decor vond ik heel mooi en was zo gemaakt dat het gedraaid kon worden. Elke keer als de acteurs het decor draaide dan werd het een andere locatie. Zoals de woonkamer van het huis van de admiraal, de buitenkant van de vuurtoren, het hoge hek buiten, de kamer van Vis en een kermis. Op de rotsen stonden kleine huisjes met lampjes erin zodat het leek alsof er iemand in woonde. Als de acteurs ergens naar toe moesten liepen ze om het decor heen.
De muziek is gecomponeerd en gespeeld door Djurre de Haan en David Corel. Links in de hoek van het podium stonden zij opgesteld met negen instrumenten waaronder een paar gitaren, een contrabas, een keyboard en elektronisch apparatuur. Zij verzorgden ook de natuureffecten zoals de zee en de wind. Ik vond de muziek prachtig die sferisch perfect paste bij het verhaal en maakte de voorstelling voor mij af.
Er waren vier acteurs maar minstens 18 personages. Ik vond Anne Fe de Boer de grappigste acteur omdat zij heel dramatisch kon spelen als de verwarde Martha of een prachtige zeemeermin tot aan een rare vrouw met een raar gezicht op de kermis. Rosa van Leeuwen die Lampje speelde heb ik persoonlijk gezegd dat ik het ongelofelijk vind hoe zij een kind van 7 speelt terwijl zij zelf 31 is.
Iedereen was onder de indruk van de voorstelling en dat vind ik terecht. Ik vind dat regisseur Moniek Merkx een goede weergave heeft gemaakt van het boek. Stukjes tekst van de voorstelling komen direct uit het boek. Veel scenes zijn hetzelfde maar sommige dingen zijn anders. Een voorbeeld is dat in het boek het huis van de vader van Lampje dichtgetimmerd is maar niet in de voorstelling. Ook komen sommige personages uit boek niet voor in de voorstelling zoals Johan die ik wel een beetje miste. Ik zou iedereen aanraden om eerst het boek te lezen want dan krijg je het volledige werkelijke verhaal. Maar ik zou zelf voor de mooie sfeer nog een keer willen gaan en nu jij!
Ruimtevlucht van Het Houten Huis en Holland Opera - door Maarten
Door: Maarten Zoutendijk
Leeftijd: 10 jaar
Gezien in: Amersfoort
Wanneer: 22 december 2019
De voorstelling gaat over een groepje mensen en dieren die naar een andere planeet moest omdat er op aarde iets aan de hand was. Toen kwamen er donkere emoties van onderen, die zorgden ervoor dat iedereen negatieve gevoelens kreeg. Middenin de reis zijn er een paar probleempjes, die misschien wel fataal zijn voor de hele onderneming. Op het eind van het verhaal helpen de donkere gevoelens de mensen om te overleven.
Toen we de zaal binnenkwamen, zagen we een ruimtecapsule met een astronaut erin die op een soort keyboard allerlei spannende geluidjes maakte. Daarna begon de vrouwelijke kapitein prachtig te zingen in een onverstaanbare taal.
Toen de ruimtevlucht bijna van start ging wilden er nog allerlei andere mensen mee, maar die werden doodgeschoten nadat er een alarm was af gegaan. Ik vond het een onbegrijpelijk stukje met al die dieren en verschillende mensen en robots.
Tussendoor werd er verschillende keren gedanst, dat vond ik erg mooi en knap. Ook van de muziek heb ik erg genoten. Sommige licht-trucs waren erg mooi, daardoor leek het bijvoorbeeld dat één van de robots zweefde door de ruimte. Het decor was ook heel mooi, maar niet heel uitgebreid.
Na het stuk mochten we overal inkijken en vragen stellen aan de spelers. Dat was heel leuk en hielp ook mee om het stuk beter te begrijpen. Ik vond het een ingewikkeld verhaal en moeilijk om te recenseren.
Back to Oz van Het Filiaal theatermakers - door Boet
Door: Boet Blijlevens
Leeftijd: 11 jaar
Gezien in: Schouwburg Hengelo
Wanneer: 3 januari 2020
Het verhaal gaat over een meisje, Doortje, die weervrouw is. Tijdens een weerbericht breekt er een mega storm uit die alles wegblaast! Niemand heeft het overleeft behalve Doortje en haar hondje Toto. Ze is in een andere wereld genaamd Oz. Ze ziet groene handjes genaamd Munchkins die haar de weg leiden om naar huis te gaan, ook moet ze de schoentjes van een verplet lichaam pakken. Ze vertellen dat ze over de gele bakstenen weg moet naar de groene stad, daar is de tovenaar van Oz die haar weer terug kan toveren naar huis.
Tijdens de weg naar de groene stad vindt ze een man van stro die graag hersenen wil, een tijdje daarna een blikken man die een hart wil, en als ze er bijna zijn vinden ze ook nog een leeuw die zijn moed terug wil. Doortje heeft medelijden met ze en ze mogen allemaal mee. Samen lopen ze naar de groene stad. Tijdens de weg komen ze gevaren tegen die niemand had kunnen voorstellen. Om de wensen te vervullen moeten ze een opdracht doen van de tovenaar. Maar gaat alles wel goed en was het wel zo slim om die schoentjes te pakken en kunnen ze die tovenaar wel vertrouwen?! Samen proberen ze de opdracht uit te voeren maar zou dat wel allemaal volgens plan gaan of gaat alles weer compleet mis?
De acteurs zitten heel goed in hun rol. De man van stro is heel lomp, de blikkenman is een beetje stijf en de leeuw speelt heel goed dat hij bang is! Ze hebben het echt realistisch gemaakt het voelde echt alsof het gewoon een waargebeurd verhaal was!!
De kostuums waren erg knap gemaakt. Doortje had een mooie jurk aan, de man van stro had een vogelverschrikker outfit aan met HEEL veel stro erin (dit was mijn favoriete outfit), de blikken man had allemaal ijzer aan en dat zag er erg gaaf uit, de leeuw had een soort bontjas aan die erg mooi was.
De muziek en dans vond ik vooral erg avontuurlijk wat ook goed bij het verhaal paste. Het orkest was heel erg groot.
Het decor was in het begin een nieuwsstudio die erg mooi was maar die ging al snel weg door de storm. Na de storm was er eigenlijk geen decor meer maar deden ze het met live film! Op het podium stond een tafeltje met een maquette en daar bovenop een camera die dingen filmt. Soms zag je dan benen wat eigenlijk gewoon een soort van vingerpopjes waren. Als je recht vooruit kijkt zie je een MEGA scherm waar je de filmbeelden op ziet!
Ik vond het een leuke voorstelling met humor, en actie maar wel een ingewikkeld verhaal! Er zat ook een pauze bij dat was wel fijn. Mijn favoriete moment was dat de heks begon te zingen, dat was erg grappig! Het was soms best wel moeilijk dus je moet wel goed opletten! Ik raad het aan om hier naartoe te gaan maar als je jonger bent dan 8 jaar betwijfel ik of je het hele verhaal zou begrijpen dus doe zeker van te voren even wat research.
De Toverfluit van Toneelmakerij en Silbersee - door Doris
Door: Doris Zuijderland
Leeftijd: 10 jaar
Gezien in: Internationaal Theater Amsterdam
Wanneer: 27 december 2019
Het toneelstuk begint onverwacht als er opeens muziek is. Er staan heel veel muziekinstrumenten op het podium; je ziet hoe ze die live bespelen. De muzikanten zijn ook de toneelspelers en blijken allemaal ook zangers. Na de muziek waar het mee begint komt de verteller, die vertelt wat er aan de hand is. Dat de ouders van Pamina, een meisje, ruzie maken. Je ziet dan ook hoe de ouders ruzie maken. Pamina ligt in haar bed en moet slapen, maar dat lukt niet.
Daarna wordt het allemaal heel avontuurlijk en spannend. Pamina ontmoet allemaal mensen, die werken voor de Nacht of voor de Zon. Het toneelstuk is een soort gevecht tussen de Nacht en de Zon. Het speelt zich af in de Ruimte. Ik vond het verhaal best spannend, maar soms was het lastig te begrijpen.
Behalve dat het een toneelstuk is, is het ook een opera. Met veel klassiek gezang. De opera komt eigenlijk van een beroemde opera van Mozart, dus als je die kent herken je de muziek. Ik vond het gezang heel mooi, maar ook soms heftig. De muziek van de band vond ik ook mooi. Hij paste niet altijd bij het operagezang. Dat was juist leuk maar soms ook een beetje raar. Wat ik grappig vond was dat er ook een stukje werd gerapt. Dezelfde acteur, hij heette Papageno, die ging rappen kon ook heel goed breakdancen, wat ik heel cool vond en bijzonder.
Wat ik fijn vond, maar soms ook afleidend, was dat er ondertiteling stond. In het Nederlands en in het Engels. Het was sowieso een voorstelling met veel lichteffecten, zoals bij het pak van Tamino, die een heel cool kostuum had. Ik vond eigenlijk bijna alle kostuums heel mooi en bijzonder. Er was dus ook steeds veel te zien.
Back to Oz van Het Filiaal theatermakers - door Amber
Door: Amber Jonkers
Leeftijd: 9 jaar
Gezien in: Schouwburg Hengelo
Wanneer: 3 januari 2020
Back To Oz is een geweldig combinatie van live film met theater en muziek. Bij Doortje in de tv studio waar zij als weervrouw werkt, slaat in een keer alles op hol. Weg van de tv studio en opeens belandt ze op de Gele Steenweg naar het land van Oz. Ze volgt de gevaarlijke Gele Steenweg waar ze allemaal vrienden tegenkomt. Stro, Leeuw en Blik.
Er was een heks met een zus die geplet was in de TV studio toen alles op hol sloeg. Doortje kreeg de schuld hiervan en ging ook de schoenen van die geplette zus dragen. De Heks zocht Doortje op en uiteindelijk werd ze opgepakt door de Heks. De Heks had allemaal hoofden opgezet en ze wilde Doortje’s hoofd ook opzetten. In plaats van Doortje’s hoofd werd het hoofd van de heks gepakt door de vrienden van Doortje. Zo liep de heks even rond zonder hoofd.
Doortje en haar vrienden gaan samen naar de grote tovenaar om hun wens te vervullen. De Tovenaar van Oz woont in de groene stad. De wensen waren: Blik een hart, Stro hersenen en Leeuw moed. De wens van Doortje is dat ze terug wil naar de tv studio bij het weerbericht. Ze moesten wel een tegenprestatie doen. De Tovenaar van Oz wilde het boze oog van de heks. Doortje met haar vrienden gingen de gevaarlijke weg naar de heks. Het lukt om het oog te pakken te krijgen en gaan terug naar de Groene stad.
Toen hun wensen eindelijk uit konden komen, werd de Tovenaar ontmaskerd. Het blijkt geen tovenaar te zijn. Min of meer werden de wensen wel vervuld. Placebo effect. Doortje wilde toch niet meer weg want ze zegt nu heb ik vrienden ik wil niet meer weg hier.. Dus of ze weer thuis komt?
De acteurs vond ik erg goed spelen. Ze speelden hun rol goed en het bleef gewoon leven bij hun. Ben jij benieuwd wie de actrices en acteurs zijn? Naomi van der Linden speelt Doortje, Maurits van den Berg speelt Stro, Jaike Belfor speelt Leeuw, Sacha Mulder speelt Blik, Henke Tuinstra speelt Heks, Eileen Graham speelt als een operator.
Ze hadden allemaal leuke en mooie kostuums aan zoals Doortje een blauw/witte jurk en Leeuw een kostuum met een bontkraag. Ze had 2 rollen, dus ze had ook een make up kostuum. Degene die de heks speelt speelde ook als directrice van de tv studio. Het kostuum als directrice had een hoge paardenstaart met een net jasje. Als heks droeg ze gekke rechtopstaande haren en had een paars pakje aan. Blik had een ijzeren pak aan en Stroo zag er uit als een vogelverschrikker.
Er was mooie muziek die live werd gespeeld door een band. Alle geluidseffecten werden ook goed live gespeeld. Was mooi om te zien en er was een goede timing.
Het decor was eerst een tv studio, ze hadden zo’n greenscreen, een desk en camera/geluid mensen. Later was het de weg naar de Tovenaar van Oz. De weg was in het klein gemaakt en werd gefilmd en dit was weer te zien op een groot scherm. Dit was erg bijzonder om dit allemaal zo in het werk te zien. Erg mooi gemaakt. Stukje film en echt werden zo door elkaar gespeeld.
Ik vond dit tot nu toe het leukste dus dat is een goed teken! Het is dus echt een aanrader! Ik wil er echt nog zo ontzettend vaak naartoe! Er was zoveel te zien, dat ik de volgende keer wel weer andere dingen kan zien!
Back to Oz van Het Filiaal theatermakers - door Maarten
Door: Maarten Zoutendijk
Leeftijd: 10 jaar
Gezien in: Schouwburg Hengelo
Wanneer: 3 januari 2020
Het stuk begint in circusstemming met gezellige muziek. Voor het gordijn staat de Circusdirecteur die een horloge van iemand uit het publiek kapot slaat en het weer wil repareren. Helaas lukt dat niet, zijn truc mislukt en dus moet hij op de vlucht. Hij springt in een luchtballon en vaart ver weg.
Toen ging het gordijn open en zagen we een tv-studio waar de weervrouw Doortje het weerbericht moet presenteren. Dat gaat niet zo goed, en ze verdwijnt in een soort storm. Ze komt terecht in het land van de tovenaar van Oz. Daar maakt ze kennis met de heks, Stro, Blik, de bange Leeuw en de tovenaar. Na allerlei spannende avonturen krijgt iedereen gelukkig wat ze willen en straalt Doortje tijdens haar laatste weerbericht.
Het decor klopte heel goed. Er waren twee verschillende plekken: op een beeldscherm een soort film terwijl je de spelers ook op het podium zag terwijl ze de film maakten. Dat vond ik wel grappig, want eigenlijk werd het verhaal in miniatuur nagemaakt en geprojecteerd op een groot scherm. Zo kon het decor dus veel gedetailleerder worden gemaakt. Maar er waren ook gewone decorstukken, zoals de stoelen in de wachtkamer bij de tovenaar en de glijbaan waaronder Blik verstopt zat.
De muziek werd ter plekke gemaakt door een band van wel acht spelers. Er waren twee marimba’s, vijf blazers en drum. De zang was soms meerstemmig. Er was ook het beroemde lied van ‘Somewhere over the rainbow’.
Het spel was soms heel grappig en soms heel spannend. De spelers speelden passend bij hun rol, bijvoorbeeld dat Stro (een vogelverschrikker) zijn knieën steeds liet doorzakken en Blik had soms olie nodig want dan zag je hem heel stroef bewegen en hoorde je hem piepen.
Door de film en het goede spel van de spelers werd het verhaal echt tot leven gebracht.
Repelsteeltje en de blinde prinses van Theater Rotterdam - door Yara
Door: Yara
Leeftijd: 10 jaar
Gezien in: Theater Rotterdam
Wanneer: 21 december 2019
Toen ik het theater binnenliep was het al heel erg druk. Ze hadden de inrichting van de hal helemaal gebaseerd op de voorstelling. Overal hing de poster die ik al weken daarvoor door de hele stad zag hangen. Eerlijk gezegd werd ik niet aangetrokken door de poster. Ik vond de combinatie van de tekeningen en de foto’s maar raar. Op het grote digitale scherm in de hal werden de personages van gebeamed. Ik vond de zaal erg luxe vooral de zachte stoelen. Onze zitplaatsen waren net voor de geluidsman en dus hadden we goed zicht.
De voorstelling begon verassend met de actrice Joke Tjalsma die Greet Hofmans speelde voor het doek, de zaal toesprak. Daarna verscheen Repelsteeltje opeens heel spectaculair in een wolk van rook.
Ik vind het heel mooi dat er twee verhalen door elkaar heen liepen. Het eerste verhaal is het sprookje dat de kinderen kennen van met het bekende rijmpje “niemand weet, niemand weet, dat ik Repelsteeltje heet.” Het andere verhaal is wat de volwassenen beter kennen, het verhaal van Greet Hofmans, Prins Bernard en Koningin Juliana en hun blinde dochter Marijke die ook Christina heet.
In de voorstelling is er een moment dat Koningin Juliana ranja inschenkt voor arme mensen. In de pauze werd er ook gratis ranja uitgedeeld voor het publiek. Dat vond ik nou heel grappig en slim bedacht. De acteur, Wart Kamps, die Repelsteeltje speelde zal ik sowieso niet vergeten want ik vond hem echt heel goed en hilarisch grappig. Het personage Prins Bernard (Patrick Duijtshoff) sprak soms Duits wat de kinderen in de zaal niet konden volgen maar de ouders weer wel dus voor hun was de rol van Prins Bernard soms weer grappig.
Er werd verder veel gezongen door de verschillende personages. De begeleidende muziek werd vanaf een bandje afgespeeld.
Een compliment voor degene die het decor bedacht heeft. Het decor bewoog van hoog naar laag waardoor een andere locatie tevoorschijn kwam. Maar wat wel jammer was dat als het decor van links naar rechts verschoven werd je de mensen van backstage zag.
De voorstelling had voor mij een duidelijke boodschap namelijk: arm of rijk we zijn allemaal gelijk! Ik heb enorm genoten van de voorstelling. Ik zat zo erg in het verhaal dat ik op een moment vergat om aantekeningen te maken. De voorstelling speelt nog heel lang tot in april…dus ik zeg GAAN!
Ruimtevlucht van Het Houten Huis en Holland Opera - door Amber
Door: Amber
Leeftijd: 9 jaar
Gezien in: Zwolle Odeon
Wanneer: 11 januari 2020
Er zijn robots die in de ruimte werken, ook drie mensen werken in het ruimteschip. Op een dag kwamen er allemaal mensen. Die mensen waren allemaal eigenlijk wel blij, maar waren hun gevoelens kwijt. Dit kwam door dat ze iets hadden gezien of een raar gevoel van binnen kregen. Dus niet alles was fijn in het ruimteschip. Er waren een paar mensen, die eerst alles met elkaar te maken hadden, maar die man was alleen nog maar met de giraf bezig en vergat zijn eigen vrouw. Zo was er ook een prinses die kotste al haar gevoelens uit. Het ei had had heimwee en zo had iedereen wat. Het was een chaos toen iedereen hun gevoel kwijt was.
De acteurs speelden echt goed, eigenlijk gewoon geweldig! Ik heb vooral respect voor een man die zijn stem kwijt was. Hij deed namelijk gewoon mee met de musical, maar hij deed alles met gebarentaal. Ik vond dat niet erg, hij zingt normaal opera maar dat kon hij nu niet. Ze speelden allemaal zoals ik al zei super!
Kostuums; ja dat is het leukste onderdeel vind ik eigenlijk. De kostuums zijn erg simpel. De mensen die in het ruimteschip werken hadden een witte outfit aan en de robots ook. De prinses had een mooie lange jurk aan, het meisje van het stel had een rode jurk aan. De man van het stel had een bloesje aan (hij is wit) en het ei een ei over het hoofd heen. De giraf had een giraffennek om.
Muziek en dans was er veel. Ik hou ervan! Nou ja van sommige muziek dan. Ze hadden eigenlijk alleen maar opera daar ben ik niet echt fan van, maar het paste wel bij het stuk. Wat wel erg mooi was dat als er gedanst werd. Dan was het wel erg druk maar super mooi omdat er dan iets nieuws te zien is, wat ik nog nooit had gezien.
Het decor was indrukwekkend! Ik vond dat er heel goed aan het decor is gewerkt, ze hebben er goed over nagedacht. Voor mijn gevoel zit ik gewoon zelf echt in het ruimteschip of sta je op de grond, echt kicken!
Ik raad het jullie allen aan om er naar toe te gaan. Het is zo tof! Ik wil er echt nog een paar keren naar toe! Laten we dat doen!
Repelsteeltje en de blinde prinses van Theater Rotterdam - door Doris
Door: Doris
Leeftijd: 10 jaar
Gezien in: Internationaal Theater Amsterdam
Wanneer: 26 januari 2020
Als je binnenkomt zie je een heel groot doek waarop letters staan die steeds kleiner worden, zoals bij de oogarts. Dan gaan de lichten uit en komt de goede fee oplopen en dan begint het verhaal. Daarna gaat het doek met de letters omhoog en zit je meteen in het holletje van Repelsteeltje.
Het toneelstuk is niet gewoon het verhaal van het sprookje Repelsteeltje. Er loopt een ander verhaal doorheen: het verhaal van de blinde prinses. Ik kende dat verhaal niet, maar later hoorde ik van mijn broer dat het echt gebeurd is in ons koningshuis, lang geleden. De twee verhalen door elkaar heen werkte heel goed en het was grappig. Het was ook leuk dat je daarom niet precies wist hoe het verhaal zou gaan.
Ik ben heel enthousiast over het toneelstuk en dat is vooral omdat het heel grappig is en ik heel veel moest lachen. Ik vond de stemmetjes van de acteurs heel leuk en grappig. Het was ook heel grappig dat het in het begin heel netjes was, omdat het zich afspeelde in een paleis, maar dat het later juist met grove taal was. Ze gebruikten ook kinderen als acteurs, bijvoorbeeld de biggetjes werden gespeeld door kinderen. Dat vond ik heel leuk gedaan en verrassend.
Het decor is heel mooi gemaakt, met veel verschillende plekken. Er waren heel veel details te zien. Wat ook opviel was dat sommige vrouwenrollen door mannen werden gespeeld, dat was heel grappig. De acteur die Repelsteeltje speelde had vooral heel veel rollen die allemaal heel grappig waren. Verder waren er leuke geluidseffecten en ik vond het heel leuk dat Repelsteeltje in het begin ging rappen. Ook werd er in het toneelstuk een keer gezongen.
Ik vond het echt heel goed en raad iedereen om te gaan kijken. Het was ook bijzonder dat ik er met mijn broer van 16 heen was en dat hij het ook echt leuk en grappig vond. Het is dus voor alle kinderen leuk!
De Familie van Nielie in alle Staten van Kwatta - door Ebby
Door: Ebby Winter
Leeftijd: 11 jaar
Gezien in: Schouwburg Hengelo
Wanneer: zaterdag 25 januari 2020
De voorstelling Familie van Nielie in alle Staten is een grappige en spannende voorstelling bomvol coole avonturen. Vader, moeder, Pam, Jonathan oma en de filosoof gaan op vakantie naar Amerika. Vader is uitvinder ze gaan naar het uitvinderscongres. Oma mag eigenlijk Amerika niet in en zegt dat ze niet mee gaat. De filosoof heeft een heel bijzonder raam waar je mee kan transporteren en oma komt toch Amerika in zonder dat iemand het weet. In Amerika gebeuren er allemaal rare dingen, en beleven ze coole avonturen.
Het decor was heel kleurig en met felle kleuren. De kostuums zijn ook heel kleurrijk. De acteurs speelden heel geloofwaardig. Er zijn van deze voorstelling al twee andere geweest met andere acteurs en andere avonturen. Ik vond het een hele leuke voorstelling, het is zeker een aanrader.
De Familie van Niele in alle Staten van Kwatta - door Amber
Door: Amber jonkers
Leeftijd: 9 jaar
Gezien in: Schouwburg hengelo
Wanneer: Zaterdag 25 januari 2020
Het spel speelde op een plek met blokken die er eigenlijk de hele tijd waren. Er was een vader die een machine aan het maken was, hij was uitvinder. De familie van Nielie was geen gewone familie, die familie van Nielie waren allemaal met iets bezig. Ze hadden allemaal een droom. Zoals de zoon die wilde leren rappen, wat hij leuk uitvoerde. De dochter wilde klimaatverandering. De moeder pushte haar man om naar Los Angeles in Amerika te gaan, waar haar man uitgenodigd was voor het Uitvinderscongres. Dan was er ook nog een oma, die Amerika niet meer in mocht, vanwege vroegere criminele zaken. Haar man wilde ze graag terug maar hij zat in de gevangenis in Amerika. Ze zag haar kans om hem nu te bevrijden, maar dat ging natuurlijk niet op de gewone manier. Ze ging zichzelf smokkelen in een koffer. Spannend! Er loopt ook de hele tijd een raam rond, een filosoof. Die steeds grappige uitspraken deed met een grappige stem.
Ik vond het stuk wel wat chaotisch doordat ze eigenlijk de hele tijd op het podium staan. Het is er spannend want ze gaan op avontuur, waardoor het juist wel zo leuk is. Er zit veel muziek en dans in waardoor de musical er echt uit floept.
De acteurs speelden ontzettend goed, ze laten zichzelf lekker shinen. Theater is iets bijzonders, het is een spel en dat spel dat speelden de actrices en de acteurs heel goed vond ik. Iedereen speelde zijn of haar eigen rol en dat bleven ze de hele tijd ook goed vasthouden. Ik vond de zoon en de filosoof het leukste. Die waren het grappigste.
Buiten de famillie van Nielie en de filosoof, waren er ook enkele kleine rollen. President Tromp met 2 bewakers bijvoorbeeld. Maar ook 2 stewardessen in het vliegtuig. Dit waren ook leuke rollen.
Ik vond de kleren die ze aan hadden niet heel bijzonder. Laten we zo zeggen een beetje kinderachtig, maar het paste wel goed bij de musical er zat wel veel kleur in.
Het decor was niet echt uitgebreid gedaan. Er zat wel veel kleur in. Het decor bestond uit verschillende blokken en andere vormen. Het decor bleef bijna de hele tijd gewoon hetzelfde, soms waren er kleine veranderingen.
Ik vind ondanks alles het een leuke voorstelling. Vooral voor wat jongere kinderen is dit ook wel een mooie voorstelling. Niet te eng, veel liedjes, grappig, kortom gewoon leuk!
Lampje van Maas theater en dans - door Doris
Door: Doris Zuijderland
Leeftijd: 10 jaar
Gezien in: de Krakeling, Amsterdam
Wanneer: 31 januari 2020
Het toneelstuk begon met de wind, die werd gespeeld door een zwangere vrouw. En een boot, een klein scheepje, dat vastgehouden werd door Lampje. Het scheepje voer tegen de rotsen aan, een deel van het decor. Het hele decor bestond uit een groot blok dat tijdens het toneelstuk een paar keer gedraaid werd. Aan de kant die we eerst zagen zag je rotsen, een klein stadje en een vuurtoren. Het was bijzonder omdat de acteurs dus eigenlijk veel groter waren dan het stadje, de vuurtoren en het bootje; en toch geloofde ik het verhaal.
Het verhaal gaat over Lampje, een meisje dat alleen met haar vader in een vuurtoren woont. Haar moeder is overleden, maar ze praat nog wel met Lampje. Elke dag moet Lampje de vuurtorenlicht aansteken omdat de vader mank loopt. Op een dag gaat het fout omdat de lucifers op zijn, en dan begint het verhaal. Het toneelstuk is gebaseerd op het boek Lampje van Annet Schaap, en het lijkt er heel erg op. De eerste zinnen zijn zelfs precies hetzelfde. Het verhaal van Lampje is heel spannend, met ook veel grapjes. Het is soms ook best eng, en ook soms verdrietig, maar vooral erg mooi.
Het stuk werd heel goed gespeeld. De verdrietige momenten waren ook echt verdrietig. Sommige acteurs speelden heel veel rollen, dat was leuk. Ook werd er in gedanst, heel mooi, door Vis. En er werd mooi gezongen. Er waren een gitaar en andere muziekinstrumenten. En Lampje was echt Lampje, best zoals ik me voorstelde uit het boek.
Ik vond het een heel mooi en bijzonder decor. Ik vond het bijvoorbeeld leuk dat ze in het kleine stadje op de rotsen een minidraaimolen zetten toen het in het verhaal kermis was. Als het decor werd omgedraaid zag je bijvoorbeeld de binnenkant van een kermistent en het zwarte huis. Het was heel mooi gemaakt. Na afloop mocht ik even kijken achter het decor. Ik vond ook de kostuums heel mooi gemaakt. Ze pasten goed bij de rollen. Bijzonder mooi vond ik het pak van de zeemeermin.
Ik had zelf het boek Lampje al gelezen. Dat vond ik heel mooi. Het toneelstuk bleek even mooi te zijn. Maar je kunt er ook heel goed naartoe gaan als je het boek niet hebt gelezen.
Mijn moeder is een diva van De Toneelmakerij - door Boet
Door: Boet
Leeftijd: 11 jaar
Gezien in: De Krakeling, Amsterdam
Wanneer: 14 februari 2020
Het verhaal gaat over een broer en een zus: Viktor en Valencia. Viktor en Valencia hebben een moeder die vroeger heel beroemd was maar nu ze ouder is alleen nog maar in bed ligt om bij te tanken en te roken. De moeder heeft Viktor en Valencia een aantal regeltjes over het leven geleerd: muzikanten zijn luie mensen, aardige mensen willen geld van je en dat verliefdheid maar even duurt en nep is. Viktor en Valencia houden zich hun hele leven aan deze regeltjes ze weten niet beter. Totdat op een dag Valencia erachter komt dat Viktor gitaarles krijgt van de gitaarleraar. Valencia is woest op Viktor en wil er alles aan doen om Viktor te laten denken dat je niks moet doen waar je niet goed in bent. Viktor vind het moeilijk. Moet hij zijn zus in de steek laten en zijn dromen achterna gaan of voor eeuwig thuis blijven?
De twee acteurs en de actrice hadden erg veel tekst. Ik vond het daarom ook erg knap want eigenlijk waren ze bijna 75 minuten aan het praten. Al zijn Viktor en Valencia in het echt volwassen deden ze je toch geloven dat ze kinderen waren, en dat deden ze erg goed. Ze hebben de voorstelling ook heel leuk gemaakt ze hebben echt de perfecte auteurs voor deze rollen gekozen. Toen ik naar de voorstelling ging kijken was het de eerste keer dat ze Mijn moeder is een diva gingen spelen en voor een eerste voorstelling hebben ze het echt heel goed gedaan.
De kostuums van Viktor en Valencia deden me een beetje denken aan The Addams Family. Het waren donkere kleren met op één mouw strepen. Daaraan kon je zien dat ze tweeling waren. Het kostuum van de gitaarleraar was een echte hippie outfit wat ook leuk bij zijn karakter past.
Het decor was een huiskamer met twee kleine bankjes, een kapstok, de mand van de dode hond en een stok voor de vogel pappi. (en nog drie deuren) Het decor bleef eigenlijk de hele tijd wel zo, alleen als ze bijvoorbeeld in het buurthuis waren gingen de gordijnen dicht zodat je de huiskamer niet meer kon zien.
Er was niet echt muziek of dans, alleen soms een Spaans/Braziliaans liedje op de gitaar en Valencia zong aan het einde nog heel mooi.
Ik vond het een leuke voorstelling maar ik had iets anders verwacht door de titel en de poster. Ik dacht dat het om de moeder ging maar de moeder zie je niet eens daarom vond ik eigenlijk dat ze het beter: ‘Kinderen van een diva’ hadden kunnen noemen. Het duurde niet al te lang en dat is altijd wel fijn bij een familievoorstelling. Ik raad het aan maar niet voor wat kleinere kinderen want daarvoor is het denk ik misschien een beetje te ingewikkeld. Persoonlijk werd ik niet heel erg aangetrokken door dit toneelstuk maar waarschijnlijk vinden andere mensen het wel wat leuker.
Juffenballet van Maas theater en dans en BonteHond - door Amber
Door: Amber Jonkers
Leeftijd: 9 jaar
Gezien in: Wilminktheater Enschede
Wanneer: 9 februari 2020
Er zijn 8 juffen. Er is een juf Roos, zij is stagiaire en heel lief. De andere juffen waren dat niet. Er is ook een juffrouw Maanzaad, zij is directrice van de school. De juffen willen haar weg hebben, behalve juf Roos die vind haar juist heel lief. Uiteindelijk was het zover dat ze juffrouw Maanzaad blind hebben gemaakt. Roos heeft haar heel goed geholpen op dat moment, ook nog de gymjuffrouw Kruidvat hielp haar verzorgen. Het was de juffen eindelijk gelukt om de school over te nemen, maar dit was niet goed voor de school.
Het was een bokkig avonturenverhaal, waarin het decor eerst een klaslokaal is, maar ook zo in een bos veranderde. De juffen gaven tijdens schooltijd het goede voorbeeld, maar als de school uit was, gooiden ze hun haren los! Het is een voorstelling met veel dans (ballet), mooie decorwisselingen, humor en af en toe een spannend liedje.
De voorstelling is een beetje donker. Het is wel druk, er waren veel wisselingen van scènes en decor. Juf Kruidvat is een gymleraar in het stuk, toen moesten wij mee doen. Dat vond ik leuk. Je bent op veel plaatsen in de musical, al die plaatsen hebben een geur, dat was wel cool.
Ze hadden mooie kostuums aan. Zoals een roze jurk. Verder was het opzich niet heel bijzonder want het was gewoon een school outfit eigenlijk. Dat waren witte blousejes, maar ze kleden zich regelmatig om.
De acteurs speelden heel goed. Ik vind dat zij gewoon echt in hun rol zaten en dat vond ik wel bijzonder. Er werd wel veel beetje boos gespeeld, maar dat is toch best moeilijk om te spelen en dat weten veel mensen niet. Het podium was spannend. En die was alsmaar anders. Ik heb bijvoorbeeld, een school, achter een doek. En in een bos. Was allemaal erg mooi gemaakt, snelle wisselingen van school naar bos.
Ik vond het een bijzondere voorstelling en ik zou er nog vaker naar toe willen. Op het eind was er ook nog een silent disco. Voor de jonge kinderen een leuke aanvulling!
Lampje van Maas theater en dans - door Maarten
Door: Maarten Zoutendijk
Leeftijd: 10 jaar
Gezien in: schouwburg Hengelo
Wanneer: 15 februari 2020
Toen ik de zaal binnenkwam stonden er rotsen op het podium, met daarop een dorpje en een vuurtoren. De voorstelling begon met een band die best mooie muziek speelde. We maakten kennis met Lampje, die de vuurtoren iedere avond moet aansteken. Als haar dat op een avond niet lukt moet ze zeven jaar werken in het zwarte huis van de Admiraal en zorgen voor het monster dat er woont. Zij raakt bevriend met het monster en ontdekt iets heel bijzonders aan hem.
Links op het podium stond de band die mooie muziek speelde. Zij speelden niet alleen liedjes, maar maakten ook de geluiden die bij het verhaal hoorden. Denk daarbij aan bijvoorbeeld de zee. De vader van Lampje (die eigenlijk Emilia heette) speelde ook in de band. Zo liep de band en het spel mooi in elkaar over. Een aantal spelers speelden moeiteloos verschillende rollen door snel van kleding of kapsel te veranderen. De kostuums waren niet erg ingewikkeld, maar het pasten wel precies bij de personages.
Ze speelden wel naar het publiek toe, maar maakten geen echt contact met het publiek. Het stuk waarin Edward ontdekt wat het wél kan, namelijk zwemmen, was spectaculair. Het leek echt of hij over het podium zweefde als door het water.
Het decor zat heel slim in elkaar, het paste goed bij het verhaal. Door een enkele draai aan het blok dat de rots was, zag je de kermis of de vuurtoren. Wéér een draai en je zag de kamer van Martha of er bovenop de kamer van Vis (zoals Lampje Edward het monster noemde). Zonder het decor was de voorstelling niet gelukt.
Ik had het boek al voor de voorstelling gelezen, waardoor ik goed begreep waar het verhaal over ging. Maar ook zonder die kennis is het een prachtig stuk.
Lampje van Maas theater en dans - door Boet
Door: Boet Blijlevens
Leeftijd: 11 jaar
Gezien in: schouwburg Hengelo
Wanneer: 15 februari 2020
Het verhaal gaat over een meisje genaamd Emilia oftewel Lampje. Lampje woont bij haar vader in een vuurtoren, haar moeder is gestorven. Lampjes vader is slecht ter been dus moet Lampje elke avond het vuurtorenlicht aandoen, maar door de wind vallen alle lucifers in het water. Lampje rent snel naar het dorp om nieuwe te halen maar ze is te laat, er is al een boot gebotst tegen de rotsen. De volgende dag komen er 2 vrouwen: 1 van de kustwacht en 1 van jeugd zorg (denk ik). Lampjes vader zegt dat Lampje naar haar kamer moet maar ze gaat er toch bij staan en ze zegt allemaal dingen die haar vader zei dat ze niet mocht zeggen. Lampjes vader wordt boos en slaat haar. Lampje wordt meteen weggehaald bij haar vader en naar het huis van de generaal gebracht. Lampje wil daar absoluut niet heen, ze heeft allemaal verhalen gehoord van mensen in het dorp dat daar een bloeddorstig monster woont. Ze vindt het maar eng maar ze gaat toch op onderzoek uit. En wat is dat rare torentje toch en is het monster nou wel zou bloeddorstig als ze dacht?
Sommige acteurs/actrices moesten meerdere rollen spelen dat deden ze erg goed. Elke rol heeft een heel ander karakter dan een andere. Daarmee hebben ze goed gespeeld het leek alsof het echt gebeurd was. En Lampje deed het heel goed, ik moest soms hard om haar lachen en soms had ik een beetje medelijden met haar.
Ik weet niet precies hoe ik het kan uitleggen qua kostuums. Elk karakter had namelijk een ander kostuum, die wel supermooi bij de karakters pasten. Je wist direct wie ze speelden. De vader van Lampje had bijvoorbeeld echte kleren aan van een scheepsman en dienstmeid Martha had een typische zwarte jurk met een schort erover aan.
Het decor hadden ze heel mooi/goed/knap gedaan. In het begin zag je rotsen, een paar minuscule huisjes, het huis van de generaal en de vuurtoren. Ik dacht dat het zo ging blijven maar ze gingen het draaien. Er zaten wieltjes onder die ze vast konden maken dus ze konden alles gewoon draaien waardoor het hele decor veranderde: dan weer de keuken, dan bovenop de keuken de kamer van het monster, dan was het ineens het dorp met de buurvrouw en de kermis was ook supergaaf gedaan. En ik vond het heel knap hoe ze over de rotsen liepen en sprongen. Dat dat allemaal goed ging, heel knap.
De muziek/dans vond ik echt prachtig. Er was een band die verschillende instrumenten bespeelde, een man in die band (Djurre de Haan) zong ook bijna alle liedjes en hij zong echt super mooi. Ik vond echt dat hij een prachtige stem had en zijn stem paste goed bij het verhaal. Er was ook nog een dame die korte stukjes zong wat ook echt super mooi was. De dans werd voornamelijk gedaan door het monster, hij kon echt heel mooi dansen soms viel hij bijvoorbeeld op de grond wat dan bij de dans hoorde maar toch zag het er soms pijnlijk uit, ik vond het heel knap.
Het was echt een hele mooie voorstelling met actie, veel humor en verdriet. Ik raad het sowieso aan om met je familie hier naar toe te gaan het is leuk voor kinderen en volwassenen omdat iedereen het een beetje anders begrijpt. Het is alleen soms wel een beetje ingewikkeld maar voor de rest vond ik het een top voorstelling.
Mijn moeder is een diva van de Toneelmakerij - door Doris
Door: Doris
Leeftijd: 10 jaar
Gezien in: De Krakeling, Amsterdam
Wanneer: 4 maart 2020
Aan het begin is er een heel groot gordijn dat langzaam open gaat. Dan zie je het decor. Het is de binnenkant van een huis, met weinig spullen, en drie deuren. Een is de voordeur, een de deur naar de WC, en een de deur van de slaapkamer van de moeder. Alle drie de deuren zijn dicht. De moeder ligt in haar kamer “te tanken”, zo noemen ze dat maar het is eigenlijk slapen, en sigaretjes te roken. In de woonkamer, dus de enige ruimte die wij ook echt kunnen zien, staan een jongen en een meisje. Ze heten Viktor en Valencia.
Het verhaal begint met dat Viktor een liedje speelt op zijn gitaar. Dan komt er een postbode een pakje bezorgen, maar ze doen niet open. In dat pakketje blijkt iets te zitten wat een grote rol speelt in het toneelstuk, maar ik verklap niet wat. Het toneelstuk gaat er over dat de moeder maar de hele tijd niet uit haar kamer komt, en dat haar kinderen (ze zijn al iets van 35!) maar blijven wachten tot ze wel een keer uit haar kamer komt. Maar dat gebeurt maar niet, want ze is een diva! In het begin zijn de kinderen heel braaf en lief en doen ze alles zoals ze van hun moeder geleerd hebben. Maar hoe langer de moeder niet uit haar kamer komt, hoe meer ze haar vergeten en hoe vrijer ze worden.
Het is eigenlijk helemaal niet een grappig verhaal, eerder een beetje verdrietig, maar door hoe het gespeeld werd was het vaak wel heel grappig. Er waren drie acteurs, de kinderen Viktor en Valencia, en de gitaarleraar. En er kwam nog een dier in voor, waarvan de gitaarleraar de stem deed, dat was heel leuk en knap. Valencia kon heel mooi zingen, dat vond ik leuk. En Viktor was vooral heel grappig. De kostuums waren best bijzonder. Viktor en Valencia hadden eigenlijk hetzelfde aan, alleen de jongen een broek en het meisje een jurk. Het decor was mooi gemaakt. Elke keer als het over de moeder ging keken ze naar de deur van de moeder, en scheen het licht daar ook op. Hoe langer het toneelstuk duurde, hoe minder vaak ze dat deden. Bijzonder was dat het toneelstuk dus over de moeder ging, maar dat haar rol niet gespeeld werd door iemand. Eigenlijk had ze de hoofdrol maar ze deed niet mee!
Ik vond het een leuk toneelstuk omdat het een bijzonder en mooi verhaal is en het ook vaak grappig was. Ik raad zeker aan om er heen te gaan.
Warnet van Schippers & Van Gucht - door Maarten
Door: Maarten
Leeftijd: 10 jaar
Gezien in: Theater aan het Spui, Den Haag
Wanneer: 23 februari 2020
We kwamen binnen in een grote ruimte waar we ons moesten opstellen aan de zijkant van de zaal. In het midden stond een groot wit vierkant dat wel tot het plafond kwam, zo groot was het. Op een gegeven moment ging die kubus open en verscheen er een man die ons confetti uitdeelde dat we moesten bewaren tot het eind van de voorstelling. Daarna gingen we allemaal de kubus in, we namen plaats in het midden op de bankjes. Om ons heen waren vier schermen, waar een lift op geprojecteerd was die steeds op en neer ging. De deuren gingen soms open en we zagen de man die steeds iemand anders speelde in de lift of in de ruimte achter de geopende deuren. De speler was alleen, hij stond in het midden van het publiek (vierkant) en hij maakte de geluidjes die bij de beelden hoorde. Dat vond ik heel knap. In de filmbeelden zaten soms grappige stukjes, zoals een leeuw die ging graven in de grond.
De speler speelde alle rollen, zowel in de kubus als op het scherm, zelf. Dat hij dat allemaal zelf was op het scherm vond ik niet echt iets toevoegen. Ik voelde me niet erg betrokken bij het geheel, behalve als hij door het publiek heen liep of tegen ons sprak. De film vond ik soms erg verwarrend.
Alle kleding, ook op het beeldscherm, was heel afwisselend. Je zag dat hij het uit- en aantrok en zo veranderde in een ander figuur. De muziek vond ik erg hard, het was niet mijn smaak.
Ik vond dat wat we zagen niet echt een verhaal, maar meer een soort kijkje in een bejaardentehuis. Het einde was wel erg leuk, toen mochten we de confetti de lucht ingooien. Na de tijd spraken we de speler en hij was heel aardig, net als de mevrouw die ons van tevoren wat had verteld over dit stuk.
Reis om de wereld in 80 dagen van Beumer & Drost - door Boet
Door: Boet
Leeftijd: 11 jaar
Gezien in: Schouwburg, Hengelo
Wanneer: 1 maart 2020
Het verhaal gaat over 2 mannen die druk zijn met het onderhoud van een oneindige muur. Maar je krijgt af en toe het idee dat ze een ander plan hebben met de muur. De scheuren die in de muur vallen maken ze heel mooi maar ze zijn wel heel bang voor de controleurs. Waarom, wat zijn ze van plan, en waar zijn ze eigenlijk?
Het decor is vrij simpel, een grijze muur. Maar door verschillende beelden die erop worden geprojecteerd is het niet saai. De schaftkeet is heel leuk gedaan, het klopt allemaal precies. Pas aan het einde van het stuk zie je wat achter de muur is. Wat ik een erg leuke plottwist vind.
De acteurs hebben het erg leuk overgebracht, ze waren met z’n drieën, al zag je een van deze drie vrijwel niet. De twee acteurs die je steeds zag speelden de schilders en de controleurs. Ze moesten snel van kleding wisselen en losten dit soms heel slim op met een lasser in de schaftkeet. Ze speelden goed, je kon merken dat de schilders echt bang waren en dat de controleurs echte zeurders waren.
De kostuums waren voor de schilders gewoon een witte overal en voor de controleurs een apart soort jasje met daaronder een zwarte maillot en een buiktasje met koptelefoon. Een van de twee acteurs liep dan heel gemeen, beetje met de benen gebogen en dat zag er echt vervelend uit. Een nare controleur. De andere was een vrouw die heel grappig liep met haar hakjes. Er was niet echt muziek of dans, soms hoorde je een paar geluidseffecten of een paar riedeltjes/deuntjes.
Ik vond het een super leuke/spannende en grappige voorstelling en raad het zeker weten aan om hier met je familie naartoe te gaan. Trouwens de titel Reis om de wereld in 80 dagen klopt niet helemaal, op het einde vertelden ze dat ze ineens een ander idee hadden maar de flyers en posters al waren gedrukt dus het gaat niet over de reis om de wereld in 80 dagen maar toch ook een klein beetje wel.
Wat ik ook super leuk vond was dat we aan het einde van de voorstelling allemaal vragen mochten stellen en het decor van dichtbij konden bekijken. De acteurs deden dit heel leuk!
Warnet van Schippers & Van Gucht - door Ebby
Door: Ebby
Leeftijd: 11 jaar
Gezien in: Theater aan het Spui, Den Haag
Wanneer: 23 februari 2020
Warnet is een bijzondere voorstelling. Vol muziek, film en spel. Ik vond het heel leuk dat de acteur de mensen erbij betrok. Het werd gespeeld door maar één acteur. Het ging over je eigen fantasie als je dagdroomt, op het scherm zag je een lift met meerdere verdiepingen. Je zat in een witte kubus met bankjes. Op de vier muren werden filmpjes geprojecteerd. Er was meer film dan dat er werd gespeeld, de acteur moest daardoor veel doen. De acteur had veel verschillende rollen dus ook heel veel verschillende kledingstukken. Er was veel muziek, de acteur zong ook.
Ik vind het een leuke voorstelling, maar wel een beetje saai. Omdat er niet zo veel werd gepraat. En in het begin vond ik het lastig om te bedenken waar het over gaat. Wat wel heel erg leuk was, was dat we met bijna de hele Podiumkids “crew” samen naar deze voorstelling zijn geweest.
