Recensies

Door: Doris Zuijderland
Leeftijd: 10 jaar
Gezien in: Theater aan het Spui in Den Haag
Wanneer: 19 oktober 2019

Ik zag samen met de andere leden van de kinderjury de première van het toneelstuk De Gebroeders Leeuwenhart van Het Nationale Theater (www.hnt.nl).

Het toneelstuk begint met dat een van de twee hoofdrolspelers, Karel, in een blauwe pyjama op een heel groot bed, vertelt over zijn leven. Over dat hij ziek is en de hele tijd in bed moet liggen, en over zijn gezin. Zijn grote broer Jonathan is altijd lief en zorgt heel goed voor hem. Zo leren we ze kennen, en daarna wordt het een heel spannend verhaal. Er gebeuren zielige dingen, soms is het ook een beetje eng. Het is heel sprookjesachtig en de broers beleven samen allemaal avonturen.
Ik vind dat de acteurs goed spelen. Alle emoties zijn duidelijk en zie je aan hun gezichtsuitdrukking, bijvoorbeeld als ze verdrietig zijn leef je echt met ze mee. Wat ook bijzonder is, is dat er vijf acteurs zijn die alle rollen spelen, en er zijn best veel rollen! Ze wisselen van rol door bijvoorbeeld een kledingstuk te veranderen; Karels moeder maakt van haar trui een broek-pak en is dan opeens een opa. Je ziet dat gebeuren en toch lijkt het echt.

De acteurs maken heel veel van de geluiden in het toneelstuk zelf, zoals bijvoorbeeld het geknetter van vuur en het geroekoe van een duif. Dat vind ik bijzonder omdat het heel echt klinkt. Ook vind ik het leuk dat er veel live muziek wordt gemaakt. De muziek is mooi en bijpassend, en maakt het toneelstuk spannender, al vind ik de muziek soms wel iets te hard. Het decor is simpel, eigenlijk alleen een groot bed, wat ze uitvouwen tot bijvoorbeeld een paard of een grot. Met zo weinig vertellen ze dus het hele verhaal.

Ik ben heel blij dat ik het toneelstuk heb gezien omdat ik het een mooi verhaal vind, en het een bijzonder toneelstuk is. Soms vond ik het verhaal wat moeilijk te begrijpen, terwijl ik kort geleden het boek De Gebroeders Leeuwenhart van Astrid Lindgren heb gelezen en het verhaal dus al ken, en het dus niet echt makkelijk. Maar toch raad ik zeker aan om te gaan.

Door: Maarten Zoutendijk
Leeftijd: 9 jaar
Gezien in: Den Haag, het Spuitheater
Wanneer: 19 oktober 2019

Aan het begin voor de voorstelling zag je een groot bed, dat vond ik best grappig. Toen de voorstelling begon was er een gitarist en die speelde heel mooi tokkelend gitaar. Dat gaf een fijn gevoel, heel rustgevend. Daarna begon de gitarist er ook prachtig bij te fluiten.

Toen begon het verhaal en werd er heel mooi verteld dat Kruimel, die eigenlijk anders heette, erg ziek was. De emoties werden mooi overgebracht, bijvoorbeeld bij het droevige dat hij doodging moest de moeder huilen en de vader troostte de moeder. Jonathan, de broer van Kruimel, troostte hem met positieve woorden. Later, toen er brand uitbrak, springt Jonathan met Kruimel op zijn rug uit het raam en dan sterft Jonathan. Dat was eigenlijk niet de bedoeling, want Kruimel zou eerder doodgaan. Ook hierbij werden de emoties heel mooi overgebracht. Daarna kwam heel mooie zang.

Er waren allerlei dingen die supergoed en mooi gespeeld waren. Op verschillende stukken was het ontroerend, of spannend, of geheimzinnig en soms gewoon leuk. Ik vond de muziek heel erg mooi.

Later in het verhaal is er een strijd en dat gebeurt in Nanjiala, dat is de wereld waar je heen gaat na de dood. Die strijd is tegen Angel en zijn handlanger. Jonathan gaat daar heen en die is één van de belangrijkste soldaten in de strijd en die wordt dus gezocht. Kruimel is daar ook gekomen en die heeft een zg opa en die verbergt de beide jongens. De soldaten doen huiszoekingen bij oudjes en weerlozen en Kruimel wordt niet verdacht maar Jonathan wel. Later beuken ze bij dat oudje de deur in en die staat op en roept dat hij en zijn kleinzoon willen slapen. Hij gaat heel erg tekeer en scheldt en tiert. Dat vond ik eigenlijk heel grappig, maar zo was het niet bedoeld. Koning Angel zaait dood en verdierf. Jonathan wil Kruimel wel beschermen maar moet heel vaak weg, dus is Kruimel vaak alleen. In het begin had hij een paard gekregen van Jonathan en dat was een raar paard vond ik. De eindstrijd is behoorlijk eng.

Het bed kon worden uitgeklapt en de kussens opgestapeld. Zo konden de spelers allerlei decors bouwen. Het bed kon van alles voorstellen, iedere scène kon erop gespeeld worden. Er werd contact gezocht met het publiek door te kijken, maar het publiek werd niet echt betrokken in het verhaal met vragen of opmerkingen ofzo. Het is geen waargebeurd verhaal, het is gebaseerd op het prachtige boek van Astrid Lindgren.

Er waren zo’n vijf spelers. De spelers hadden vaak een dubbelrol, hun kostuum was daarop aangepast, bv een rode lap om de koning geslagen met een afzetlint er omheen. Zo konden ze snel van rol veranderen en bleef de vaart in het verhaal. Ik heb me geen moment verveeld, het verhaal en het spel bleef de hele tijd boeiend.

Als ik terugdenk aan het stuk denk ik het eerst aan de koning die op een gruwelijke manier met zijn scepter een burger vermoordde. Het gevoel dat de voorstelling bij mij heeft achtergelaten is vooral hoop, omdat er echt stukken zijn in het verhaal die hoop op een goede afloop bieden. Daarnaast vond ik de vloekende en tierende opa erg grappig, omdat zoiets niet bij een opa hoort.

Ik zou anderen zeker aanraden om te gaan kijken want het is in het totaal een supermooie voorstelling, al vond ik het paard niet heel echt na gemaakt. Let niet te veel op de details maar geniet van het geheel. Het was een prachtige voorstelling.

Door: Amber Jonkers
Leeftijd: 8 jaar (bijna 9 jaar)
Gezien in: Den Haag
Wanneer: 19 oktober 2019

In het decor van een heel groot bed waarin twee dappere broers slapen en veel spannende avonturen beleven. Het gaat om sterke Jonathan die zorgt voor zijn jongere zieke broer Kruimel, die niet lang meer zal leven. Er wordt geprobeerd volwassenen en kinderen te leren leven met de dood.

Er zit veel vreugde in maar ook veel verdriet. Er werd in de voorstelling veel muziek gebruikt zoals rustige maar later werd het harder. Er was een drumstel dat ik iets te lawaaierig vond. Door de muziek werd ik wat verdrietig, maar dit paste goed bij het moment in het verhaal. Door het drummuziek werd ik wel in het verhaal meegenomen en werd ik blij. Ook al was het harde muziek, ik begreep het verhaal toen goed.

Het decor is een groot bed wat past bij het verhaal van zieke Kruimel. Ik vind het wat leeg en op het laatste rommelig en vol (het was niet echt overzichtelijk). De 6 acteurs speelden veel naar het publiek. Ze willen het voor ons duidelijk maken hoe het is als je dood gaat. Ze dromen samen over de fantasiewereld Nangijala, waar Kruimel na zijn dood naar toe gaat. Ik vond de meeste acteurs goed spelen, alleen 1 (stoere) ridder speelde irritant.

Het verhaal is na gemaakt van een boek. Ik heb het boek gelezen, maar het was niet helemaal hetzelfde. De fantasiewereld heette anders en ze hadden in plaats van een paard een kameel. Ik vond het theater wel leuker dan het boek. Ik vind het verhaal mooi, omdat Jonathan zijn broertje veel helpt en leert dat de dood niet zo erg is. Kostuums waren simpel. Pyama en kleren over elkaar heen. Maar het paste bij het verhaal.

Het kussengevecht vond ik indrukwekkend, omdat Kruimel dan even blij is en ik werd er ook blij van. Als ik terugdenk aan de voorstelling, springt mij het namaak paard van kussens te binnen. Dit vond ik erg leuk gemaakt, wilde ik thuis ook proberen! Als je van een verdrietig en spannend verhaal houdt, maar ook van humor, dan is deze voorstelling echt een aanrader.

Door: Boet Blijlevens

Leeftijd: 11 jaar

Gezien in: Theater aan het Spui Den Haag & Schouwburg Hengelo

Wanneer: 19 oktober & 25 oktober

Het verhaal komt van het boek De gebroeders Leeuwenhart door Astrid Lindgren. Het gaat over twee broertjes waarvan er een doodziek is. Het oudere broertje vertelt hem over Nangijala, een soort hemel. Het stuk speelt zich verder helemaal af in die andere wereld, Nangijala, waar ze een vriendengroep hebben maar daar zit een verrader in. Samen moeten de twee broertjes de verrader vinden en Tengil de slechterik verslaan en Nangijala redden!

Bij binnenkomst was de acteur die ook de meeste muziek speelde al op zijn gitaar aan het spelen, dat was leuk binnenkomen. Af en toe sprookjesachtig, af en toe best luid. Het klopte met wat je op de vloer zag. Ze speelden niet op een podium maar op dezelfde hoogte als de eerste rij in het theater. Wanneer het spannend was werd de muziek ook anders. Ook gebruikten ze delen van het decor voor geluiden. Het decor was knap gemaakt. Met een groot bed konden alle plekken in het verhaal uitgebeeld worden. Alles draaide dan ook om dat ene mega-grote bed.

Meestal speelden ze zonder op het publiek te letten maar af en toe keken ze recht de zaal in, vooral bij de grappigere stukjes. Dat maakte het nog leuker. Met vijf acteurs hebben ze heel veel rollen uitgebeeldt. Door snelle veranderingen van het haar, de kleding, het licht en het bed wist je vrij snel al wie wat was in het verhaal. Gewone kleding werd heel speciaal door kleine dingen te veranderen. Tip: let op de snor van Jossie!

Het verhaal speelt zich bijna helemaal af in Nangijala waar ook verschillende plekken zijn. Het verhaal gaat snel maar alles volgt wel logisch op elkaar. Af en toe wel heel goed opletten want er komen veel verschillende en best moeilijke namen in voor.

Ik vond het een ontzettend leuke voorstelling. Twee keer heb ik het gezien en ik vond het beide keren heel leuk. Het verhaal vond ik spannend, grappig en soms emotioneel. Iets minder vond ik dat er af en toe heel harde geluiden waren daarom weet ik ook niet of het wel vanaf 8 jaar moet zijn. En soms kon ik het moeilijk volgen door alle moeilijke namen en ging het ook erg snel. Natuurlijk moet iedereen naar deze voorstelling gaan. Een spannend verhaal waar je heel erg meeleeft met de twee broertjes die allerlei avonturen beleven.

Door: Yara Verhoeff
Leeftijd: 10 jaar
Gezien in: Den Haag, Theater aan het Spui
Wanneer: 19 oktober 2019

Toen ik de zaal binnen liep viel mij het decor meteen op. Ik zag een mega groot bed, heel leuk ze daar de voorstelling mee deden. Nog een ding wat mij meteen op viel was die meneer in de hoek stond met een piano in zijn hand. Hij speelde de hele voorstelling en af en toe speelde hij vertolkte hij een personage. Soms was hij ook de verhalen verteller.

De titel past perfect bij het verhaal. Het gaat over twee broers die samen op pad gaan en avonturen beleven. De muziek paste ook heel goed, soms dreigend soms wat zachter en liever. Ook leuk dat het publiek werd mee genomen in het verhaal en als het moeilijk te volgen was werd het uitgelegd door de verteller. Tenslotte vind ik het echt fantastisch dat in totaal drie acteurs en actrices wel twaalf mensen tegelijk speelden en zich onder of achter het bed omkleedde zonder dat je als publiek het zag. Alleen de leeftijd kwalificatie van 8 plus is niet echt passend want sommige stukjes waren best eng en soms ook echt niet te begrijpen voor jonge kinderen.

Ik ben blij dat ik naar de voorstelling ben geweest en raad het alle kinderen aan om te gaan.

Door: Maarten Zoutendijk 

Leeftijd: (bijna) 10 

Gezien in: Hengelo

Wanneer: 30 nov 2019     

Bij binnenkomst in de zaal zagen we een boerderij met een klein hokje ernaast en daarvoor een plateautje met een gitarist en een accordeonist. Onder de boerderij lag iemand… De grond lag bezaaid met blokken, alsof er allemaal stenen lagen. Er hing rook in de zaal, wat een gevoel gaf alsof er iets ergs was gebeurd.

Er was, vooral in het begin van de voorstelling (maar ook wel later) hele mooie muziek. Er was heel mooie zang, wat me opviel was dat het ook meerstemmig was.

Sommige stukjes van de dansjes en de teksten waren behoorlijk grappig.

Het stuk begon best heftig, de boer die op de boerderij woonde werd namelijk doodgeschoten.

De spelers hadden verschillende mutsen, waarmee ze van rol veranderden. Zo was er een muts met lang haar en linten, dat was de pony. Een andere muts met een soort hanenkam maakte de kip.

In het verhaal was een mevrouw en een man, zij speelden broer en zus varken. Zij hadden allebei bepaalde ideeën over hoe het leven op de boerderij moest zijn en zij zongen die in een lied en dat lied zongen ze solo en dat vond ik heel mooi.

Ik vond het heel grappig toen Hagel en Admiraal (dat zijn dus de beide varkens) in het begin van het stuk regels ophingen aan het huis (nadat ze de mensen hadden weggejaagd) en dat later in het verhaal Admiraal sommige regels weghaalde en die er nog wel hingen overtrad.

Het paard in het verhaal zat heel goed in zijn rol, want bij treurige momenten kon hij kijken als een beteuterd kleutertje en bij blije momenten was het echt zo iemand die in de rondte sprong. Als een echte spring-in-het-veld.

Het publiek werd goed bij de voorstelling betrokken, we mochten zelfs meestemmen. Voor mij was er een onbegrijpelijk stukje toen de admiraal zei ‘Ik ben de beste, stem op mij’ en iedereen door elkaar zong en praatte.

Aan het begin kreeg de Admiraal puppy’s en die waren in de loop van het verhaal groot geworden. Als de Admiraal op zijn fluiten blies werd het licht door de technicus gedimd en hoorde je eng geblaf. Dat was best spannend.

Ik begreep niet goed wat er werd bedoeld met ‘Big brother is watching you’.

Het moment dat de kip door de honden (die je dus eigenlijk niet zag) gedood. Daarna volgde er een hele stille stilte in de zaal. De Admiraal neemt dus eigenlijk in het spel dus ineens de leiding. Hij laat de dieren denken dat hij heeeel goed is en mooi en prachtig. Maar dan zie je hem op de achtergrond van allerlei dingen doen die niet bij dieren horen en de regels overtreden. Er werd n.a.v die droom (het plan van de Admiraal) een machine gebouwd en die heeft Knokker (het paard dat door de Admiraal Knakker wordt genoemd) helemaal in elkaar gezet. Toen hij de laatste paal zette en de machine helemaal af was, ging hij dood. Dat was een heel triest stukje

Een schaap is ondertussen stiekem binnen gekomen (zij is eigenlijk het zusje van de Admiraal en ze heeft in de gaten dat hij niet deugt) en samen met de andere dieren jaagt ze de Admiraal weg. Maar voordat dat gebeurt, heeft hij een machine gebouwd met allemaal vakjes erin met producten van de mens zoals knakworst, woldraad en melk. Toen een van de dieren zich wist te bevrijden hebben ze de Admiraal het huis uit geschopt.

Kortom; het was een prachtige voorstelling met voor ieder een dier en dat maakt het nóg leuker!

Door: Boet Blijlevens

Leeftijd: 11 jaar

Gezien in: schouwburg Hengelo

Wanneer: 30 november 2019

Het verhaal gaat over 6 dieren die op een boerderij leven waar ze zich eigenlijk niet thuis voelen. Op een dag wordt hun leider King doodgeschoten door de boer. De dieren zijn woest en jagen de boer weg, nu zijn ze alleen alleen op hun eigen dierenboerderij!

De dieren zijn: 2 kippen, 2 paarden en 2 varkens. Samen proberen ze zichzelf staande te houden in deze moeilijke maar mooie tijd, daarom bedenken ze dieren-regels die er voor zorgen dat alles goed verloopt. Ook hebben ze bepaald dat alle dieren gelijk zijn en dat er dus ook geen baas is. Samen werken ze aan een fantastisch plan van Hagel het varken. Het is een machine die voor alles zorgt! Maar het gaat slecht ze hebben eten en drinken nodig en vrijwel niemand houdt zich aan de dieren-regels. Dus is het eigenlijk wel zo geweldig of probeert er toch iemand de (gemene) baas te spelen?!

De acteurs spelen ontzettend goed!! Ze hebben het echt geweldig gedaan met alles! Vooral vond ik het goed hoe ze de emoties speelden want als het grappig was lachte echt iedereen en als er iets zielig was was iedereen stil. Ook op een gegeven moment deed een karakter ontzettend gemeen en keek ik gewoon boos naar hem want ik vond hem erg gemeen. Ze hadden ook contact met het publiek, het voelde echt alsof ik erin meespeelde. Ik heb erg gelachen en erg veel genoten!!

De kostuums waren erg simpel wat ik persoonlijk erg mooi bij het verhaal vond passen. Iedereen droeg een overal met laarzen (trouwens als je goed keek zag je dat er pootafdrukken onder de laarzen zaten). Ook hadden ze niks op hun gezicht alleen een pruik waardoor je kon zien wat voor dier het was. Soms deden ze ook hun pruik af en deden daarna een andere op dan werd het ineens een ander dier.

De muziek en dans waren beide erg vrolijk en erg gevarieerd. De pony ging heel grappig met een lint dansen daar moest ik erg van lachen.

Het decor was erg mooi je zag een kleine boerderij met allemaal schuimblokken op de grond die ze later wegveegden. Tijdens de voorstelling werden er steeds meer stukken van een machine opgebouwd die later erg belangrijk in het verhaal was. Ook was het lekker rommelig.

Ik vond het echt geweldig. Het is leuk voor volwassenen en kinderen want er zit een sterke boodschap in dit is zeker een aanrader van mij!! Alleen jammer dat het is afgelopen…

Door: Amber Jonkers

Leeftijd: 9 jaar

Gezien in: Schouwburg Hengelo

Wanneer: 29 november 2019

Het verhaal speelt zich af op een boerderij, waar de dieren niet blij waren met mensen aan de macht. Zij wilden dit graag veranderen en hebben de boer verjaagd. Er werden afspraken gemaakt over hoe de dieren samen de boerderij konden runnen. Er waren 6 dieren, die mochten elkaar niet doodschieten. De dieren mochten geen kleren aan en zo nog veel meer. Ze waren tegen de mensen. De dieren op de boerderij mochten niet bij de mensen komen. Alles wat menselijk was mocht niet meer. Al snel komt er onvrede tussen de dieren en is er een zwijn die de baas gaat spelen. Hij heeft 2 wilde honden die alleen naar hem luisteren en hij gebruikt deze om te laten zien dat hij de baas is. Alle dieren zijn gelijk, maar sommige dieren zijn “gelijker”. Stiekem deed het zwijn allemaal mensen dingen, zoals tv kijken en in de stoel zitten terwijl de rest van de dieren maar hard moesten werken. Er zijn ook veel dode dieren. Het is er druk en veel muziek. Op het einde wordt de zwijn verjaagd en beginnen de dieren weer van voren af aan.

Er waren 2 acteurs die ik ken van de Luizenmoeder. Zij maar ook de andere acteurs speelden erg goed. Ze speelden bijna allemaal een dubbelrol. Ook vond ik het bijzonder hoe ze die verschillende (mensen) stemmen deden en niet in de war raakten van welk dier ze nu weer waren. Het stuk werd leuk gespeeld en het is erg grappig.

De kostuums waren erg verschillend, zoals een kippen, varkens, koeien, wolven, paarden en schapen kostuums. Ik vond ze allemaal erg mooi gemaakt. Simpel maar wel duidelijk. Je wist gelijk om welk dier het ging.

Zoals ik al zei was er veel muziek en veel dans, dat vond ik erg mooi en indrukwekkend.

Het decor was goed in elkaar gezet en paste goed bij de voorstelling. Het was een stal met de boerderij op de achtergrond. Deze werd steeds meer gebruikt naar mate de voorstelling vorderde.

Ik vond de voorstelling zo leuk, dat ik er nog duizend keer naar toe wil. Helaas is de voorstelling afgelopen, dus kan dat niet meer, maar ik vond hem super!

Door: Guus van Raak

Leeftijd: 11 jaar

Gezien in: Podium Hoge Woerd, Utrecht

Wanneer: 13 december 2019

Reis om de wereld gaat over twee mannen die naar de maan zijn gestuurd. De mannen mochten geen herinneringen meer hebben aan de aarde dus er was een hele grote muur die de maan afschermde. Er kwam elke keer een scheur in de muur als de aarde om de maan draaide. De twee mannen moesten elke keer als er een scheur kwam deze repareren, maar ze waren stiekem bezig om de muur juist kapot te maken. Elke keer als er een scheur kwam, gingen ze die beitelen en verven, omdat er ook controleurs zijn die elke keer als er een scheur is controleren of ze de scheur goed hadden gerepareerd.

Ik vond het decor heel erg mooi, omdat er een soort muur was waar een projector op scheen waardoor het super spannend werd. In die muur zaten allemaal vakjes waar dingen in waren verstopt. In een vakje zat een boek die ze hadden meegenomen van de aarde dat ze niet al hun herinneringen zouden vergeten. En er was ook een kar waar ze koffie in konden maken. Die kar was ook geprojecteerd. Ik vond het ook bijzonder dat het leek alsof de scheur echt in de muur kwam, terwijl ook dat geprojecteerd was.

De acteurs waren erg goed in hun rollen, omdat ze zich goed konden inleven in de rollen. En ze speelden ook twee rollen. Ze waren en de mannen die waren opgesloten en ze waren ook de controleurs, dus ze moesten zich altijd snel omkleden. Ik vond het heel knap. De twee mannen hadden witten kostuums aan. De controleurs hadden een leging en een lange jas aan en hakken. Ik vond de pakken goed bij de voorstelling passen.

Er waren heel veel geluidseffecten zoals een sirene als er een scheur kwam en nog heel veel andere dingen. Er was soms ook spannende muziek als de controleurs kwamen. Ik vond dat de geluidseffecten erg goed waren, omdat het goed bij de voorstelling paste. Ik vond het wel cool dat het begon met sirenes en met rook die rood was verlicht. Er werd veel licht gebruikt en dat was erg mooi.

Ze waren dus aan het werken aan het grote plan. Uiteindelijk kwamen de controleurs er achter dat ze een boek hadden. Dat mocht ook niet, want dat bracht herinneringen aan de aarde. Toen moesten ze naar een andere plek op de maan. Ze moesten om 9 uur weg, maar ze wisten dat de muur zou breken om 9 uur dus net toen de controleurs kwamen gingen ze weg. Op het scherm gingen ze terug naar de aarde, maar dat was weer geprojecteerd. Op het toneel waren de controleurs aan het kijken hoe ze weggingen.

Ik vond het ook cool dat er veel met schaduw werd gewerkt. Kort samengevat ik vond het wel leuk. Maar soms een beetje vaag. Pas op het einde werd echt duidelijk waar ze waren en waar ze mee bezig waren, en wat het doel was.

Door: Amber Jonkers

Leeftijd: 9 jaar

Gezien in: Arnhem Musis theater

Wanneer: 22 december 2019

Het verhaal ging over Pamina, een gewoon meisje van planeet aarde. Toen ze in bed lag hoorde ze haar ouders ruziën. Toen ze in slaap viel droomde ze en ontmoette ze Tamino (een astronaut) uit de toekomst. In haar dromen komt ze ook de zon en de nacht tegen. Dit blijken haar ouders te zijn maar Pamina ontkent dit. Er was een strijd tussen de zon en nacht. Moon is er ook, hij is de oppas van Pamina, maar niet zo’n lieve, want hij heeft Pamina aan een ketting vastgezet. Dit verhaal werd met veel verschillende muziekstijlen verteld, van Mozart tot hiphop tot rap. Ik vond het verhaal mooi omdat ik het spannend (en een beetje eng) vond. Het was spannend omdat er een strijd tussen de zon en de nacht met Pamina in het middelpunt was.

Het decor was erg mooi, ik vond het indrukwekkend. Het decor was zo gemaakt dat je een draaideur hebt, aan de ene kant is de slaapkamer van Pamina met een geel bed en aan de andere kant de stoel van de zon of de nacht. Het waren twee grote lichtgevende driehoeken, die van kleur veranderden. Aan beide kanten stonden acteurs muziekinstrumenten te bespelen. Alle 9 acteurs deden eigenlijk allemaal veel dingen, zoals acteren, zingen en muziek maken. Er was een hoge verdieping waar ze op speelden maar ook een lage verdieping, op die lage verdieping stond ook een ondertiteling in het Engels en aan de ene kant stond het in het Nederlands. Dat was wel handig, want soms werd er wat onverstaanbaar gesproken, zodat het de ruimte leek.

Pamina heeft een jumpsuit aan die ik zelf ook wel zou willen hebben, want hij is super mooi met allemaal kleuren. Moon had hoge sokken aan (die zijn blauw) hij heeft ook een kort broekje aan met een heel erg lang t-shirt, dit t-shirt zat zelfs helemaal door zijn broekje. De grote zon had hele hoge schoenen aan waardoor hij ook echt de grote zon leek. Hij had ook een gouden pak aan en zo leek hij best wel op de echte zon. De nacht die had een zwarte jurk aan, het was zo’n jurk die heel groot is en bij de nacht hoorde. Tamino de astronaut die had een wit pak aan en daar zaten lichtjes in, zijn vriend die hielp hem heel goed en hij had een gek superheldenpak aan.

Ze zongen verschillende soorten muziekstijlen: er was opera gezang, beat boxing, rap, noem het maar op. Dat was erg gaaf. De opera kwam wel hard door, dat was heel indringend, ik moest er wat aan wennen.

Ik raad het je wel aan om er naar toe te gaan als je van een stoere, enge, grappige voorstelling houdt, maar ik hoef er persoonlijk niet nog een keer naar toe. Dit is niet helemaal mijn fantasie hoe ik het ook had verwacht. 

Door: Doris Zuijderland

Leeftijd: 10 jaar

Gezien in: De Krakeling, Amsterdam

Wanneer: 21 december 2019

Bij binnenkomst staat er een grote blauwe muur en je weet nog helemaal niet wat er gaat gebeuren. Daarna begint het en wordt het meteen spannend. Er komt rook achter de muur vandaan en er zit een scheur in de muur. Daarna is het verhaal heel spannend en avontuurlijk, en ook zeker grappig. Het is gebaseerd op het beroemde boek Reis om de Wereld in 80 Dagen van Jules Verne, maar eigenlijk komt dat er bijna niet in voor en maken ze er een heel ander verhaal van.

Aan het begin vond ik het best lastig te begrijpen omdat je niet zag waar ze precies waren en wat ze deden, en waarom. Maar al snel werd het mij duidelijker, alhoewel sommige dingen pas helemaal aan het einde duidelijk werden. Maar dat was niet erg want het ging niet alleen om het verhaal, maar ook over vriendschap, moed, en avontuur.

Het hele toneelstuk wordt zo’n beetje gespeeld door twee acteurs. Ze spelen vooral heel grappig; ze maken veel grapjes en doen leuke stemmetjes. Ze hebben ook grappige kostuums. Omdat er heel veel special effects zijn is er weinig decor; het enige wat er staat zijn een muur en een gereedschapskist. Daarmee vertellen ze het hele verhaal, heel knap.

Wat ik heel leuk vond was dat je aan het einde vragen aan de acteurs mocht stellen over het toneelstuk, niet alleen over het verhaal maar ook bijvoorbeeld over het decor. Ik raad het zeker aan om er naar toe te gaan!

Door: Maarten Zoutendijk

Leeftijd: 10 jaar        

Gezien in: Internationaal Theater Amsterdam

Wanneer: 2 januari 2020

Het verhaal gaat over een meisje die door Zon wordt ontvoerd en een astronaut die haar met behulp van de toverfluit gaat zoeken en redden.

Het decor was eenvoudig maar daardoor juist heel duidelijk en overzichtelijk. Er werd goed gebruik gemaakt van licht. De kostuums waren mooi en gaven duidelijk de verschillende rollen aan. Grappig was de pyjama van Pamina, omdat hier sterren op stonden. De acteurs zaten goed in hun rol, er werd goed naar het publiek toegespeeld.

Muziek werd goed gebruikt om de sfeer te ondersteunen en werd gemaakt door de spelers zelf. Er waren geen aparte muzikanten. Opvallend hierbij waren rap, a capella en beatboxen, in combinatie met klassieke zang. Ook kwam er hiphop in voor. Om Zon kracht bij te zetten viel er tijdens zijn zang een koor in, die verdeeld was onder het publiek. Er kwam applaus uit de zaal na de rap van Papageno en de zang van Zon met het koor.

Op mij heeft de meeste indruk gemaakt dat Moon toch werd meegevraagd naar de nieuwe wereld, terwijl hij in het stuk eigenlijk alleen maar boos deed. De voorstelling werd aan één stuk gespeeld, maar ik heb me geen moment verveeld. Er zaten veel spannende stukjes in waarbij ik op het puntje van mijn stoel zat. De tijd ging heel snel. Ik vond het een prachtige voorstelling en raad deze iedereen aan.

Door: Boet        

Leeftijd: 11 jaar

Gezien in: het Zwolse theater          

Wanneer: 11 januari 2020

Het verhaal gaat over een groep mensen, dieren en dingen die weg van de aarde willen omdat het niet goed gaat met de aarde. De mensen en dieren die toch mee mogen voelen zich schuldig. Iedereen heeft zijn eigen problemen op het schip. Maar was het wel zo’n goed idee of krijgt iedereen toch heimwee?

Als iedereen aan boord is krijgt iedereen een hut dat is nu hun verblijf. Uiteindelijk begint de ruimtevlucht, het is spannend maar iedereen zet door. Tijdens de reis zie je dat iedereen er moeite mee heeft, ze missen vrienden en familie en voelen zich schuldig. Op een gegeven moment komt er een zwarte blubber op het podium en schuift naar iemand toe. Iedereen krijgt z’n eigen blubber wat op dat moment zijn/haar emoties zijn. Ze proberen er alles aan te doen om zich thuis te voelen maar dat is moeilijk. Gaat het ze lukken of niet?

De kostuums waren ontzettend gevarieerd want er waren heel veel verschillende karakters. De werknemers van het schip hadden witte kleding aan net zoals op een echt schip. De mensen op het schip zagen er heel anders uit, wat ik zelf erg leuk bedacht vond.

De acteurs spelen verschillende rollen die ze goed spelen. Je hebt bijvoorbeeld de werknemers aan boord die robots zijn dat spelen ze erg goed ook een aap die een beetje krom loopt maar ook een walrus die de hele tijd op zijn buik lag. Ze maakten het verhaal realistisch en het voelde echt omdat het ook dingen waren waar we in het echte leven mee worstelen.

Er was heel veel muziek en dans. Bij binnenkomst zie je al een man achter een bureau waar allerlei muziekinstrumenten op zitten. Er zijn ook 2 operazangers die heel veel opera zingen, soms iets te veel. Qua dans vond ik het erg mooi er was een meisje dat veel danste en dat kan ze HEEL goed!

Toen je binnenkwam zag je een man achter een bureau die vreemde geluidjes maakte. Als je recht vooruit kijkt zie je een gat waar later in het stuk veel dingen mee gaat gebeuren, ook heb je een soort mobiel om mee te bellen naar de mensen op aarde. Het decor blijft zo.

Ik vond het een ontzettend gaaf/leuk stuk met spanning, humor en emotie. Ik heb ervan genoten en raad het zeker om met familie er naartoe te gaan. Het duurde ongeveer een uur dus het was goed vol te houden. Op het eind mocht je op het podium om te kijken en vragen stellen aan de acteurs. Je mocht ook met ze op de foto dat vond ik erg leuk. Ze waren heel aardig en geduldig. Na een tijdje kregen we een rondleiding backstage dat mag niet vaak dus dat was erg cool. Ook heb ik nog walrus geld meegekregen dat ze gebruiken in het stuk dus als je ernaartoe gaat vraag dan zeker om een briefje walrusgeld!

Door: Ebby

Leeftijd: 11 jaar        

Gezien in: Schouwburg Hengelo

Wanneer: 3 januari 2020

 De voorstelling Back to Oz begint met een storm. Weervrouw Doortje komt in de tv studio met een storm in een andere wereld. Deze wereld heet Oz. Als Doortje de Weervrouw de grote gele stenen weg volgt, ontmoet ze Stroblik en Leeuw. Samen krijgen ze te maken met Boze Heks. Het verhaal is gebaseerd op het beroemde boek de Wizard of Oz, het is een heel spannend, leuk en grappig verhaal.

In het begin was het een beetje moeilijk te begrijpen en daardoor niet echt geschikt voor kinderen onder de tien jaar. Dit duurde gelukkig niet heel erg lang en daarna werd het begrijpelijker.

Naast de super goeie acteurs word er live muziek gemaakt en live video opnames. Deze video opnames werden van kleine poppetjes en zo gemaakt en geprojecteerd op een groot scherm. Dit maakte dat het decor steeds anders leek.

Het was een coole voorstelling, die knap in elkaar zat. Ik heb vooral hard (misschien wel een beetje te hard) gelachen om de heks en de zang van Naomi was prachtig!

Door: Ebby

Leeftijd: 11 jaar        

Gezien in: Schouwburg Odeon Zwolle

Wanneer: 11 januari 2020

De voorstelling Ruimtevlucht gaat over mensen die in de ruimte op zoek gaan naar een beter leven voor de mensen op aarde. Niet iedereen mag mee in het ruimteschip, er is een strenge selectie. Voor het helderziende meisje en de geleerde giraf, het echtpaar en andere mensen is er plaats. Het is een coole voorstelling vol met live muziek, zang en dans.

Decor: het lijkt alsof je in een ruimteschip kijkt. Er was een bedieningspaneel, een groot raam waardoor je de ruimte kon zien. Ook waren er een soort van robot bewakers in witte pakken. De acteurs speelden zo goed dat je dacht dat het allemaal echt gebeurde. Ook cool vond ik dat je na de voorstelling op het podium mocht en dat je foto’s mocht maken met de acteurs. We mochten ook backstage kijken, we konden ook nog vragen stellen aan de acteurs. Dat vond ik echt super gaaf!

Een voorstelling voor jonge en oude mensen (al moest mijn moeder in het begin een beetje haar best doen om het te begrijpen, kwestie van inlezen en goed opletten, denk ik…).

Door: Guus van Raak        

Leeftijd: 11 jaar        

Gezien in: Amersfoort, Veersmederij

Wanneer: 28 december 2019

Ruimtevlucht gaat over een groepje verschillende karakters die naar een andere planeet worden gestuurd. Dat komt omdat er op de aarde veel giftige stoffen zijn. Het groepje moet de mensheid voortzetten. Ze gaan met een ruimteschip naar een andere planeet. In het ruimteschip gebeuren bijzondere dingen zoals een vergadering, een meisje dat voorspelt of ze op de goede weg zijn en een wetenschappelijke giraffe die alles weet over de ruimte. Ze kunnen ook bellen naar thuis en daardoor zagen ze hoe slecht het ging met hun familie en de aarde.

Op een gegeven moment komen er duistere monsters die de mensen op het schip bang en verdrietig willen maken. Uiteindelijk crashte het schip bijna, maar het ging toch goed. De duistere monsters waren eigenlijk goede monsters die ze naar de planeet wezen en zeiden het komt goed.

Ik vond het decor heel erg mooi en bijzonder. Het waren rondes die steeds kleiner werden en aan het eind een raam. Door dat raam kan je de ruimte zien. Die rondes waren gangen waar de mensen doorheen gingen richting hun kamer. In het midden zat de piloot, in een soort houten cirkel, waarmee hij het schip bestuurde en de muziek maakte.

De kostuums van de mensen waren erg mooi. De kostuums van de piloten waren echte kostuums van piloten. De andere mensen hadden hun eigen kostuum van het karakter. Bijvoorbeeld de koningin had een heel mooie jurk en de gorilla had een pak aan van een gorilla.

De muziek was heel erg mooi. Er was veel opera. De piloot was ook de man die alle muziek maakte. Het was echt heel erg mooi en ik vond de opera goed bij de voorstelling passen. De geluidseffecten waren super mooi want die waren ook live gemaakt. De piloot riep om met een heel erg gekke taal die niemand kon verstaan.

De acteurs speelden hun rollen erg goed. Het was mooi om te zien hoe ze de emoties speelden, want die speelden ze erg goed. Sommigen konden heel goed dansen en sommigen heel goed zingen.

Ik heb bijna de hele voorstelling kippenvel gehad, omdat het zo bijzonder was.

​

Door: Boet Blijlevens

Leeftijd: 11 jaar

Gezien in: Schouwburg Hengelo

Wanneer: zaterdag 25 januari 2020

Het verhaal gaat over een rare familie: de familie van Nielie. In het begin wordt iedereen voorgesteld en ze vertellen dat ze naar een uitvinderscongres gaan in Amerika, voor de uitvinding die hun vader Theo heeft gemaakt. Maar de vader wil eigenlijk niet mee want de uitvinding die alle wereldproblemen zou moeten oplossen is nog niet af. Hij durft niets aan zijn familie te zeggen dus gaan ze naar Amerika. Maar oma Wil mag helemaal Amerika niet in. Zij probeert met ‘het raam’ te gaan waar je overal mee naartoe kan maar mag dat wel? En gaat het in Amerika goed of raken ze elkaar toch kwijt?

Iedereen heeft zijn eigen problemen. De broer, Jonathan, wil de hond meenemen en rapper Jo-tan worden. Het zusje, Pamela, protesteert tegen de ondergang van het klimaat. De moeder, Saar, is gewoon ronduit gestresst en oma Wil hoopt haar grote liefde terug te krijgen. De vader is bang dat de uitvinding niet werkt en de filosoof, Socrates, loopt maar een beetje hyper rond en stelt allerlei diepzinnige vragen. Socrates heeft aan Saar beloofd dat niemand met het raam mag dus oma ook niet. Daarom besluit oma in een koffer naar Amerika te gaan (lenige oma!). Ook komen we erachter dat oma voormalig spion is en haar spionnen man Igor terug wil maar die zit opgesloten in Alcatraz. Samen met de filosoof proberen ze hem te bevrijden. De rest van de familie raakt elkaar snel kwijt en beleven hun eigen spannende avonturen. Het zusje gaat eindelijk iets doen voor het klimaat, het broertje leert hoe hij een rapper kan worden, de vader leert dat fouten maken niet erg is en de moeder leert dat niet alles perfect is.

De acteurs moeten allemaal compleet andere rollen spelen en dat doen ze goed. Ze brengen alles mooi over en omdat het een familie is herken je jezelf er soms ook in, dat maakt alles net iets leuker. Het vrijheidsbeeld, president Trump en de beveiligers, het vliegtuigpersoneel, het was allemaal erg grappig gedaan.

De kostuums waren kleurrijk en een beetje kinderlijk. Ik zelf vond het mooi en ook lekker opvallend. De muziek en dans waren vrolijk en een beetje onnozel, onnozel op een hele leuke manier!

Het decor bleef hetzelfde: kleurrijk en weer een beetje tekenfilmachtig. Ik vond het een mooi decor en het paste er goed bij, lekker chaotisch! Door middel van licht werden er af en toe tekeningen op geprojecteerd die bij het verhaal hoorden. Net als het spandoek van Pamela, het zusje. Ze ging ergens staan en dan verscheen er tekst op het spandoek. Vond ik heel gaaf gedaan.

Ik vond het een ontzettend leuke voorstelling met humor voor kinderen en volwassenen, ook zitten er veel wijze woorden in die soms serieus zijn en soms gewoon grappig. De liedjes die ze zongen waren erg goed gedaan. Ik raad het aan om met je familie hier naartoe te gaan zeker als je familie zelf een beetje gek is want dat maakt het wel wat leuker!

Door: Yara        

Leeftijd: 10 jaar        

Gezien in: Theater Rotterdam

Wanneer: Zondag 19 januari 2020    

Toen ik de schouwburg binnenliep viel mij op dat er weinig onderwerpen waren die te maken hadden met de voorstelling Back to Oz maar wel van andere voorstellingen. Dat vond ik wel jammer. Het zou leuker zijn geweest als er in de hal bijvoorbeeld meer posters of aandacht was voor de voorstelling. Toen we werden opgeroepen kwamen we in een hele drukke en volle zaal terecht. Op het podium was er niets behalve een groot rood doek. Voordat de voorstelling begon zag ik al een paar acteurs binnenkomen en vooraan gaan zitten om vervolgens in het spel te kunnen springen.

Het verhaal gaat over een mevrouw die Doortje heet. Zij is weervrouw van beroep en is heel onzeker over zichzelf. Ze krijgt nare reacties op Twitter zoals: ‘slechtste weervrouw ever’. Omdat zij daardoor gespannen is kan ze haar werk niet goed doen en vergeet ze bijvoorbeeld alles tijdens de TV opnames. Plotseling stormt er een orkaan langs die haar naar een andere wereld meeneemt. Als ze daar aankomt, landt ze op een mevrouw in een kist, die een heks blijkt te zijn. Als ze zich omdraait ziet ze groene bewegende handjes op een scherm. Deze handjes heten: ‘Munchkins’ en geven Doortje aan dat ze het gele pad moet volgen om weer naar huis te kunnen gaan. Tijdens die tocht komt ze vreemde wezens tegen die allemaal iets belangrijks, menselijks, missen. Zo is er een vogelverschrikker die hersenen wil, de man van blik verlangt naar een hart en ze komt een leeuw tegen die moed wil.

Het decor vind ik heel mooi gemaakt. De TV studio was levensecht. Ik vond het alleen jammer dat het onderweg zijn, met kleine poppetjes op een groot beeldscherm werd uitgebeeld. Ik vond dat dit voor een theatervoorstelling te vaak werd gedaan. Het leek hierdoor soms wel alsof ik naar een film in de bioscoop zat te kijken. Maar het idee was wel leuk.

Eén actrice, Henke Tuinstra, die de heks speelt vond ik echt geweldig en ook hilarisch.

De muziek maakte de meeste indruk op mij. Tijdens de voorstelling zag je de instrumenten achterin in het donker oplichten. In het begin leek het zelfs alsof er een paar instrumenten uit zichzelf het podium opliepen. Hoe ze dat deden was echt onbeschrijfelijk mooi. Ik heb ook nog nooit zo‘n mooi samenspel gehoord in een voorstelling!!! Deze keer was mijn vader mee die muzikant is en dus waren we extra kritisch over het muzikale deel. De instrumenten bestonden uit een slagwerkgroep en een blazersgroep; 2 trompetten,1 trombone, hoorn, 1 tuba,1 drumstel, 1 marimba, 1 vibrafoon en 2 pauken.

Door: Boet 

Leeftijd: 11 jaar

Gezien in: Wilminktheater, Enschede        

Wanneer: 9 februari 2020

Het verhaal gaat over 6 juffen en 1 directrice. In het begin zie je dat er een nieuwe juf bij komt: juffrouw Klaproos of gewoon juf Roos. Juf Roos raakt al snel bevriend met juf Maanzaad (de directrice). Juf Maanzaad is een echte hippie, ze houdt van de natuur, kinderen, boeken etc. Maar de anderen juffen mogen haar niet, zij houden niet van lieve regels, natuur en kinderen. Ze willen juf Maanzaad zo snel mogelijk weg hebben zodat ze hun eigen regeltjes kunnen maken. Ze maken een drankje waardoor juf Maanzaad blind wordt, juf Roos weet niet wat ze moet doen ze is hopeloos. Maar vlak voordat juf Maanzaad de school verliet gaf ze juf Roos een mega dik boek. Juf Roos vindt het een te dik boek om te lezen. Maar misschien moet ze toch een kijkje gaan nemen in het boek.

De acteurs/actrices moesten juffen spelen die eigenlijk geen juffen wilden zijn. Ik vind dat ze het goed hebben overgebracht. Elke juf had wel een ding waardoor ze eigenlijk geen juf wou zijn, behalve juf Roos en juf Maanzaad die willen heel graag juf zijn. Ze hebben allemaal goede juffen gespeeld (al zijn de juffen in het echt wel wat liever). Ze hebben het gewoon ronduit super goed gedaan. Trouwens de gymlerares, Juf Kruitvat gaat een erg leuke gymles geven.

De kostuums waren typische juffen kostuums die je in stripboeken/tv zou zien. Het waren echt prachtige kostuums, in het begin dacht ik dat het zo ging blijven maar naarmate het verhaal verder ging hadden ze steeds meer iets strengere/stoere kleding aan wat goed werkte met het verhaal. In een stukje in het verhaal gebeurt er iets heel leuks (ik zeg niet precies wat ) alle juffen dragen hele gekke disco kleren dat ziet er erg grappig uit.

Het decor was erg mooi en simpel. In het begin was het een klaslokaal maar uiteindelijk veranderde het naar een griezelig bos dat erg mooi was.

De muziek en dans waren echt heel mooi. De dans was vooral dramatisch maar ook niet zo heel ingewikkeld. De muziek was griezelig maar niet heel erg het was vooral zang. Trouwens Juf Blauwzuur heeft een solo die ze echt prachtig zingt!

Ik heb heel erg genoten van deze wonderlijke voorstelling. Ik raad het aan om hier met je familie naartoe te gaan het is spannend, grappig, mooi en een beetje herkenbaar voor kinderen op de basisschool Het was leuk en ik ben erg blij dat ik er naartoe ben gegaan.

Door: Ebby

Leeftijd: 11 jaar

Gezien in: Wilmink theater

Wanneer: 9 februari 2020 

Ik vond het een super leuke voorstelling: het was spannend, grappig en mysterieus. Het ging over een stel gemene juffen, die een geniepig plannetje hadden. De lieve juf Roos die nieuw was op de school vonden ze maar raar. De directrice was heel lief en aardig. De gemene juffen wilden haar weg hebben en gingen hun eigen gang. De school werd een zooitje, hun plannetje was gelukt om directrice Maanzaad weg te krijgen.

Er moest een nieuwe leider gekozen worden. Alle gemene juffen wilden de leider wel zijn maar Juf Roos wou dat dus juist helemaal niet, ze liet de rest van de juffen hun gang maar gaan. Toen de leider gekozen was ging er nog meer mis. Ze probeerden er allemaal voor te zorgen dat zij alsnog de leider werden. Uiteindelijk kwam directrice Maanzaad alsnog terug alles kwam weer goed door Juf Roos en zij werd de leider.

De kostuums zijn allemaal anders, en de acteurs wisselen vaak van kleding. Er werd ook gezongen dat vond ik echt super mooi. De muziek was mysterieus, alsof je even in een andere wereld zit. Het decor bestond uit een paar stoelen en een schoolbord. Uit het plafond kwamen de grote panelen met daarop een bos of decor van gordijnen van een podium. Op de mysterieuze muziek werd veel gedanst. De acteurs speelden heel goed en het leek allemaal echt. Ik vond het heel knap omdat ze vaak heel serieus moesten zijn. Ik vond het een hele leuke voorstelling omdat het over iets gaat waar je elke dag mee te maken hebt namelijk school.